Op 15 april 1277 leidde sultan Baybars van hetMamelukken-sultanaat een leger, waaronder minstens 10.000 ruiters, naar het door Mongolen gedomineerde Seltsjoeksesultanaat Rûm , waar hij deelnam aan de Slag om Elbistan.Geconfronteerd met een Mongoolse strijdmacht, gesteund door Armeniërs , Georgiërs en Rum Seltsjoeken, vochten de Mamelukken, onder bevel van Baybars en zijn bedoeïenengeneraal Isa ibn Muhanna, aanvankelijk tegen de Mongoolse aanval, vooral op hun linkerflank.De strijd begon met een Mongoolse aanval op de zware cavalerie van de Mamluk, waarbij aanzienlijke verliezen werden veroorzaakt voor de ongeregelde bedoeïenen van de Mamluk.Ondanks aanvankelijke tegenslagen, waaronder het verlies van hun vaandeldragers, hergroepeerden de Mamelukken zich en vielen in de tegenaanval, waarbij Baybars persoonlijk de dreiging op zijn linkerflank aanpakte.Versterkingen van Hama hielpen de Mamelukken uiteindelijk de kleinere Mongoolse strijdmacht te overweldigen.De Mongolen vochten, in plaats van zich terug te trekken, tot de dood, en sommigen vluchtten naar nabijgelegen heuvels.Beide partijen verwachtten steun van de Pervâne en zijn Seltsjoeken, die niet-participatief bleven.In de nasleep van de strijd werden veel Rumi-soldaten gevangengenomen of sloten zich bij de Mamelukken aan, samen met de gevangenneming van Pervâne's zoon en verschillende Mongoolse officieren en soldaten.Na de overwinning trok Baybars op 23 april 1277 triomfantelijk Kayseri binnen. Hij uitte echter zijn zorgen over de spannende strijd en schreef de overwinning toe aan goddelijke tussenkomst in plaats van aan militaire bekwaamheid.Baybars, geconfronteerd met een potentieel nieuw Mongools leger en bijna geen voorraden meer, besloot terug te keren naar Syrië.Tijdens zijn terugtocht misleidde hij de Mongolen over zijn bestemming en gaf opdracht tot een aanval op de Armeense stad al-Rummana.Als reactie daarop bevestigde de Mongool Ilkhan Abaqa de controle in Rum, gaf opdracht tot het afslachten van moslims in Kayseri en het oosten van Rum, en pakte een opstand van de Karamanid-Turkmenen aan.Hoewel hij aanvankelijk een vergelding tegen de Mamelukken plande, leidden logistieke problemen en interne eisen in het Ilkhanate tot de annulering van de expeditie.Abaqa executeerde uiteindelijk Pervâne, waarbij hij naar verluidt zijn vlees consumeerde als wraakactie.