Rond 208 volgde Vologases VI zijn vader Vologases V op als koning van het Arsacid-rijk.Hij regeerde als de onbetwiste koning van 208 tot 213, maar raakte daarna verwikkeld in een dynastieke strijd met zijn broer Artabanus IV, die in 216 de controle had over het grootste deel van het rijk en door het Romeinse Rijk zelfs werd erkend als de opperste heerser.De Sassanidische familie was intussen snel tot bekendheid gestegen in hun geboorteland Pars, en was nu onder prins Ardashir I begonnen de aangrenzende regio's en verder weg gelegen gebieden, zoals Kirman, te veroveren.Aanvankelijk verontrustten de activiteiten van Ardashir I Artabanus IV niet, tot later, toen de Arsacid-koning er uiteindelijk voor koos hem te confronteren.De Slag om Hormozdgan was de climaxstrijd tussen de Arsacid- en de Sassanidische dynastieën die plaatsvond op 28 april 224. De Sassanidische overwinning brak de macht van de Parthische dynastie , waardoor in feite een einde kwam aan bijna vijf eeuwen Parthische overheersing in Iran , en het officiële teken van de begin van het Sassanidische tijdperk.Ardashir Ik nam de titel van shahanshah ("Koning der Koningen") aan en begon met de verovering van een gebied dat Iranshahr (Ērānshahr) zou worden genoemd.Vologases VI werd kort na 228 uit Mesopotamië verdreven door de strijdkrachten van Ardashir I. De leidende Parthische adellijke families (bekend als de Zeven Grote Huizen van Iran) bleven de macht behouden in Iran, nu met de Sassaniërs als hun nieuwe opperheren.Het vroege Sassanidische leger (spah) was identiek aan het Parthische leger.De meerderheid van de Sassanidische cavalerie bestond inderdaad uit de Parthische edelen die ooit de Arsaciden hadden gediend.Dit toont aan dat de Sassaniërs hun rijk hebben opgebouwd dankzij de steun van andere Parthische huizen, en daarom "het rijk van de Perzen en Parthen" wordt genoemd.