Bitwy pod Saratogą (19 września i 7 października 1777) były punktem kulminacyjnym kampanii pod Saratogą, zapewniając Amerykanom zdecydowane zwycięstwo nad Brytyjczykami w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych.Brytyjski generał John Burgoyne poprowadził armię inwazyjną składającą się z 7 200–8 000 ludzi na południe od Kanady w dolinie Champlain, mając nadzieję, że spotka podobne siły brytyjskie maszerujące na północ z Nowego Jorku i inne siły brytyjskie maszerujące na wschód od jeziora Ontario;celem było zdobycie Albany w stanie Nowy Jork.Siły południowe i zachodnie nigdy nie przybyły, a Burgoyne został otoczony przez siły amerykańskie w północnej części stanu Nowy Jork 15 mil (24 km) od celu.Stoczył dwie bitwy, które odbyły się w odstępie 18 dni na tym samym terenie, 9 mil (14 km) na południe od Saratogi w stanie Nowy Jork.Odniósł zwycięstwo w pierwszej bitwie pomimo przewagi liczebnej, ale przegrał drugą bitwę po powrocie Amerykanów z jeszcze większymi siłami.Burgoyne znalazł się w pułapce przez znacznie większe siły amerykańskie bez żadnej pomocy, więc wycofał się do Saratogi (obecnie Schuylerville) i 17 października poddał tam całą swoją armię. Jego kapitulacja, mówi historyk Edmund Morgan, „była wielkim punktem zwrotnym wojny, ponieważ zapewnił Amerykanom pomoc zagraniczną, która była ostatnim elementem potrzebnym do zwycięstwa”.^[45]Strategia Burgoyne'a mająca na celu oddzielenie Nowej Anglii od kolonii południowych rozpoczęła się dobrze, ale uległa spowolnieniu z powodu problemów logistycznych.Odniósł małe zwycięstwo taktyczne nad amerykańskim generałem Horatio Gatesem i armią kontynentalną w bitwie pod Freeman's Farm 19 września, kosztem znacznych ofiar.Jego zdobycze zostały zniweczone, gdy ponownie zaatakował Amerykanów w bitwie pod Bemis Heights 7 października, a Amerykanie zdobyli część brytyjskiej obrony.W związku z tym Burgoyne został zmuszony do odwrotu, a jego armia została otoczona przez znacznie większe siły amerykańskie pod Saratogą, co zmusiło go do poddania się 17 października. Wiadomość o kapitulacji Burgoyne'a odegrała kluczową rolę w formalnym włączeniu Francji do wojny jako sojusznika Ameryki, chociaż miała otrzymano wcześniej zapasy, amunicję i broń, zwłaszcza armatę de Valliere, która odegrała ważną rolę w Saratodze.Bitwa rozpoczęła się 19 września, kiedy Burgoyne przesunął część swoich żołnierzy, próbując flankować umocnioną pozycję amerykańską na Bemis Heights.Amerykański generał dywizji Benedict Arnold przewidział ten manewr i umieścił na jego drodze znaczne siły.Burgoyne rzeczywiście przejął kontrolę nad farmą Freemana, ale odbyło się to kosztem znacznych ofiar.Potyczki trwały przez kilka dni po bitwie, podczas gdy Burgoyne czekał w nadziei, że przybędą posiłki z Nowego Jorku.W międzyczasie siły milicji Patriot nadal przybywały, zwiększając liczebność armii amerykańskiej.Spory w obozie amerykańskim doprowadziły Gatesa do pozbawienia Arnolda dowództwa.Brytyjski generał Sir Henry Clinton przeniósł się z Nowego Jorku i próbował odwrócić uwagę Amerykanów, zdobywając Forts Clinton i Montgomery na wyżynach rzeki Hudson 6 października oraz Kingston 13 października, ale jego wysiłki były już za późno, aby pomóc Burgoyne.Burgoyne ponownie zaatakował Bemis Heights 7 października, gdy stało się jasne, że nie otrzyma na czas pomocy.Bitwa ta zakończyła się ciężkimi walkami, naznaczonymi porywającym zgromadzeniem wojsk amerykańskich przez Arnolda.Siły Burgoyne’a zostały wyrzucone z powrotem na pozycje, które zajmowały przed bitwą 19 września, a Amerykanie zdobyli część umocnionych brytyjskich umocnień.