Oorlog van de Eerste Coalitie

De koninklijke vlucht naar Varennes in de nacht van 20 op 21 juni 1791 was een belangrijke episode in de Franse Revolutie waarin koning Lodewijk XVI van Frankrijk, koningin Marie Antoinette en hun naaste familie tevergeefs probeerden te ontsnappen uitParijs om een ​​tegenaanval te beginnen. - revolutie aan het hoofd van loyale troepen onder royalistische officieren geconcentreerd in Montmédy nabij de grens.Ze ontsnapten slechts tot aan het stadje Varennes-en-Argonne, waar ze werden gearresteerd nadat ze waren herkend bij hun vorige halte in Sainte-Menehould.

De Haïtiaanse revolutie was een succesvolle opstand van zelfbevrijde slaven tegen de Franse koloniale overheersing in Saint-Domingue, nu de soevereine staat Haïti.De opstand begon op 22 augustus 1791 en eindigde in 1804 met de onafhankelijkheid van de voormalige kolonie.Er waren zwarten, mulatten, Franse, Spaanse, Britse en Poolse deelnemers bij betrokken - waarbij de ex-slaaf Toussaint Louverture naar voren kwam als de meest charismatische held van Haïti.De revolutie was de enige slavenopstand die leidde tot de oprichting van een staat die zowel vrij was van slavernij (maar niet van dwangarbeid) en werd geregeerd door niet-blanken en voormalige gevangenen.Het wordt nu algemeen gezien als een bepalend moment in de geschiedenis van de Atlantische wereld.

De Verklaring van Pillnitz was een verklaring uitgegeven op 27 augustus 1791 in het kasteel van Pillnitz nabij Dresden (Saksen) door Frederik Willem II van Pruisen en de Habsburgse Heilige Roomse keizer Leopold II, de broer van Marie Antoinette.Het verklaarde de gezamenlijke steun van het Heilige Roomse Rijk en Pruisen voor koning Lodewijk XVI van Frankrijk tegen de Franse Revolutie.Sinds de Franse Revolutie van 1789 maakte Leopold zich steeds meer zorgen over de veiligheid van zijn zus, Marie-Antoinette, en haar familie, maar hij was van mening dat elke tussenkomst in Franse aangelegenheden hun gevaar alleen maar zou vergroten.Tegelijkertijd ontvluchtten veel Franse aristocraten Frankrijk en vestigden zich in aangrenzende landen, waardoor ze de angst voor de revolutie verspreidden en opriepen voor buitenlandse steun aan Lodewijk XVI.Nadat Louis en zijn gezinParijs waren ontvlucht in de hoop een contrarevolutie te ontketenen, bekend als de Vlucht naar Varennes in juni 1791, was Louis opgepakt en teruggebracht naar Parijs en onder gewapende bewaking gehouden.Op 6 juli 1791 vaardigde Leopold de Padua-circulaire uit, waarin hij de vorsten van Europa opriep om samen met hem de vrijheid van Lodewijk op te eisen.

De Franse autoriteiten maakten zich zorgen over de onrust van geëmigreerde edelen in het buitenland, vooral in de Oostenrijkse Nederlanden en in de kleine staten van Duitsland.Uiteindelijk verklaarde Frankrijk als eerste de oorlog aan Oostenrijk, waarbij de Vergadering op 20 april 1792 voor oorlog stemde. De nieuw aangestelde minister van Buitenlandse Zaken Charles François Dumouriez bereidde een invasie van de Oostenrijkse Nederlanden voor, waar hij verwachtte dat de lokale bevolking in opstand zou komen tegen de Oostenrijkse overheersing.De revolutie had het Franse leger, dat onvoldoende troepen had voor de invasie, echter grondig gedesorganiseerd.De soldaten vluchtten bij het eerste teken van de strijd (Slag bij Marquain), deserteerden massaal en vermoordden in één geval generaal Théobald Dillon.

