Sengoku Jidai

Hoewel de keizer vanJapan in deze periode officieel de heerser van zijn natie was en elke heer hem trouw zwoer, was hij grotendeels een gemarginaliseerde, ceremoniële en religieuze figuur die de macht delegeerde aan de shōgun, een edelman die ongeveer gelijk was aan een algemeen.In de jaren voorafgaand aan dit tijdperk verloor het shogunaat geleidelijk aan invloed en controle over de daimyōs (lokale heren).Veel van deze heren begonnen ongecontroleerd met elkaar te vechten om controle over land en invloed op het shogunaat.

Een geschil tussen Hosokawa Katsumoto en Yamana Sōzen escaleerde tot een landelijke burgeroorlog waarbij het Ashikaga-shogunaat en een aantal daimyō in veel regio's van Japan betrokken waren.Met de oorlog begon de Sengoku-periode, "de periode van de Strijdende Staten".Deze periode was een lange, langdurige strijd om de heerschappij door individuele daimyō, resulterend in een massale machtsstrijd tussen de verschillende huizen om heel Japan te domineren.

Na de Ōnin-oorlog viel de Ashikaga bakufu volledig uit elkaar;voor alle praktische doeleinden had de familie Hosokawa de leiding en werden de Ashikaga shōguns hun marionetten.De familie Hosokawa controleerde het shogunaat tot 1558 toen ze werden verraden door een vazalfamilie, de Miyoshi.De machtige Ōuchi werd in 1551 ook vernietigd door een vazal, Mōri Motonari. Kyoto werd verwoest door de oorlog en herstelde pas echt in het midden van de 16e eeuw.

De Kaga-opstand of Chōkyō-opstand was een grootschalige opstand in de provincie Kaga (de huidige zuidelijke prefectuur Ishikawa), Japan, eind 1487 tot 1488. Togashi Masachika, die de provincie Kaga regeerde als shugo, was in 1473 weer aan de macht gekomen met hulp van de Asakura-clan en de Ikkō-ikki, een losse verzameling van lagere adel, monniken en boeren.Tegen 1474 groeide de Ikkō-ikki echter ontevredenheid over Masachika en lanceerden ze enkele eerste opstanden, die gemakkelijk werden onderdrukt.In 1487, toen Masachika vertrok voor een militaire campagne, kwamen tussen de 100.000 en 200.000 Ikkō-ikki in opstand.Masachika keerde terug met zijn leger, maar de Ikkō-ikki, gesteund door verschillende ontevreden vazalfamilies, overweldigden zijn leger en omsingelden hem in zijn paleis, waar hij seppuku pleegde.De voormalige vazallen van Masachika verleenden de positie van shugo aan Masachika's oom Yasutaka, maar in de loop van de volgende decennia vergrootten de Ikkō-ikki hun politieke greep op de provincie, die ze in feite bijna een eeuw lang zouden controleren.Tijdens de 15e eeuw in Japan werden boerenopstanden, bekend als ikki, veel gewoner.Tijdens de onrust van de Ōnin-oorlog (1467–1477) en de daaropvolgende jaren namen deze opstanden zowel in frequentie als in succes toe.Veel van deze rebellen werden bekend als Ikkō-ikki, een verzameling boeren, boeddhistische monniken, Shinto-priesters en jizamurai (mindere edelen) die allemaal geloofden in de Jōdo Shinshū-sekte van het boeddhisme .Rennyo, de Hongan-ji-abt die de Jōdo Shinshū-beweging leidde, trok een grote aanhang in Kaga en de provincie Echizen, maar distantieerde zich van de politieke doelen van de ikki en pleitte alleen voor geweld ter zelfverdediging of verdediging van iemands religie. halverwege de 15e eeuw brak er een burgeroorlog uit onder de Togashi-clan over de positie van shugo.

Hij kreeg de controle over de provincie Izu in 1493 en wreekte een fout begaan door een lid van de Ashikaga-familie die het shogunaat bekleedde.Met de succesvolle invasie van Sōun in de provincie Izu, wordt hij door de meeste historici gecrediteerd als de eerste "Sengoku daimyō".Na het bouwen van een bolwerk in Nirayama, verzekerde Hōjō Sōun zich in 1494 van Odawara Castle, het kasteel dat bijna een eeuw lang het centrum van de domeinen van de Hōjō-familie zou worden.In een daad van verraad nam hij het kasteel in beslag nadat hij had geregeld dat de heer tijdens de jacht zou worden vermoord.

