W latach po uzyskaniu niepodległości Bułgaria stawała się coraz bardziej zmilitaryzowana i często nazywano ją „Prusami Bałkańskimi” ze względu na jej chęć rewizji traktatu berlińskiego w drodze działań wojennych.^[40] Podział terytoriów na Bałkanach przez wielkie mocarstwa bez względu na skład etniczny wywołał falę niezadowolenia nie tylko w Bułgarii, ale także w krajach sąsiednich.W 1911 r. nacjonalistyczny premier Iwan Geszow zawarł sojusz z Grecją i Serbią, aby wspólnie zaatakować Turków i zrewidować istniejące porozumienia dotyczące granic etnicznych.^[41]W lutym 1912 r. podpisano tajny traktat między Bułgarią a Serbią, a w maju 1912 r. podobne porozumienie zawarto z Grecją.Do paktu włączono także Czarnogórę .Traktaty przewidywały podział regionów Macedonii i Tracji pomiędzy sojusznikami, choć linie podziału pozostały niebezpiecznie niejasne.Po tym, jak Imperium Osmańskie odmówiło wprowadzenia reform na spornych obszarach, w październiku 1912 r. wybuchła pierwsza wojna bałkańska, w czasie, gdy Turcy byli uwikłani w poważną wojnę z Włochami w Libii.Sojusznicy z łatwością pokonali Turków i zajęli większość europejskiego terytorium.^[41]Bułgaria poniosła najcięższe straty ze wszystkich sojuszników, zgłaszając jednocześnie największe roszczenia terytorialne.W szczególności Serbowie nie zgodzili się i odmówili opuszczenia któregokolwiek z zajętych przez siebie terytoriów w Macedonii Północnej (czyli terytorium mniej więcej odpowiadającego współczesnej Republice Macedonii Północnej), twierdząc, że armia bułgarska nie zrealizowała swoich zamierzonych celów. cele wojenne pod Adrianopolem (zdobycie go bez pomocy Serbii) i konieczność rewizji przedwojennego porozumienia w sprawie podziału Macedonii.Część środowisk w Bułgarii skłaniała się ku wojnie z Serbią i Grecją w tej sprawie.W czerwcu 1913 r. Serbia i Grecja zawarły nowy sojusz przeciwko Bułgarii.Serbski premier Nikola Pasic obiecał Grecji Trację, jeśli pomoże ona Serbii w obronie zdobytego przez nią terytorium w Macedonii;zgodził się z tym grecki premier Eleftherios Venizelos.Postrzegając to jako pogwałcenie przedwojennych porozumień i prywatnie zachęcany przez Niemcy i Austro-Węgry, car Ferdynand wypowiedział 29 czerwca wojnę Serbii i Grecji.Siły serbskie i greckie zostały początkowo odparte od zachodniej granicy Bułgarii, ale szybko zyskały przewagę i zmusiły Bułgarię do odwrotu.Walki były bardzo zacięte i pochłonęły wiele ofiar, zwłaszcza podczas kluczowej bitwy pod Bregalnicą.Wkrótce potem Rumunia przystąpiła do wojny po stronie Grecji i Serbii, atakując Bułgarię od północy.Imperium Osmańskie widziało w tym szansę na odzyskanie utraconych terytoriów i zaatakowało także od południowego wschodu.W obliczu wojny na trzech różnych frontach Bułgaria wystąpiła o pokój.Została zmuszona do oddania większości swoich nabytków terytorialnych w Macedonii na rzecz Serbii i Grecji, Adrianapola na rzecz Imperium Osmańskiego, a regionu południowej Dobrudży na rzecz Rumunii.Dwie wojny bałkańskie znacznie zdestabilizowały Bułgarię, zatrzymując jej dotychczas stały wzrost gospodarczy, powodując śmierć 58 000 osób i ponad 100 000 rannych.Gorycz z powodu domniemanej zdrady byłych sojuszników wzmocniła ruchy polityczne, które domagały się przywrócenia Macedonii Bułgarii.^[42]