Het Brunswick Manifesto was een proclamatie uitgegeven door Charles William Ferdinand, hertog van Brunswick, commandant van het geallieerde leger (voornamelijk Oostenrijks en Pruisisch), op 25 juli 1792 aan de bevolking vanParijs , Frankrijk tijdens de Eerste Coalitieoorlog.Het manifest dreigde dat als de Franse koninklijke familie schade zou worden toegebracht, Franse burgers zouden worden geschaad.Er werd gezegd dat het een maatregel was die bedoeld was om Parijs te intimideren, maar eerder hielp om de steeds radicalere Franse Revolutie verder aan te wakkeren en uiteindelijk leidde tot de oorlog tussen het revolutionaire Frankrijk en de contrarevolutionaire monarchieën.

De opstand van 10 augustus 1792 was een bepalende gebeurtenis van de Franse Revolutie, toen gewapende revolutionairen inParijs , steeds meer in conflict met de Franse monarchie, het paleis van de Tuilerieën bestormden.Het conflict leidde ertoe dat Frankrijk de monarchie afschafte en een republiek stichtte.Het conflict tussen koning Lodewijk XVI van Frankrijk en de nieuwe revolutionaire Wetgevende Vergadering van het land nam toe in de lente en zomer van 1792 toen Lodewijk zijn veto uitsprak over radicale maatregelen waarover de Vergadering had gestemd.De spanningen liepen dramatisch op op 1 augustus toen Parijs het nieuws bereikte dat de commandant van de geallieerde Pruisische en Oostenrijkse legers het Brunswick-manifest had uitgegeven, waarin hij dreigde met "onvergetelijke wraak" op Parijs als de Franse monarchie zou worden geschaad.Op 10 augustus bestormden de Nationale Garde van de Commune van Parijs en fédérés uit Marseille en Bretagne de residentie van de koning in het Tuilerieënpaleis in Parijs, die werd verdedigd door de Zwitserse Garde.Honderden Zwitserse wachters en 400 revolutionairen werden gedood in de strijd, en Louis en de koninklijke familie zochten hun toevlucht bij de Wetgevende Vergadering.Het formele einde van de monarchie vond zes weken later plaats, op 21 september, als een van de eerste handelingen van de nieuwe Nationale Conventie, die de volgende dag een Republiek vestigde.

De Slag bij Valmy, ook wel bekend als de Kanonnade van Valmy, was de eerste grote overwinning van het leger van Frankrijk tijdens de Revolutionaire Oorlogen die volgden op de Franse Revolutie.De strijd vond plaats op 20 september 1792 toen Pruisische troepen onder bevel van de hertog van Brunswijk probeerden naar Parijs te marcheren.Generaals François Kellermann en Charles Dumouriez stopten de opmars nabij het noordelijke dorp Valmy in Champagne-Ardennen.In dit vroege deel van de Revolutionaire Oorlogen - bekend als de Oorlog van de Eerste Coalitie - was de nieuwe Franse regering in bijna alle opzichten onbewezen, en dus werd de kleine, plaatselijke overwinning bij Valmy een enorme psychologische overwinning voor de revolutie als geheel.De uitkomst was volkomen onverwacht door hedendaagse waarnemers - een rechtvaardiging voor de Franse revolutionairen en een verbluffende nederlaag voor het geroemde Pruisische leger.De overwinning moedigde de nieuw samengestelde Nationale Conventie aan om formeel het einde van de monarchie in Frankrijk uit te roepen en de Franse Republiek te vestigen.Valmy stond de ontwikkeling van de revolutie en alle daaruit voortvloeiende rimpeleffecten toe, en daarom wordt het door historici beschouwd als een van de belangrijkste veldslagen in de geschiedenis.

De Slag bij Jemappes vond plaats nabij de stad Jemappes in Henegouwen, Oostenrijks Nederland (nu België), nabij Bergen tijdens de Eerste Coalitieoorlog, onderdeel van de Franse Revolutionaire Oorlogen.Een van de eerste grote offensieve veldslagen van de oorlog, het was een overwinning voor de legers van de jonge Franse Republiek, en zag de Franse Armée du Nord, waaronder veel onervaren vrijwilligers, een aanzienlijk kleiner regulier Oostenrijks leger verslaan.