Na de val van het Ashikaga-shogunaat, dat in Kyoto was gevestigd, viel de controle over de stad, en dus ogenschijnlijk het land, een paar dagen in handen van de Hosokawa-clan (die de functie bekleedde van Kyoto Kanrei - Shōgun's plaatsvervanger in Kyoto). generaties.De zoon van Katsumoto, Hosokawa Masamoto, had op deze manier aan de macht aan het einde van de 15e eeuw, maar werd in 1507 vermoord door Kōzai Motonaga en Yakushiji Nagatada. Na zijn dood raakte de clan verdeeld en verzwakt door moorddadige gevechten.De macht die ze echter nog hadden, was gecentreerd in en rond Kyoto.Dit gaf hen de macht om hun macht tot op zekere hoogte te consolideren, en werden sterke rivalen met de Ōuchi-clan, zowel politiek als wat betreft het domineren van de handel metChina .

Harumoto slaagde op zevenjarige leeftijd in een huis, na de dood van zijn vader in 1520. Hoewel hij nog minderjarig was, werd hij ondersteund door zijn verzorger Miyoshi Motonaga.In 1531 verslaat Harumoto Hosokawa Takakuni.Hij was bang voor Motonaga die de eer had gekregen en vermoordde hem volgend jaar.Daarna regeerde Harumoto over het hele gebied van Kinai (provincie Yamashiro, provincie Yamato, provincie Kawachi, provincie Izumi en provincie Settsu) en veroverde hij het Ashikaga-shogunaat als de Kanrei.

De strijd vond plaats zeven dagen na de moord op Matsudaira-leider Kiyoyasu (grootvader van Tokugawa Ieyasu) door toedoen van zijn vazal Abe Masatoyo.De troepen van Matsudaira wilden wraak nemen op de rebellen Masatoyo en zijn leger en zegevierden.

De Portugezen landen op Tanegashima, worden de eerste Europeanen die in Japan aankomen en introduceren de haakbus in de Japanse oorlogsvoering.Deze periode wordt vaak Nanban-handel genoemd, waar zowel Europeanen als Aziaten zich bezighielden met mercantilisme.

Dit was onderdeel van een mislukte poging van de Uesugi-clan om Kawagoe Castle terug te krijgen van de latere Hōjō-clan.Deze overwinning van Hōjō markeerde het beslissende keerpunt in de strijd om de Kanto-regio.De Hōjō-tactiek die naar verluidt "een van de meest opvallende voorbeelden van nachtgevechten in de samuraigeschiedenis" was.Deze nederlaag voor de Uesugi zou leiden tot het bijna uitsterven van de familie, en met de dood van Tomosada kwam er een einde aan de Ōgigayatsu-tak.

In 1543 richtte Hosokawa Ujitsuna, de pleegzoon van Takakuni, zijn legers op, en in 1549 verraadde Miyoshi Nagayoshi, een dominante vazal en de eerste zoon van Motonaga, Harumoto en koos partij voor Ujitsuna.Hierdoor werd Harumoto verslagen.Na de val van Hosokawa Harumoto zouden Miyoshi Nagayoshi en de Miyoshi-clan een grote machtsstijging ervaren en een langdurige militaire campagne voeren tegen de Rokkaku en de Hosokawa.Harumoto, Ashikaga Yoshiteru die de 13e Ashikaga shōgun was en Ashikaga Yoshiharu die de vader van Yoshiteru was, werden gezuiverd naar de provincie Omi.

Het Tainei-ji-incident was een staatsgreep in september 1551 door Sue Takafusa (later bekend als Sue Harukata) tegen Ōuchi Yoshitaka, hegemon daimyō van West-Japan, die eindigde in diens gedwongen zelfmoord in Tainei-ji, een tempel in de provincie Nagato.De staatsgreep maakte een abrupt einde aan de welvaart van de Ōuchi-clan, hoewel ze nog zes jaar in naam over West-Japan regeerden onder het boegbeeld Ōuchi Yoshinaga, die geen bloedverwant was aan de Ōuchi.De ondergang van de Ōuchi had verstrekkende gevolgen buiten het westen van Honshu.Sinds de hovelingen in Yamaguchi werden afgeslacht, werd het keizerlijk hof in Kyoto overgeleverd aan de genade van Miyoshi Nagayoshi.Strijders in heel Japan regeerden niet langer via de rechtbank, maar gebruikten het alleen om legitimiteit te verlenen.De eens zo vredige Ōuchi-gebieden in het noorden van Kyushu vervielen in oorlog tussen de Ōtomo, de Shimazu en de Ryūzōji, die worstelden om de leegte te vullen.De Ōtomo kregen de controle over een groot deel van deze voormalige Ōuchi-domeinen in het noorden van Kyushu, en hun stad Funai bloeide op als een nieuw handelscentrum na de val van Yamaguchi.Op zee leed ook de buitenlandse handel met China.De Ōuchi waren de officiële behandelaars van de handel tussen Japan en China, maar de Ming-Chinezen weigerden de usurpatoren te erkennen en sneden alle officiële handel tussen de twee landen af.Clandestiene handel en piraterij vervingen de officiële handel van de Ōuchi, terwijl de Ōtomo, de Sagara en de Shimazu met elkaar wedijverden om schepen naar China te sturen.Uiteindelijk waren het de Portugese handelaren , met hun bijna exclusieve toegang tot de Chinese markt, die de rest van de 16e eeuw de meest succesvolle tussenpersonen werden in de handel tussen Japan en China.

