Ustawa stemplowa z 1765 r. była ustawą parlamentu Wielkiej Brytanii , która nałożyła podatek bezpośredni na kolonie brytyjskie w Ameryce i wymagała, aby wiele materiałów drukowanych w koloniach było produkowanych na ostemplowanym papierze z Londynu, który zawierał wytłoczony znaczek skarbowy.^[4] Materiały drukowane obejmowały dokumenty prawne, czasopisma, karty do gry, gazety i wiele innych rodzajów papieru używanego w koloniach, za które trzeba było płacić w walucie brytyjskiej, a nie w kolonialnych pieniądzach papierowych.^[5]Celem podatku było opłacenie brytyjskich oddziałów wojskowych stacjonujących w koloniach amerykańskich po wojnie francusko-indyjskiej , ale koloniści od początku nigdy nie obawiali się francuskiej inwazji i utrzymywali, że zapłacili już swoją część wojny wydatki.^[6] Koloniści sugerowali, że w rzeczywistości chodzi o brytyjski patronat nad nadwyżkami brytyjskich oficerów i żołnierzy zawodowych, którym Londyn powinien płacić.Ustawa stemplowa była bardzo niepopularna wśród kolonistów.Większość uważała, że ​​opodatkowanie ich bez ich zgody – zgody, której mogły udzielić jedynie legislatury kolonialne – stanowi naruszenie ich praw jako Anglików.Ich slogan brzmiał: „Żadnego opodatkowania bez reprezentacji”.Zgromadzenia kolonialne wysyłały petycje i protesty, a Kongres Ustawy Stampowej zorganizowany w Nowym Jorku był pierwszą znaczącą wspólną odpowiedzią kolonialną na jakiekolwiek brytyjskie środki, kiedy zwrócił się on do parlamentu i króla.Jeden z członków brytyjskiego parlamentu argumentował, że amerykańscy koloniści nie różnią się niczym od 90 procent Wielkiej Brytanii, które nie posiadają własności i w związku z tym nie mogą głosować, ale mimo to są „praktycznie” reprezentowane przez posiadających ziemię wyborców i przedstawicieli, którzy z nimi wspólne zainteresowania.^[7] Daniel Dulany, prawnik i polityk ze stanu Maryland, zakwestionował to twierdzenie w szeroko poczytnej broszurze, argumentując, że stosunki między Amerykanami a angielskimi wyborcami są „węzłem zbyt słabym, aby można było na nim polegać” w celu zapewnienia właściwej reprezentacji, „wirtualnej” lub w przeciwnym wypadku.^[8] Lokalne grupy protestacyjne utworzyły Komitety Korespondencyjne, które utworzyły luźną koalicję od Nowej Anglii po Maryland.Wzmogły się protesty i demonstracje, często inicjowane przez Synów Wolności i czasami obejmujące wieszanie wizerunków.Bardzo szybko wszyscy dystrybutorzy podatku skarbowego zostali zastraszeni i zmuszeni do rezygnacji z prowizji, w związku z czym podatek nigdy nie został skutecznie pobrany.^[9]