De Franse Revolutionaire Oorlogen escaleerden opnieuw toen 1793 begon.Enkele dagen na de executie van koning Lodewijk XVI op 21 januari kwamen nieuwe machten in de Eerste Coalitie.Onder hen warenSpanje en Portugal .Toen verklaarde Frankrijk op 1 februari de oorlog aan Groot-Brittannië en Nederland .Drie andere mogendheden drongen in de daaropvolgende maanden door in overwegend Franstalig gebied, wat Frankrijk ertoe aanzette om in eigen land een leger van 1.200.000 soldaten te verzamelen.De zeer opkomende Jacobijnen executeerden duizenden bewezen en vermoedelijke andersdenkenden, in de laatste, climaxfase van de Reign of Terror.Contrarevolutionaire troepen droegen Toulon op 29 augustus over aan Groot-Brittannië en Spanje en veroverden een groot deel van de Franse marine, een haven die pas op 19 december door Dugommier (met de hulp van de jonge Napoleon Bonaparte) werd heroverd.Tussen deze maanden werd in september een veldslag aan de noordgrens gewonnen door Frankrijk, dat de voornamelijk Britse belegering van Duinkerken zag opheffen.Het jaar eindigde toen de Franse regering, de Nationale Conventie, die de basis legde voor de Eerste Franse Republiek, het volgende jaar lanceerde, nadat ze aanvallen vanuit het zuiden en zuidoosten had afgewezen, maar een mislukte tegenaanval had gedaan in Piemonte (richting Turijn).

Bij de bloedbaden in september werden tussen de 1.100 en 1.600 gevangenen in Parijse gevangenissen standrechtelijk geëxecuteerd, van wie de overgrote meerderheid gewone criminelen waren.Op 22 september verving de Conventie de monarchie door de Franse Eerste Republiek en introduceerde een nieuwe kalender, waarbij 1792 "jaar één" werd.De volgende maanden werden in beslag genomen door het proces tegen Citoyen Louis Capet, voorheen Louis XVI.Hoewel de Conventie gelijkmatig verdeeld was over de kwestie van zijn schuld, werden de leden steeds meer beïnvloed door radicalen in de Jacobijnse clubs en de Commune van Parijs.Op 16 januari 1793 werd hij veroordeeld en op 21 januari werd hij geëxecuteerd door middel van een guillotine.

De oorlog in de Vendée was een contrarevolutie in de regio Vendée in Frankrijk tijdens de Franse Revolutie.De Vendée is een kustgebied, gelegen direct ten zuiden van de rivier de Loire in West-Frankrijk.Aanvankelijk leek de oorlog op de Jacquerie-boerenopstand in de 14e eeuw, maar kreeg al snel thema's die door de Jacobijnse regering in Parijs als contrarevolutionair en royalistisch werden beschouwd.De opstand onder leiding van het nieuw gevormde katholieke en koninklijke leger was vergelijkbaar met de Chouannerie, die plaatsvond in het gebied ten noorden van de Loire.

Als reactie op deze wanhopige situatie, in oorlog met Europese staten en opstand, eisten indieners van Parijs en de federaties dat de Conventie massaal een levée zou uitvaardigen.In reactie hierop vroeg Conventielid Bertrand Barère de Conventie om "de plechtige verklaring af te kondigen dat het Franse volk als geheel zou opstaan ​​voor de verdediging van zijn onafhankelijkheid".De Conventie voldeed op 16 augustus aan het verzoek van Barere, toen ze verklaarden dat de levée massaal zou worden ingevoerd.Alle ongehuwde weerbare mannen tussen 18 en 25 jaar werden met onmiddellijke ingang gevorderd voor militaire dienst.Hierdoor nam het aantal mannen in het leger aanzienlijk toe en bereikte in september 1794 een hoogtepunt van ongeveer 1.500.000, hoewel de werkelijke gevechtssterkte waarschijnlijk een hoogtepunt bereikte van niet meer dan 800.000.Ondanks alle retoriek was de levée massaal niet populair;desertie en ontduiking waren hoog.De inspanning was echter voldoende om het tij van de oorlog te keren, en er was geen verdere dienstplicht nodig tot 1797, toen een meer permanent systeem van jaarlijkse inname werd ingesteld.Het belangrijkste resultaat, de bescherming van de Franse grenzen tegen alle vijanden, verraste en schokte Europa.De massale levée was ook effectief omdat door veel mannen op het veld te zetten, zelfs ongetrainde, de tegenstanders van Frankrijk alle forten moesten bemannen en hun eigen staande legers moesten uitbreiden, ver boven hun vermogen om beroepssoldaten te betalen.