De veldslagen van Kawanakajima waren een reeks veldslagen die werden uitgevochten in de Sengoku-periode van Japan tussen Takeda Shingen van de provincie Kai en Uesugi Kenshin van de provincie Echigo van 1553 tot 1564. Shingen en Kenshin betwistten elkaar om controle over de vlakte van Kawanakajima tussen de rivier de Sai. en de Chikuma-rivier in de noordelijke provincie Shinano, gelegen in de huidige stad Nagano.De veldslagen werden geactiveerd nadat Shingen Shinano had veroverd en Ogasawara Nagatoki en Murakami Yoshikiyo had verdreven, die zich vervolgens tot Kenshin wendden voor hulp.Vijf grote veldslagen van Kawanakajima vonden plaats: Fuse in 1553, Saigawa in 1555, Uenohara in 1557, Hachimanbara in 1561 en Shiozaki in 1564. De beroemdste en zwaarste veldslag werd uitgevochten op 18 oktober 1561 in het hart van de Kawanakajima-vlakte. bekend als de slag om Kawanakajima.De veldslagen waren uiteindelijk niet doorslaggevend en noch Shingen noch Kenshin vestigden hun controle over de vlakte van Kawanakajima.De veldslagen van Kawanakajima werden een van "de meest gekoesterde verhalen in de Japanse militaire geschiedenis", de belichaming van Japanse ridderlijkheid en romantiek, genoemd in epische literatuur, houtsnededruk en films.

De clans Imagawa, Hojo en Takeda ontmoetten elkaar in de Zentoku-ji-tempel in de provincie Suruga en sloten een vredesverdrag.De procedure werd gemodereerd door een monnik genaamd Taigen Sessai.De drie daimyo spraken af ​​elkaar niet aan te vallen en maakten afspraken over ondersteuning en versterking indien nodig.Deze overeenkomst werd bij elkaar gehouden door drie huwelijken - Hojo Ujimasa trouwde met de dochter van Takeda Shingen (Obai-in), Imagawa Ujizane trouwde met een dochter van Hojo Ujiyasu en Takeda Yoshinobu was al in 1552 getrouwd met de dochter van Imagawa Yoshimoto, waardoor de banden tussen de Takeda en de Imagawa.Dankzij deze afspraken konden de drie daimyo zich zonder angst voor een aanval op hun eigen doelen concentreren.

De slag om Miyajima in 1555 was de enige slag die op het heilige eiland Miyajima werd uitgevochten;het hele eiland wordt beschouwd als een Shinto-schrijn en geboorte of dood is niet toegestaan ​​op het eiland.Na de slag vonden uitgebreide zuiveringsrituelen plaats om het heiligdom en het eiland te reinigen van de vervuiling door de dood.De slag om Miyajima was het keerpunt in een campagne voor controle over de Ōuchi-clan en de provincie Aki, een strategisch belangrijke provincie voor het vestigen van controle over westelijk Honshu.Het was een belangrijke stap voor de Mōri-clan bij het innemen van de belangrijkste positie in West-Japan, en bevestigde de reputatie van Mōri Motonari als een sluwe strateeg.

In deze strijd versloegen de sterk in de minderheid zijnde Oda-clan-troepen onder leiding van Oda Nobunaga Imagawa Yoshimoto en vestigden zich als een van de leidende krijgsheren in de Sengoku-periode.De slag om Okehazama wordt beschouwd als een van de belangrijkste keerpunten in de Japanse geschiedenis.De Imagawa-clan was sterk verzwakt en zou binnenkort door zijn buren worden vernietigd.Oda Nobunaga won enorm aan prestige, en veel samurai en kleine krijgsheren (waaronder Imagawa's voormalige vazal, Matsudaira Motoyasu, de toekomstige Tokugawa Ieyasu) beloofden trouw.

In 1565 belegerden Matsunaga Danjo Hisahide's zoon Matsunaga Hisamichi en Miyoshi Yoshitsugu een verzameling gebouwen waar Yoshiteru woonde.Zonder hulp die op tijd arriveert van de daimyō's die hem hadden kunnen steunen, komt Yoshiteru om het leven bij dit incident.Drie jaar gingen voorbij voordat zijn neef Ashikaga Yoshihide de veertiende shōgun werd.

