W 1323 roku Turcy zdobyli Tarnovo, stolicę Drugiego Cesarstwa Bułgarskiego , po trzymiesięcznym oblężeniu.W 1326 r. po klęsce chrześcijańskiej krucjaty w bitwie pod Nikopolis upadł carat Widyński.W ten sposób Turcy ostatecznie podbili i zajęli Bułgarię.^[32] Polsko- węgierska krucjata pod dowództwem Władysława III rozpoczęła wyzwolenie Bułgarii i Bałkanów w 1444 r., ale Turcy odnieśli zwycięstwo w bitwie pod Warną.Nowe władze zlikwidowały instytucje bułgarskie i włączyły odrębny Kościół bułgarski w Patriarchat Ekumeniczny w Konstantynopolu (choć do stycznia 1767 r. przetrwało małe, autokefaliczne bułgarskie arcybiskupstwo Ochrydy).Władze tureckie zniszczyły większość średniowiecznych fortec bułgarskich, aby zapobiec buntom.Duże miasta i obszary, na których dominowała potęga osmańska, pozostawały poważnie wyludnione aż do XIX wieku.^[33]Turcy zwykle nie wymagali od chrześcijan, aby stali się muzułmanami.Niemniej jednak było wiele przypadków wymuszonej indywidualnej lub masowej islamizacji, zwłaszcza na Rodopach.Bułgarzy, którzy przeszli na islam, Pomakowie, zachowali bułgarski język, strój i niektóre zwyczaje zgodne z islamem.^[32]System osmański zaczął upadać w XVII wieku, a pod koniec XVIII wieku prawie upadł.Rząd centralny osłabł na przestrzeni dziesięcioleci, co pozwoliło wielu lokalnym posiadaczom dużych majątków osmańskich na ustanowienie osobistej przewagi nad oddzielnymi regionami.^[34] W ciągu ostatnich dwóch dekad XVIII i pierwszej dekady XIX wieku Półwysep Bałkański pogrążył się w wirtualnej anarchii.^[32]Tradycja bułgarska nazywa ten okres kurdjaliistvo: uzbrojone bandy Turków zwane kurdjalii nękały ten obszar.W wielu regionach tysiące chłopów uciekło ze wsi do okolicznych miasteczek lub (częściej) na wzgórza lub do lasów;niektórzy nawet uciekli za Dunaj do Mołdawii, Wołoszczyzny lub południowej Rosji.^[32] Upadek władz osmańskich pozwolił także na stopniowe odrodzenie kultury bułgarskiej, która stała się kluczowym elementem ideologii narodowowyzwoleńczej.Warunki stopniowo poprawiały się na niektórych obszarach w XIX wieku.Niektóre miasta — takie jak Gabrowo, Triavna, Karłowo, Koprivshtitsa, Łowecz, Skopie — prosperowały.Chłopi bułgarscy faktycznie posiadali swoją ziemię, chociaż oficjalnie należała ona do sułtana.Wiek XIX przyniósł także poprawę komunikacji, transportu i handlu.Pierwsza fabryka na ziemiach bułgarskich została otwarta w Sliwen w 1834 roku, a pierwsza linia kolejowa (między Rousse a Warną) została uruchomiona w 1865 roku.