Het beleg van Toulon (29 augustus - 19 december 1793) was een militair gevecht dat plaatsvond tijdens de Federalistische opstanden van de Franse Revolutionaire Oorlogen.Het werd ondernomen door Republikeinse troepen tegen royalistische rebellen, gesteund door Anglo-Spaanse troepen in de Zuid-Franse stad Toulon.Het was tijdens dit beleg dat de jonge Napoleon Bonaparte voor het eerst bekendheid en promotie verwierf toen zijn plan, waarbij de vestingwerken boven de haven werden veroverd, de stad tot capitulatie dwong en de Engels-Spaanse vloot zich terugtrok.De Britse belegering van 1793 markeerde de eerste betrokkenheid van de Royal Navy bij de Franse Revolutie.

Gedurende de winter van 1792 en de lente van 1793 werdParijs geplaagd door voedselrellen en massale honger.De nieuwe Conventie deed weinig om het probleem op te lossen tot het late voorjaar van 1793, maar hield zich in plaats daarvan bezig met oorlogskwesties.Ten slotte, op 6 april 1793, richtte de Conventie het Comité van Openbare Veiligheid op en kreeg het een monumentale taak: "Omgaan met de radicale bewegingen van de Enragés, voedseltekorten en rellen, de opstand in de Vendée en in Bretagne, recente nederlagen van zijn legers, en de desertie van zijn bevelvoerende generaal."Het meest opvallende was dat het Comité van Openbare Veiligheid een terreurbeleid voerde, en de guillotine begon in een steeds groter tempo te vallen op vermeende vijanden van de republiek, waarmee de periode begon die tegenwoordig bekend staat als het schrikbewind.In de zomer van 1793 heerste er een gevoel van nood onder vooraanstaande politici in Frankrijk tussen de wijdverbreide burgeroorlog en de contrarevolutie.Bertrand Barère riep op 5 september 1793 tijdens de conventie uit: "Laten we terreur tot de orde van de dag maken!"Dit citaat is vaak geïnterpreteerd als het begin van een vermeend "systeem van terreur", een interpretatie die tegenwoordig niet langer door historici wordt aangehouden.Tegen die tijd waren er sinds juni 1793 in heel Frankrijk 16.594 officiële doodvonnissen uitgesproken, waarvan 2.639 alleen al in Parijs;en nog eens 10.000 stierven in de gevangenis, zonder proces of onder beide omstandigheden.Met 20.000 levens, redde de terreur de revolutie.

Aan de Alpengrens veranderde er weinig, aangezien de Franse invasie van Piemonte mislukte.Aan de Spaanse grens verzamelden de Fransen onder leiding van generaal Dugommier zich vanuit hun verdedigingsposities bij Bayonne en Perpignan, verdreven de Spanjaarden uit Roussillon en vielen Catalonië binnen.Dugommier sneuvelde in de Slag om de Zwarte Berg in november.Aan het noordfront in de Vlaamse Campagne bereidden de Oostenrijkers en de Fransen beiden offensieven in België voor, waarbij de Oostenrijkers Landrecies belegerden en oprukten naar Bergen en Maubeuge.De Fransen bereidden een offensief voor op meerdere fronten, met twee legers in Vlaanderen onder leiding van Pichegru en Moreau, en Jourdan die aanvielen vanaf de Duitse grens.Aan het Midden-Rijnfront in juli probeerde het Rijnleger van generaal Michaud in juli twee offensieven in de Vogezen, waarvan de tweede succesvol was, maar geen vervolg kreeg, waardoor een Pruisische tegenaanval in september mogelijk was.Voor het overige was het in de loop van het jaar grotendeels rustig in deze sector van het front.Op zee slaagde de Franse Atlantische Vloot erin een Britse poging af te houden om op 1 juni een vitaal graankonvooi uit de Verenigde Staten tegen te houden, zij het ten koste van een kwart van zijn kracht.In het Caribisch gebied landde de Britse vloot in februari op Martinique, nam het hele eiland op 24 maart in en hield het vast tot de Vrede van Amiens, en in Guadeloupe in april.Tegen het einde van het jaar hadden de Franse legers op alle fronten overwinningen behaald en tegen het einde van het jaar begonnen ze op te rukken naar Nederland.