Op 9 november 1568 trok Nobunaga Kyoto binnen, verdreef de Miyoshi-clan, die de 14e shogun had gesteund en naar Settsu was gevlucht, en installeerde Yoshiaki als de 15e shogun van het Ashikaga-shogunaat.Nobunaga weigerde echter de titel van plaatsvervanger van de shogun (Kanrei), of een benoeming van Yoshiaki, ook al had Nobunaga groot respect voor keizer Ōgimachi.

De Ishiyama Hongan-ji-oorlog, die plaatsvond van 1570 tot 1580 in de Sengoku-periode in Japan, was een tienjarige campagne van heer Oda Nobunaga tegen een netwerk van vestingwerken, tempels en gemeenschappen die behoorden tot de Ikkō-ikki, een machtige factie van Jōdo. Shinshū Boeddhistische monniken en boeren verzetten zich tegen de heerschappij van de samoeraiklasse.Het concentreerde zich op pogingen om de centrale basis van de Ikki, het kathedraalfort van Ishiyama Hongan-ji, in wat nu de stad Osaka is, neer te halen.Terwijl Nobunaga en zijn bondgenoten aanvallen leidden op Ikki-gemeenschappen en vestingwerken in de nabijgelegen provincies, waardoor de ondersteunende structuur van de Hongan-ji verzwakte, bleven elementen van zijn leger gekampeerd buiten de Hongan-ji, blokkeerden de bevoorrading van het fort en dienden als verkenners.

In 1573, toen hij nog steeds heer was van het Hata-district van Tosa, was Ichijō Kanesada impopulair en had hij al geleden onder het overlopen van een aantal belangrijke bedienden.Motochika greep de kans en verspilde geen tijd met marcheren naar het hoofdkwartier van de Ichijō in Nakamura, en Kanesada vluchtte naar Bungo, verslagen.In 1575, tijdens de Slag om Shimantogawa (Slag om Watarigawa), versloeg hij de familie Ichijo.Zo kreeg hij uiteindelijk de controle over de provincie Tosa.Na zijn verovering van Tosa keerde Motochika naar het noorden en bereidde zich voor op een invasie van de provincie Iyo.De heer van die provincie was Kōno Michinao, een daimyo die ooit door de Utsunomiya-clan uit zijn domein was verdreven en alleen terugkeerde met de hulp van de machtige Mōri-clan.Het was echter onwaarschijnlijk dat Kōno weer op dat soort hulp kon rekenen, aangezien de Mōri verwikkeld waren in een oorlog met Oda Nobunaga.Desalniettemin verliep de campagne van Chōsokabe in Iyo niet zonder problemen.In 1579 ontmoette het 7.000 man tellende Chōsokabe-leger, onder bevel van Kumu Yorinobu, de strijdkrachten van Doi Kiyonaga in de Slag bij Mimaomote.In de daaropvolgende strijd werd Kumu gedood en zijn leger verslagen, hoewel het verlies weinig meer bleek dan een ongelukkige vertraging.Het jaar daarop leidde Motochika zo'n 30.000 mannen naar de provincie Iyo en dwong Kōno te vluchten naar de provincie Bungo.Met weinig inmenging van de Mōri of de Ōtomo, was Chōsokabe vrij om verder te gaan, en in 1582 voerde hij de voortdurende invallen in de provincie Awa op en versloeg Sogō Masayasu en de Miyoshi-clan in de Slag bij Nakatomigawa.Later rukte Motochika op naar de provincie Sanuki en versloeg Sengoku Hidehisa in de slag om Hiketa.Tegen 1583 hadden de Chōsokabe-troepen zowel Awa als Sanuki onderworpen.In het daaropvolgende decennium breidde hij zijn macht uit naar het hele eiland Shikoku, waardoor Motochika's droom om heel Shikoku te regeren werkelijkheid werd.

