ਭਾਰਤ ਦੀ ਵੰਡ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ 1947 ਦੇ ਭਾਰਤੀ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਐਕਟ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਨੇ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਅੰਤ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਕ੍ਰਮਵਾਰ 14 ਅਤੇ 15 ਅਗਸਤ, 1947 ਨੂੰ ਦੋ ਸੁਤੰਤਰ ਰਾਜ, ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕੀਤੀ।ਇਸ ਵੰਡ ਵਿੱਚ ਧਾਰਮਿਕ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਬੰਗਾਲ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਦੀ ਵੰਡ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੁਸਲਿਮ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਏ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਮੁਸਲਿਮ ਖੇਤਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ।ਖੇਤਰੀ ਵੰਡ ਦੇ ਨਾਲ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਇੰਡੀਅਨ ਆਰਮੀ, ਨੇਵੀ, ਏਅਰ ਫੋਰਸ, ਸਿਵਲ ਸਰਵਿਸ, ਰੇਲਵੇ ਅਤੇ ਖਜ਼ਾਨਾ ਵਰਗੀਆਂ ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਇਸ ਘਟਨਾ ਕਾਰਨ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਅਤੇ ਜਲਦਬਾਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਪਰਵਾਸ ਹੋਇਆ, ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਮੁਤਾਬਕ 14 ਤੋਂ 18 ਮਿਲੀਅਨ ਲੋਕ ਹਿਲਾਏ ਗਏ, ਅਤੇ ਹਿੰਸਾ ਅਤੇ ਉਥਲ-ਪੁਥਲ ਕਾਰਨ ਲਗਭਗ 10 ਲੱਖ ਲੋਕ ਮਰ ਗਏ।ਪੱਛਮੀ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਬੰਗਾਲ ਵਰਗੇ ਖੇਤਰਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਿੰਦੂ ਅਤੇ ਸਿੱਖ, ਭਾਰਤ ਚਲੇ ਗਏ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸਹਿ-ਧਰਮੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਚਲੇ ਗਏ।ਵੰਡ ਨੇ ਵਿਆਪਕ ਸੰਪਰਦਾਇਕ ਹਿੰਸਾ ਨੂੰ ਭੜਕਾਇਆ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕਲਕੱਤਾ, ਦਿੱਲੀ ਅਤੇ ਲਾਹੌਰ ਵਰਗੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ।ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਤਕਰੀਬਨ 10 ਲੱਖ ਹਿੰਦੂ, ਮੁਸਲਮਾਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਮਾਰੇ ਗਏ।ਹਿੰਸਾ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀਆਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਦੇ ਯਤਨ ਭਾਰਤੀ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।ਜ਼ਿਕਰਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਤਮਾ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਕਲਕੱਤਾ ਅਤੇ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਵਰਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਸੀ।^[4] ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਰਾਹਤ ਕੈਂਪ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਲਾਮਬੰਦ ਕੀਤਾ।ਇਨ੍ਹਾਂ ਯਤਨਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਵੰਡ ਨੇ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚਕਾਰ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਅਤੇ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਛੱਡੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਅੱਜ ਤੱਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਬੰਧਾਂ 'ਤੇ ਅਸਰ ਪਿਆ।