De slag bij Fleurus, op 26 juni 1794, was een gevecht tussen het leger van de Eerste Franse Republiek, onder leiding van generaal Jean-Baptiste Jourdan, en het coalitieleger (Groot-Brittannië, Hannover, Nederlandse Republiek en Habsburgse monarchie), onder bevel van prins Josias van Coburg, in de belangrijkste veldslag van de Veldtocht van Vlaanderen in de Lage Landen tijdens de Franse Revolutionaire Oorlogen.Beide partijen hadden troepen in het gebied van ongeveer 80.000 man, maar de Fransen waren in staat hun troepen te concentreren en de Eerste Coalitie te verslaan.De geallieerde nederlaag leidde tot het definitieve verlies van de Oostenrijkse Nederlanden en tot de vernietiging van de Nederlandse Republiek .De strijd betekende een keerpunt voor het Franse leger, dat de rest van de Eerste Coalitieoorlog in opmars bleef.Het Franse gebruik van de verkenningsballon l'Entreprenant was het eerste militaire gebruik van een vliegtuig dat het resultaat van een veldslag beïnvloedde.

De val van Maximilien Robespierre verwijst naar de reeks gebeurtenissen die begint met de toespraak van Maximilien Robespierre tot de Nationale Conventie op 26 juli 1794, zijn arrestatie de volgende dag en zijn executie op 28 juli 1794. Robespierre sprak over het bestaan ​​van interne vijanden, samenzweerders, en lasteraars, binnen de Conventie en de bestuurscommissies.Hij weigerde ze te noemen, wat de afgevaardigden verontrustte die vreesden dat Robespierre een nieuwe zuivering van de Conventie aan het voorbereiden was.De volgende dag stelde deze spanning in de Conventie Jean-Lambert Tallien, een van de samenzweerders die Robespierre in gedachten had in zijn aanklacht, in staat om de Conventie tegen Robespierre te keren en zijn arrestatie uit te vaardigen.Tegen het einde van de volgende dag werd Robespierre geëxecuteerd op de Place de la Revolution, waar koning Lodewijk XVI een jaar eerder was geëxecuteerd.Hij werd geëxecuteerd door guillotine, net als de anderen.

De Slag om de Zwarte Berg tussen het leger van de Eerste Franse Republiek en de geallieerde legers van hetKoninkrijk Spanje en het Koninkrijk Portugal .De Fransen, onder leiding van Jacques François Dugommier, versloegen de geallieerden, die onder bevel stonden van Luis Firmín de Carvajal, Conde de la Unión.De Franse overwinning leidde tot de verovering van Figueres en het beleg van Roses (Rosas), een havenstad in Catalonië.