De Slag om Mikatagahara, op 25 januari 1573, was een cruciaal conflict tijdens de Japanse Sengoku-periode tussen Takeda Shingen en Tokugawa Ieyasu in de provincie Tōtōmi.Shingen's campagne, gericht op het uitdagen van Oda Nobunaga en het oprukken naar Kyoto, was gericht op Ieyasu's positie in Hamamatsu.Ondanks dat hij zwaar in de minderheid was, stond Ieyasu met zijn 11.000 man tegenover het 30.000 man sterke leger van Shingen.In de strijd gebruikten de Takeda-troepen de gyrin-formatie (visschubben), waardoor de linie van Ieyasu werd overweldigd met een reeks cavalerie-aanvallen, wat leidde tot een aanzienlijke nederlaag voor de Tokugawa-Oda-troepen.Voorafgaand aan de slag had Shingen allianties gesloten en strategische locaties veroverd, wat de weg vrijmaakte voor zijn opmars naar het zuiden.Ieyasu koos er, tegen de raad van zijn adviseurs en bondgenoten in, voor om Shingen in Mikatagahara te confronteren.De strijd begon toen Tokugawa-troepen aanvankelijk de aanvallen van Takeda verzetten, maar uiteindelijk leidden Takeda's tactische superioriteit en numerieke voordeel tot de bijna vernietiging van Ieyasu's troepen, waardoor een wanordelijke terugtocht werd afgedwongen.Ondanks de nederlaag zaaiden de strategische terugtrekking van Ieyasu en de daaropvolgende tegenaanvallen, waaronder een gedurfde nachtelijke aanval op het Takeda-kamp, ​​verwarring onder de Takeda-gelederen, waardoor Shingen gedwongen werd zijn opmars te heroverwegen.De heldendaden van Hattori Hanzō tijdens deze strijd vertraagden de Takeda-troepen verder.De nasleep van Mikatagahara benadrukte de veerkracht van Ieyasu en zijn troepen, ondanks de zware nederlaag.De campagne van Shingen werd stopgezet door zijn blessure en de daaropvolgende dood in mei 1573, waardoor verdere onmiddellijke bedreigingen voor de Tokugawa-gebieden werden voorkomen.De strijd blijft een belangrijke illustratie van de oorlogvoering uit de Sengoku-periode, waarbij het gebruik van cavalerietactieken en de impact van strategische terugtrekkingen en tegenaanvallen wordt gedemonstreerd.

Takeda Katsuyori werd de Daimyo van de Takeda-clan.Katsuyori was ambitieus en wilde de nalatenschap van zijn vader voortzetten.Hij trok verder om Tokugawa-forten in te nemen.Een geallieerde strijdmacht van Tokugawa Ieyasu en Oda Nobunaga bracht de Takeda echter een verpletterende slag toe in de Slag om Nagashino.Katsuyori pleegde zelfmoord na het gevecht en de Takeda-clan herstelde nooit.

Het Ashikaga-shogunaat werd uiteindelijk vernietigd in 1573 toen Nobunaga Ashikaga Yoshiaki uit Kyoto verdreef.Aanvankelijk vluchtte Yoshiaki naar Shikoku.Daarna zocht en kreeg hij bescherming van de Mōri-clan in het westen van Japan.Later verzocht Toyotomi Hideyoshi Yoshiaki hem te accepteren als een geadopteerde zoon en de 16e Ashikaga shōgun, maar Yoshiaki weigerde.

In 1574 zou Oda Nobunaga er uiteindelijk in slagen Nagashima te vernietigen, een van de belangrijkste forten van de Ikkō-ikki, die tot zijn meest bittere vijanden behoorde. Een vloot van schepen onder leiding van Kuki Yoshitaka blokkeerde en bombardeerde het gebied met kanonnen en vuurpijlen tegen de houten wachttorens van de Ikki.Door deze blokkade en marinesteun kon Nobunaga de buitenste forten van Nakae en Yanagashima veroveren, waardoor hij voor het eerst de toegang tot het westen van het complex kon controleren. Nobunaga's mannen bouwden een houten muur van het ene buitenste fort naar het andere, waardoor de Ikkō-ikki volledig van buiten af.Er werd een grote houten palissade gebouwd en vervolgens in brand gestoken, wat resulteerde in de volledige vernietiging van het hele fortcomplex;niemand ontsnapte of overleefde.

Takeda Katsuyori viel het kasteel aan toen Okudaira Sadamasa zich weer bij de Tokugawa voegde, en toen zijn oorspronkelijke complot met Oga Yashiro voor het innemen van Okazaki Castle, de hoofdstad van Mikawa, werd ontdekt.Nobunaga's bekwame gebruik van vuurwapens om Takeda's cavalerietactieken te verslaan, wordt vaak genoemd als een keerpunt in de Japanse oorlogsvoering;velen noemen het de eerste "moderne" Japanse strijd.

De slag om Tedorigawa vond plaats nabij de Tedori-rivier in de Japanse provincie Kaga in 1577, tussen de troepen van Oda Nobunaga tegen Uesugi Kenshin.Kenshin misleidde Nobunaga om een ​​frontale aanval over de Tedorigawa uit te voeren en versloeg hem.Na het verlies van 1.000 man te hebben geleden, trokken de Oda zich terug naar het zuiden.Dit was voorbestemd om de laatste grote strijd van Kenshin te worden.

