Strijd om het kruid

Door de ontdekking van nieuwe maritieme handelsroutes door West-Europese staten konden ze het Ottomaanse handelsmonopolie omzeilen.Na de reizen van Vasco da Gama nam begin 16e eeuw een machtige Portugese marine de controle over de Indische Oceaan over.Het bedreigde de kuststeden van het Arabische Schiereiland enIndia .De Portugese ontdekking van Kaap de Goede Hoop in 1488 leidde tot een reeks Ottomaans-Portugese zeeoorlogen in de Indische Oceaan gedurende de 16e eeuw.De Ottomaanse controle over de Rode Zee begon ondertussen in 1517 toen Selim IEgypte na de Slag om Ridaniya bij het Ottomaanse Rijk annexeerde.Het grootste deel van de bewoonbare zone van het Arabische schiereiland (Hejaz en Tihamah) viel al snel vrijwillig in handen van de Ottomanen.Piri Reis, beroemd om zijn wereldkaart, overhandigde deze aan Selim slechts een paar weken nadat de sultan in Egypte was aangekomen.Het gedeelte over de Indische Oceaan ontbreekt;Er wordt beweerd dat Selim het misschien heeft ingenomen, zodat hij er meer gebruik van kon maken bij het plannen van toekomstige militaire expedities in die richting.In feite begon na de Ottomaanse overheersing in de Rode Zee de Ottomaans-Portugese rivaliteit.In 1525, tijdens het bewind van Suleiman I (de zoon van Selim), werd Selman Reis, een voormalige zeerover, aangesteld als admiraal van een kleine Ottomaanse vloot in de Rode Zee, die tot taak had Ottomaanse kuststeden te verdedigen tegen Portugese aanvallen.In 1534 annexeerde Suleiman het grootste deel van Irak en in 1538 hadden de Ottomanen Basra aan de Perzische Golf bereikt.Het Ottomaanse Rijk werd nog steeds geconfronteerd met het probleem van de door Portugal gecontroleerde kusten.De meeste kustplaatsen op het Arabische schiereiland waren Portugese havens of Portugese vazallen.Een andere reden voor de rivaliteit tussen Ottomaans en Portugal was van economische aard.In de 15e eeuw liepen de belangrijkste handelsroutes van het Verre Oosten naar Europa, de zogenaamde specerijenroute, via de Rode Zee en Egypte.Maar nadat Afrika rond was gevaren, namen de handelsinkomsten af.^[21] Hoewel het Ottomaanse Rijk een grote zeemacht in de Middellandse Zee was, was het niet mogelijk de Ottomaanse marine naar de Rode Zee over te brengen.Daarom werd er in Suez een nieuwe vloot gebouwd die de 'Indiase vloot' werd genoemd. De duidelijke reden voor de expedities in de Indische Oceaan was niettemin een uitnodiging uit India.Deze oorlog vond plaats tegen de achtergrond van de Ethiopisch-Adal-oorlog.Ethiopië was in 1529 binnengevallen door het Ottomaanse Rijk en lokale bondgenoten.Portugese hulp, waar voor het eerst om werd gevraagd door keizer Dawit II in 1520, arriveerde uiteindelijk in Massawa tijdens het bewind van keizer Galawdewos.De strijdmacht werd geleid door Cristóvão da Gama (tweede zoon van Vasco da Gama) en omvatte 400 musketiers, verschillende veldkanonnen met stuitligging en een paar Portugese cavaleristen, evenals een aantal ambachtslieden en andere niet-strijders.De oorspronkelijke Ottomaanse doelstellingen, namelijk het beteugelen van de Portugese overheersing in de oceaan en het bijstaan ​​van islamitische Indiase heren, werden niet bereikt.Dit ondanks wat een auteur ‘overweldigende voordelen ten opzichte van Portugal’ heeft genoemd, aangezien het Ottomaanse Rijk rijker en veel dichter bevolkt was dan Portugal, dezelfde religie beleden als de meeste kustbevolkingen van het bekken van de Indische Oceaan en de marinebases dichter bij elkaar lagen. het operatietheater.Ondanks de groeiende Europese aanwezigheid in de Indische Oceaan bleef de Ottomaanse handel met het oosten bloeien.Vooral Caïro profiteerde van de opkomst van Jemenitische koffie als populair consumptieartikel.Toen koffiehuizen in steden en dorpen in het hele rijk verschenen, ontwikkelde Caïro zich tot een belangrijk handelscentrum, wat bijdroeg aan de aanhoudende welvaart gedurende de zeventiende en een groot deel van de achttiende eeuw.Met hun sterke controle over de Rode Zee slaagden de Ottomanen er met succes in om de controle over de handelsroutes naar de Portugezen te betwisten en handhaafden ze gedurende de 16e eeuw een aanzienlijk handelsniveau met het Mogol-rijk.^[22]Omdat ze de Portugezen niet op beslissende wijze konden verslaan of hun scheepvaart konden bedreigen, onthielden de Ottomanen zich van verdere substantiële actie en kozen ze ervoor om Portugese vijanden zoals het Atjeh-sultanaat te bevoorraden, en de zaken keerden terug naar de Status quo ante bellum.^[23] De Portugezen van hun kant versterkten hun commerciële en diplomatieke banden met Safavid Perzië , een vijand van het Ottomaanse Rijk.Geleidelijk werd een gespannen wapenstilstand gevormd, waarbij de Ottomanen de controle kregen over de landroutes naar Europa, waardoor Basra behouden bleef, dat de Portugezen graag wilden verwerven, en de Portugezen de zeehandel naar India en Oost-Afrika mochten domineren.^[24] De Ottomanen verlegden vervolgens hun focus naar de Rode Zee, waar ze zich eerder naartoe hadden uitgebreid, met de verwerving van Egypte in 1517, en Aden in 1538. ^[25]