Het jaar begon met Franse troepen die midden in de winter de Nederlandse Republiek aanvielen.Het Nederlandse volk schaarde zich achter de Franse oproep en begon de Bataafse Revolutie.Nu Nederland viel, besloot ook Pruisen de coalitie te verlaten en ondertekende op 6 april de Vrede van Bazel, waarbij de westelijke oever van de Rijn aan Frankrijk werd afgestaan.Dit bevrijdde Pruisen om de bezetting van Polen te beëindigen.Het Franse leger in Spanje rukte op, rukte op in Catalonië terwijl het Bilbao en Vitoria innam en richting Castilië marcheerde.Op 10 juli besloot Spanje ook vrede te sluiten door de revolutionaire regering te erkennen en het grondgebied van Santo Domingo af te staan, maar terug te keren naar de vooroorlogse grenzen in Europa.Hierdoor waren de legers op de Pyreneeën vrij om naar het oosten te marcheren en de legers op de Alpen te versterken, en het gecombineerde leger veroverde Piemonte.Ondertussen mislukte de poging van Groot-Brittannië om de rebellen in de Vendée te versterken door troepen te landen in Quiberon, en een samenzwering om de republikeinse regering van binnenuit omver te werpen eindigde toen het garnizoen van Napoleon Bonaparte kanonnen gebruikte om grapeshot af te vuren op de aanvallende menigte (wat leidde tot de oprichting van de Adresboek).In Noord-Italië gaf de overwinning in de Slag bij Loano in november Frankrijk toegang tot het Italiaanse schiereiland.

Na de verovering van de Lage Landen in een verrassende winteraanval vestigde Frankrijk de Bataafse Republiek als marionettenstaat.Begin 1795 leidde tussenkomst van de Franse Republiek tot de ondergang van de oude Nederlandse Republiek.De nieuwe Republiek genoot brede steun van de Nederlandse bevolking en was het product van een ware volksrevolutie.Niettemin werd het duidelijk opgericht met de gewapende steun van de Franse revolutionaire krachten.De Bataafse Republiek werd een vazalstaat, de eerste van de "zusterrepublieken", en later onderdeel van het Franse keizerrijk van Napoleon.Zijn politiek werd sterk beïnvloed door de Fransen, die niet minder dan drie staatsgrepen steunden om de verschillende politieke facties aan de macht te brengen waar Frankrijk de voorkeur aan gaf op verschillende momenten in zijn eigen politieke ontwikkeling.Niettemin werd het proces van het opstellen van een geschreven Nederlandse grondwet voornamelijk gedreven door interne politieke factoren, niet door Franse invloed, totdat Napoleon de Nederlandse regering dwong zijn broer, Louis Bonaparte, als monarch te accepteren.

Zelfs vóór het einde van 1794 trok de koning van Pruisen zich terug uit elke actieve rol in de oorlog, en op 5 april 1795 sloot hij met Frankrijk de Vrede van Bazel, die de Franse bezetting van de linkeroever van de Rijn erkende. De Nederlandse regering kocht vrede door het Nederlandse grondgebied ten zuiden van die rivier over te geven.In juli volgde een vredesverdrag tussen Frankrijk enSpanje .De groothertog van Toscane was in februari toegelaten.De coalitie viel zo in verval en Frankrijk zou jarenlang vrij zijn van een invasie.Met grote diplomatieke sluwheid stelden de verdragen Frankrijk in staat om zijn vijanden van de Eerste Coalitie één voor één gunstig te stemmen en te verdelen.Daarna kwam het revolutionaire Frankrijk naar voren als een belangrijke Europese macht.

De Comte d'Artois landde op Île d'Yeu met 1.000 emigranten en 2.000 Britse troepen.Gesterkt door deze kracht begonnen de royalistische troepen begin oktober 1795 naar Parijs te marcheren. Dit aantal zou toenemen naarmate het dichter bij de hoofdstad kwam.Generaal Menou kreeg het bevel over de verdediging van de hoofdstad, maar hij was zwaar in de minderheid met slechts 5.000 troepen om het 30.000 man tellende royalistische leger te weerstaan.De jonge generaal Napoleon Bonaparte was op de hoogte van de commotie en arriveerde rond deze tijd op de conventie om erachter te komen wat er aan de hand was.Bonaparte accepteerde het, maar alleen op voorwaarde dat hem volledige bewegingsvrijheid werd verleend.Bonaparte voerde het bevel gedurende de twee uur durende strijd en overleefde ongedeerd ondanks dat zijn paard onder hem vandaan werd geschoten.Het effect van de grapeshot en de salvo's van de patriottroepen zorgde ervoor dat de royalistische aanval wankelde.Bonaparte beval een tegenaanval onder leiding van Murat's squadron Chasseurs.De nederlaag van de royalistische opstand doofde de dreiging voor de Conventie.Bonaparte werd een nationale held en werd al snel gepromoveerd tot Général de Division.Binnen vijf maanden kreeg hij het bevel over het Franse leger dat operaties in Italië uitvoerde.