De dood veroorzaakte lokale machtsstrijd, met als resultaat een bijna tien jaar durende machtsstrijd in Echigo tussen 1578-1587, meestal verdeeld in "Otate Disturbance" (1578-1582) en "Shibata-opstand" (1582-1587).

De Mori-clan verloor hun strategische kasteel bij Miki.Tegen die tijd begon het beleg in het voordeel van Nobunaga te zwaaien.De meeste bondgenoten van de Ikki waren al bij hen in het fort, dus ze hadden niemand om hulp in te roepen.De Ikki onder leiding van Shimozuma Nakayuki, uiteindelijk hadden de verdedigers bijna geen munitie en voedsel meer, de abt Kōsa hield een conferentie met zijn collega's nadat hij in april een adviesbrief had ontvangen via Imperial Messenger.Kōsa's zoon gaf zich een paar weken later over.De gevechten eindigden uiteindelijk in augustus 1580. Nobunaga spaarde de levens van veel van de verdedigers, waaronder Shimozuma Nakayuki, maar brandde het fort tot de grond af.Drie jaar later zou Toyotomi Hideyoshi op dezelfde plek met de bouw beginnen en het kasteel van Osaka bouwen, waarvan een replica in de 20e eeuw werd gebouwd.

Het Honnō-ji-incident was de moord op Oda Nobunaga in de Honnō-ji-tempel in Kyoto op 21 juni 1582. Nobunaga werd verraden door zijn generaal Akechi Mitsuhide tijdens zijn campagne om de gecentraliseerde macht inJapan onder zijn gezag te consolideren.Mitsuhide viel de onbeschermde Nobunaga in Honnō-ji en zijn oudste zoon Oda Nobutada in Nijō Palace in een hinderlaag, wat resulteerde in het plegen van seppuku door beiden.

Het Tenshō-Jingo-conflict is een verzameling veldslagen en houdingen tussen de Hōjō, Uesugi en Tokugawa na de dood van Oda Nobunaga .De campagne begon met de Hōjō die de gedemoraliseerde Oda-troepen onder leiding van Takigawa Kazumasu verdreef.De Hōjō slaagden erin het Komoro-kasteel te veroveren en het onder Daidoji Masashige te plaatsen.Ze drongen verder Kai binnen, veroverden en herbouwden Misaka Castle terwijl ze het opnamen tegen Ieyasu, die doorbrak door voormalige Takeda-officieren in zijn leger op te nemen.Takigawa Kazumasu verloor beslissend van het binnenvallende Hōjō-leger in de Slag om Kannagawa en op 9 juli liep Masayuki over naar Hōjō's zijde.Ondertussen vielen Uesugi-troepen het noorden van Shinano binnen.Beide legers kwamen op 12 juli tegenover elkaar te staan ​​in Kawanakajima, maar directe gevechten werden vermeden toen het Hōjō-leger terugkeerde en zuidwaarts rukte naar de provincie Kai, die op zijn beurt werd binnengevallen door Tokugawa-troepen.Op een gegeven moment had de Hōjō-clan bijna het grootste deel van de provincie Shinano onder controle gekregen, maar Masayuki hielp Yoda Nobushige, een plaatselijke heer die zich had verzet tegen Hōjō's opmars in Shinano en contact had met Tokugawa Ieyasu.Vervolgens liep hij op 25 september over naar de kant van de Tokugawa. Geconfronteerd met dit plotselinge verraad zag Hōjō Ujinao zijn positie in het conflict verzwakken en besloot hij tot een vredesverdrag en alliantie met de Tokugawa-clan, waarover op 29 oktober overeenstemming werd bereikt.Deze gebeurtenis betekende het einde van het conflict dat ongeveer 5 maanden na de dood van Nobunaga duurde.

Bij het Honnō-ji-incident viel Akechi Mitsuhide, een vazal van Oda Nobunaga, Nobunaga aan terwijl hij rustte in Honnō-ji, en dwong hem seppuku te plegen.Mitsuhide nam toen de macht en het gezag van Nobunaga over in het Kyoto-gebied.Dertien dagen later ontmoetten Oda's troepen onder Toyotomi Hideyoshi Mitsuhide in Yamazaki en versloegen hem, waarbij hij zijn heer (Nobunaga) wreekte en Nobunaga's autoriteit en macht voor zichzelf nam.

