Mongołowie uważali, że Kumanowie poddali się ich władzy, ale Kumanowie uciekli na zachód i szukali azylu w Królestwie Węgier.Po tym, jak król Węgier Béla IV odrzucił ultimatum Batu Khana dotyczące poddania Kumanów, Subutai zaczął planować inwazję Mongołów na Europę.Batu i Subutai mieli poprowadzić dwie armie do ataku na same Węgry, podczas gdy trzecia pod dowództwem Baidara, Ordy Khana i Kadana miała zaatakować Polskę w ramach dywersji w celu okupacji sił północnoeuropejskich, które mogłyby przyjść z pomocą Węgrom.Siły Ordy zdewastowały północną Polskę i południowo-zachodnią granicę Litwy.Baidar i Kadan spustoszyli południową część Polski: najpierw splądrowali Sandomierz, aby odciągnąć wojska północnoeuropejskie od Węgier;następnie 3 marca pokonali wojsko polskie w bitwie pod Turskiem;następnie 18 marca pokonali pod Chmielnikiem kolejną armię polską;24 marca zajęli i spalili Kraków, a kilka dni później bezskutecznie próbowali zdobyć śląską stolicę Wrocław.Bitwa pod Legnicą – bitwa pomiędzy imperium mongolskim a połączonymi siłami europejskimi, która miała miejsce pod wsią Legnickie Pole (Wahlstatt) w Księstwie Śląskim.Połączone siły Polaków i Morawian pod dowództwem księcia Henryka II Pobożnego śląskiego, wspierane przez szlachtę feudalną i kilku rycerzy z rozkazów wojskowych wysłanych przez papieża Grzegorza IX, próbowały powstrzymać najazd Mongołów na Polskę.Bitwa miała miejsce dwa dni przed zwycięstwem Mongołów nad Węgrami w znacznie większej bitwie pod Mohi.