De Fransen bereidden een grote opmars voor op drie fronten, met Jourdan en Jean Victor Marie Moreau aan de Rijn en de pas gepromoveerde Napoleon Bonaparte in Italië.De drie legers zouden zich aansluiten in Tirol en naar Wenen marcheren.Tijdens de Rijncampagne van 1796 staken Jourdan en Moreau de Rijn over en trokken Duitsland binnen.Jourdan rukte eind augustus op tot aan Amberg, terwijl Moreau in september Beieren en de rand van Tirol bereikte.Jourdan werd echter verslagen door aartshertog Karel, hertog van Teschen en beide legers werden gedwongen zich terug te trekken over de Rijn.Napoleon slaagde daarentegen in een gedurfde invasie van Italië .In de Montenotte-campagne scheidde hij de legers van Sardinië en Oostenrijk, versloeg ze elk op hun beurt en dwong vervolgens vrede af op Sardinië.Hierna veroverde zijn leger Milaan en begon het beleg van Mantua.Bonaparte versloeg opeenvolgende Oostenrijkse legers die tegen hem waren gestuurd onder leiding van Johann Peter Beaulieu, Dagobert Sigmund von Wurmser en József Alvinczi terwijl hij het beleg voortzette.

Tijdens de Rijncampagne van 1796 (juni 1796 tot februari 1797) waren twee legers van de Eerste Coalitie onder het opperbevel van aartshertog Karel te slim af en versloegen ze twee Franse Republikeinse legers.Dit was de laatste campagne van de Eerste Coalitieoorlog, onderdeel van de Franse Revolutionaire Oorlogen.De Franse militaire strategie tegen Oostenrijk riep op tot een drieledige invasie om Wenen te omsingelen, idealiter de stad te veroveren en de Heilige Roomse keizer te dwingen zich over te geven en de Franse Revolutionaire territoriale integriteit te aanvaarden.De Fransen verzamelden het leger van Samber en Maas onder bevel van Jean-Baptiste Jourdan tegen het Oostenrijkse leger van de Nederrijn in het noorden.Het leger van de Rijn en de Moezel, geleid door Jean Victor Marie Moreau, verzette zich in het zuiden tegen het Oostenrijkse leger van de Bovenrijn.Een derde leger, het leger van Italië, onder bevel van Napoleon Bonaparte, naderde Wenen via Noord-Italië.

De Franse expeditie naar Ierland, in het Frans bekend als de Expédition d'Irlande ("Expeditie naar Ierland"), was een mislukte poging van de Franse Republiek om de verboden Society of United Irishmen, een populaire Ierse republikeinse rebellengroep, te helpen bij hun geplande opstand tegen de Britse overheersing tijdens de Franse Revolutionaire Oorlogen.De Fransen waren van plan om in de winter van 1796–1797 een grote expeditiemacht in Ierland te landen, die zich bij de Verenigde Ieren zou voegen en de Britten uit Ierland zou verdrijven.De Fransen verwachtten dat dit een grote klap zou zijn voor het Britse moreel, prestige en militaire effectiviteit, en was ook bedoeld als mogelijk de eerste fase van een uiteindelijke invasie van Groot-Brittannië zelf.Daartoe verzamelde de Directory eind 1796 een troepenmacht van ongeveer 15.000 soldaten in Brest onder leiding van generaal Lazare Hoche, klaar voor een grote landing in Bantry Bay in december.De operatie werd gelanceerd tijdens een van de meest stormachtige winters van de 18e eeuw, toen de Franse vloot niet voorbereid was op zulke zware omstandigheden.Patrouillerende Britse fregatten observeerden het vertrek van de vloot en brachten de Britse Kanaalvloot op de hoogte, waarvan de meeste voor de winter in Spithead schuilden.Binnen een week was de vloot uiteengevallen, kleine squadrons en individuele schepen keerden terug naar Brest door stormen, mist en Britse patrouilles.In totaal verloren de Fransen 12 veroverde of vernielde schepen en verdronken duizenden soldaten en matrozen, zonder dat een enkele man Ierland bereikte, behalve als krijgsgevangenen.