Samen met zijn broers Yoshihiro, Toshihisa en Iehisa lanceerde hij een campagne om Kyushu te verenigen.Beginnend in 1572 met een overwinning tegen de Itō-clan in de slag om Kizaki en de belegering van Takabaru in 1576, bleef Yoshihisa veldslagen winnen.In 1578 versloeg hij de Ōtomo-clan in de slag bij Mimigawa, hoewel hij hun territorium niet innam.Later, in 1581, nam Yoshihisa het kasteel van Minamata in met een troepenmacht van 115.000 man.Begin 1584 zegevierde hij in de Slag om Okitanawate tegen de Ryūzōji-clan en versloeg hij de Aso-clan.Halverwege 1584 had de Shimazu-clan de controle;Chikugo, Chikuzen, Hizen, Higo, Hyūga, Osumi en Satsuma, het grootste deel van Kyūshū, met uitzondering van het domein van Ōtomo, en eenwording was een haalbaar doel.

Net als Nobunaga vóór hem, heeft Hideyoshi nooit de titel van shōgun behaald.In plaats daarvan zorgde hij ervoor dat hij werd geadopteerd door Konoe Sakihisa, een van de edelste mannen van de Fujiwara-clan, en verzekerde hij zich van een opeenvolging van hoge gerechtstitels kanselier (Daijō-daijin), waaronder, in 1585, de prestigieuze positie van keizerlijk regent (kampaku ).In 1586 kreeg Hideyoshi formeel de nieuwe clannaam Toyotomi (in plaats van Fujiwara) van het keizerlijke hof.

In juni 1585 verzamelde Hideyoshi een gigantisch leger van 113.000 man om Shikoku binnen te vallen en verdeelde ze in drie troepen.De eerste, onder zijn halfbroer Hashiba Hidenaga en neef Hashiba Hidetsugu, bestond uit 60.000 man en viel de provincies Awa en Tosa aan en naderde Shikoku via het eiland Akashi.

De tweede strijdmacht werd geleid door Ukita Hideie, bestond uit 23.000 man en viel de provincie Sanuki aan.

De derde strijdmacht werd geleid door Mōri "Two Rivers", Kobayakawa Takakage en Kikkawa Motoharu, bestond uit 30.000 man en rukte op naar de provincie Iyo.In totaal waren er 600 grotere schepen en 103 kleinere schepen nodig om het leger van Hideyoshi over de Seto Inland Sea naar Shikoku te vervoeren.

In augustus culmineerde de invasie van Hideyoshi in de belegering van Ichinomiya Castle, waarbij ongeveer 40.000 man onder Hidenaga het kasteel 26 dagen lang belegerden.Hidenaga slaagde erin de waterbron van Ichinomiya Castle te vernietigen, Chōsokabe probeerde halfslachtig het kasteel te bevrijden van de belegering, Ichinomiya gaf zich uiteindelijk over.Met de overgave van het kasteel gaf Chosokabe Motochika zich zelf over

De Kyushu-campagne van 1586–1587 maakte deel uit van de campagnes van Toyotomi Hideyoshi die aan het einde van de Sengoku-periode Japan probeerde te domineren.Nadat hij een groot deel van Honshū en Shikoku had onderworpen, richtte Hideyoshi zijn aandacht in 1587 op het meest zuidelijke van de belangrijkste Japanse eilanden, Kyushu.

In 1588 gaf Toyotomi Hideyoshi, die kampaku of "keizerlijke regent" was geworden, opdracht tot een nieuwe zwaardjacht;Hideyoshi probeerde, net als Nobunaga, de scheidingen in de klassenstructuur te verstevigen, wapens van gewone mensen te weigeren en ze toe te staan ​​aan de adel, de samoeraiklasse.Bovendien was Toyotomi's zwaardjacht, net als die van Nobunaga, bedoeld om boerenopstanden te voorkomen en zijn tegenstanders wapens te ontzeggen.Toyotomi beweerde dat de in beslag genomen wapens zouden worden omgesmolten en gebruikt om een ​​gigantisch beeld van de Boeddha te maken voor het Asuka-dera-klooster in Nara.

Toyotomi Hideyoshi verslaat de Hōjō-clan en verenigt Japan onder zijn heerschappij.De derde belegering van Odawara was de belangrijkste actie in de campagne van Toyotomi Hideyoshi om de Hōjō-clan te elimineren als een bedreiging voor zijn macht.Tokugawa Ieyasu, een van de beste generaals van Hideyoshi, kreeg de Hōjō-landen.Hoewel Hideyoshi het destijds niet had kunnen raden, zou dit een geweldige opstap blijken te zijn naar Tokugawa's pogingen tot verovering en het ambt van Shōgun.

