Verovering van Mamluk Egypte

De Ottomaans-Mamelukse oorlog van 1516-1517 was het tweede grote conflict tussen hetin Egypte gevestigde Mamelukken-sultanaat en het Ottomaanse Rijk, dat leidde tot de val van het Mamelukken-sultanaat en de oprichting van de Levant, Egypte en de Hejaz als provincies. het Ottomaanse rijk.^[26] De oorlog transformeerde het Ottomaanse Rijk van een rijk aan de rand van de islamitische wereld, voornamelijk gelegen in Anatolië en de Balkan, tot een enorm rijk dat een groot deel van de traditionele landen van de islam omvatte, waaronder de steden Mekka, Caïro en Damascus. en Aleppo.Ondanks deze expansie bleef de zetel van de politieke macht van het rijk in Constantinopel.^[27]De relatie tussen de Ottomanen en de Mamelukken was vijandig geweest sinds de val van Constantinopel door de Ottomanen in 1453;beide staten streden om controle over de specerijenhandel, en de Ottomanen streefden ernaar om uiteindelijk de controle over de heilige steden van de islam over te nemen.^[28] Een eerder conflict, dat duurde van 1485 tot 1491, had tot een patstelling geleid.In 1516 waren de Ottomanen vrij van andere zorgen – Sultan Selim I had zojuist de Safavid- Perzen overwonnen in de Slag bij Chaldiran in 1514 – en richtten hun volledige macht tegen de Mamelukken, die regeerden in Syrië en Egypte, om de Ottomaanse verovering van Syrië te voltooien. het Midden-Oosten.Zowel de Ottomanen als de Mamelukken verzamelden 60.000 soldaten.Maar slechts 15.000 Mamelukken-soldaten waren getrainde krijgers, de rest waren slechts dienstplichtigen die niet eens wisten hoe ze een musket moesten afvuren.Als gevolg hiervan vluchtten de meeste Mamelukken, vermeden de frontlinies en pleegden zelfs zelfmoord.Bovendien, zoals was gebeurd met de Safaviden in de Slag om Chaldiran, maakten de ontploffingen van de Ottomaanse kanonnen en kanonnen de Mamelukken bang, die ongecontroleerd in alle richtingen renden.De verovering van het Mamluk-rijk stelde ook de gebieden van Afrika open voor de Ottomanen.Tijdens de 16e eeuw breidde de Ottomaanse macht zich verder uit ten westen van Caïro, langs de kusten van Noord-Afrika.De zeerover Hayreddin Barbarossa vestigde een basis in Algerije en voltooide later de verovering van Tunis in 1534. De verovering van de ^[Mamelukken] was de grootste militaire onderneming die een Ottomaanse sultan ooit had ondernomen.Bovendien gaf de verovering de Ottomanen de controle over twee van de grootste steden ter wereld destijds: Constantinopel en Caïro.De verovering van Egypte bleek uiterst winstgevend voor het rijk, aangezien het meer belastinginkomsten opleverde dan enig ander Ottomaans gebied en ongeveer 25% van al het geconsumeerde voedsel leverde.Mekka en Medina waren echter de belangrijkste van alle veroverde steden sinds Selim en zijn nakomelingen tot het begin van de 20e eeuw officieel tot de kaliefen van de hele moslimwereld werden gemaakt.Na zijn gevangenneming in Caïro werd kalief Al-Mutawakkil III naar Constantinopel gebracht, waar hij uiteindelijk zijn ambt als kalief afstond aan Selims opvolger, Suleiman de Grote.Hierdoor ontstond het Ottomaanse kalifaat, met de sultan aan het hoofd, waardoor het religieuze gezag van Caïro naar de Ottomaanse troon werd overgebracht.