Op 2 februari veroverde Napoleon uiteindelijk Mantua , waarbij de Oostenrijkers 18.000 man overgaven.Aartshertog Karel van Oostenrijk kon Napoleon er niet van weerhouden Tirol binnen te vallen, en de Oostenrijkse regering klaagde in april om vrede.Tegelijkertijd was er een nieuwe Franse invasie van Duitsland onder Moreau en Hoche.

Na de ondertekening van het Verdrag van San Ildefonso in 1796, waarbij Spaanse en Franse troepen tegen Groot-Brittannië werden geallieerd, blokkeerde de Britse marine Spanje in 1797, waardoor de communicatie met het Spaanse rijk werd verstoord.De Spaanse oorlogsverklaring aan Groot-Brittannië en Portugal in oktober 1796 maakte de Britse positie in de Middellandse Zee onhoudbaar.De gecombineerde Frans-Spaanse vloot van 38 linieschepen was veel groter dan de Britse mediterrane vloot van vijftien linieschepen, waardoor de Britten gedwongen werden hun posities eerst op Corsica en vervolgens op Elba te evacueren.Het was een grote en welkome overwinning voor de Royal Navy - vijftien Britse schepen hadden een Spaanse vloot van 27 verslagen en de Spaanse schepen hadden een groter aantal kanonnen en manschappen.Maar admiraal Jervis had een zeer gedisciplineerde strijdmacht getraind en deze moest het opnemen tegen een onervaren Spaanse marine onder Don José Córdoba.De Spaanse mannen vochten hevig maar zonder richting.Nadat de San José was veroverd, bleek dat sommige van haar wapens nog steeds hun tampons in de loop hadden.De verwarring onder de Spaanse vloot was zo groot dat ze hun kanonnen niet konden gebruiken zonder meer schade toe te brengen aan hun eigen schepen dan aan de Britten.Jervis hervatte zijn blokkade van de Spaanse vloot in Cadiz.De voortzetting van de blokkade gedurende het grootste deel van de volgende drie jaar, beperkte de operaties van de Spaanse vloot grotendeels tot de Vrede van Amiens in 1802. Door de beheersing van de Spaanse dreiging en de verdere versterking van zijn bevel, kon Jervis een squadron sturen onder Nelson terug in de Middellandse Zee het volgende jaar.

Het Verdrag van Campo Formio werd op 17 oktober 1797 ondertekend door Napoleon Bonaparte en graaf Philipp von Cobenzl als vertegenwoordigers van respectievelijk de Franse Republiek en de Oostenrijkse monarchie.Het verdrag volgde op de wapenstilstand van Leoben (18 april 1797), die de Habsburgers was opgedrongen door de zegevierende campagne van Napoleon in Italië.Het maakte een einde aan de Eerste Coalitieoorlog en liet Groot-Brittannië alleen achter in de strijd tegen het revolutionaire Frankrijk .Belangrijkste bevindingen:De Franse Revolutie is beveiligd tegen buitenlandse dreigingen - Franse terreinwinst: Oostenrijks Nederland (België), gebieden links van de Rijn, Savoye, Nice, Haïti, Ionische EilandenUitbreiding van de Franse invloedssfeer: Bataafse Republiek in Nederland , Dochterrepublieken in Italië en Zwitserland, zeeoverheersing in het Middellandse Zeegebied -Spanje wordt een bondgenoot van FrankrijkDe gebieden van de Republiek Venetië waren verdeeld tussen Oostenrijk en Frankrijk.Bovendien waren de staten van hetKoninkrijk Italië formeel niet langer trouw verschuldigd aan de Heilige Roomse keizer, waardoor er eindelijk een einde kwam aan het formele bestaan ​​​​van dat koninkrijk (het Koninkrijk Italië), dat, als een persoonlijk bezit van de keizer, de jure had bestaan. maar niet de facto sinds ten minste de 14e eeuw.