De invasies werden gelanceerd door Toyotomi Hideyoshi met de bedoeling het Koreaanse schiereiland en China te veroveren , die respectievelijk werden geregeerd door de Joseon- en Ming-dynastieën .Japan slaagde er snel in grote delen van hetKoreaanse schiereiland te bezetten, maar de bijdrage van versterkingen door de Ming, evenals de verstoring van de Japanse bevoorradingsvloten langs de westelijke en zuidelijke kusten door de Joseon-marine, dwong een terugtrekking van Japanse troepen uit Pyongyang en de noordelijke provincies naar het zuiden in Busan en nabijgelegen regio's.Daarna, met rechtvaardige legers (Joseon-burgermilities) die een guerrillaoorlog tegen de Japanners begonnen en bevoorradingsproblemen die beide partijen hinderden, waren geen van beiden in staat om een ​​succesvol offensief op te zetten of enig extra territorium te veroveren, wat resulteerde in een militaire patstelling.De eerste fase van de invasie duurde van 1592 tot 1596 en werd gevolgd door uiteindelijk mislukte vredesonderhandelingen tussen Japan en de Ming tussen 1596 en 1597.

Zonder een bekwame opvolger achter te laten, kwam het land opnieuw in politieke onrust terecht, en Tokugawa Ieyasu maakte van de gelegenheid gebruik.Op zijn sterfbed benoemde Toyotomi een groep van de machtigste heren in Japan - Tokugawa, Maeda Toshiie, Ukita Hideie, Uesugi Kagekatsu en Mōri Terumoto - om te regeren als de Raad van Vijf Regenten totdat zijn zoontje Hideyori volwassen werd.Een ongemakkelijke vrede duurde tot de dood van Maeda in 1599. Daarna beschuldigden een aantal hooggeplaatste figuren, met name Ishida Mitsunari, Tokugawa van ontrouw aan het Toyotomi-regime.Dit veroorzaakte een crisis die leidde tot de Slag om Sekigahara.

De slag om Sekigahara was een beslissende slag op 21 oktober 1600 aan het einde van de Sengoku-periode.Deze strijd werd uitgevochten door de troepen van Tokugawa Ieyasu tegen een coalitie van Toyotomi-loyalistische clans onder leiding van Ishida Mitsunari, waarvan er verschillende voor of tijdens de slag overliepen, wat leidde tot een Tokugawa-overwinning.De slag om Sekigahara was de grootste veldslag in de Japanse feodale geschiedenis en wordt vaak als de belangrijkste beschouwd.De nederlaag van Toyotomi leidde tot de oprichting van het Tokugawa-shogunaat.Tokugawa Ieyasu deed er nog drie jaar over om zijn machtspositie over de Toyotomi-clan en de verschillende daimyō te consolideren, maar de slag om Sekigahara wordt algemeen beschouwd als het onofficiële begin van het Tokugawa-shogunaat .

Het Tokugawa-shogunaat werd opgericht door Tokugawa Ieyasu na de overwinning in de Slag om Sekigahara, waarmee een einde kwam aan de burgeroorlogen van de Sengoku-periode na de ineenstorting van het Ashikaga-shogunaat.Ieyasu werd de shōgun en de Tokugawa-clan bestuurde Japan vanuit Edo Castle in de oostelijke stad Edo (Tokio), samen met de daimyō-heren van de samoeraiklasse.Deze periode in de Japanse geschiedenis staat bekend als de Edo-periode .Het Tokugawa-shogunaat organiseerde de Japanse samenleving onder het strikte Tokugawa-klassensysteem en verbood de meeste buitenlanders onder het isolationistische beleid van Sakoku om politieke stabiliteit te bevorderen.De Tokugawa-shoguns bestuurden Japan in een feodaal systeem, waarbij elke daimyō een han (feodaal domein) bestuurde, hoewel het land nog steeds in naam georganiseerd was als keizerlijke provincies.Onder het Tokugawa-shogunaat kende Japan een snelle economische groei en verstedelijking, wat leidde tot de opkomst van de koopmansklasse en de Ukiyo-cultuur.

De belegering van Osaka was een reeks veldslagen van het Tokugawa-shogunaat tegen de Toyotomi-clan, die eindigden in de vernietiging van die clan.Verdeeld in twee fasen (wintercampagne en zomercampagne), en duurde van 1614 tot 1615, maakte het beleg een einde aan de laatste grote gewapende oppositie tegen de vestiging van het shogunaat.Het einde van het conflict wordt soms de Genna Armistice (, Genna Enbu) genoemd, omdat de ERA -naam werd veranderd van Keichō in Genna onmiddellijk na het beleg.

De periode culmineerde met een reeks van drie krijgsheren - Oda Nobunaga , Toyotomi Hideyoshi en Tokugawa Ieyasu - die Japan geleidelijk verenigden.Na de uiteindelijke overwinning van Tokugawa Ieyasu bij het beleg van Osaka in 1615, vestigde Japan zich in meer dan 200 jaar vrede onder het Tokugawa-shogunaat .