Wojna Wandali była konfliktem toczonym w Afryce Północnej (głównie we współczesnej Tunezji) pomiędzy siłami imperium bizantyjskiego, czyli wschodniorzymskiego, a wandalskim królestwem Kartaginy w latach 533–534 n.e.Była to pierwsza z wojen Justyniana I mających na celu odzyskanie utraconego zachodniego imperium rzymskiego.Wandalowie zajęli rzymską Afrykę Północną na początku V wieku i założyli tam niezależne królestwo.Pod rządami ich pierwszego króla, Geiseryka, potężna flota wandali przeprowadziła pirackie ataki na Morzu Śródziemnym, splądrowała Rzym i pokonała masową inwazję rzymską w 468 r. Po śmierci Geiseryka stosunki z ocalałym Wschodnim Cesarstwem Rzymskim unormowały się, chociaż napięcia czasami wzrastały z powodu bojowe przywiązanie Wandali do arianizmu i prześladowania rdzennej ludności Nicei.W 530 r. zamach pałacowy w Kartaginie obalił proromańskiego Hilderyka i zastąpił go jego kuzynem Gelimerem.Cesarz wschodniorzymski Justynian potraktował to jako pretekst do wtrącania się w sprawy Wandali i po zabezpieczeniu swojej wschodniej granicy z Persją Sasanidów w 532 roku rozpoczął przygotowania do wyprawy pod dowództwem generała Belizariusza, którego sekretarz Prokopius napisał główną narrację historyczną wojny.