De Đại Việt-Lan Xang-oorlog van 1479-1484, ook ^[bekend] als de Witte Olifantenoorlog, was een militair conflict dat werd veroorzaakt door de invasie van het Laotiaanse koninkrijk Lan Xang door het Vietnamese Đại Việt-rijk.De Vietnamese invasie was een voortzetting van de expansie van keizer Lê Thánh Tông, waarmee Đại Việt het koninkrijk Champa in 1471 had veroverd. Het conflict groeide uit tot een bredere brand waarbij het Ai-Lao-volk uit Sip Song Chau Tai en de Mekong-riviervallei betrokken was. Tai- volkeren uit het Yuan-koninkrijk Lan Na, het Lü-koninkrijk Sip Song Pan Na (Sipsong Panna) tot Muang langs de bovenste Irawaddy-rivier.^[178] Het conflict duurde uiteindelijk ongeveer vijf jaar en groeide uit tot een bedreiging voor de zuidelijke grens van Yunnan en tot bezorgdheid van Ming China .^[Vroege] buskruitwapens speelden een belangrijke rol in het conflict en maakten de agressie van Đại Việt mogelijk.Door het vroege succes in de oorlog kon Đại Việt de Laotiaanse hoofdstad Luang Prabang veroveren en de Muang Phuan-stad Xiang Khouang vernietigen.De oorlog eindigde als een strategische overwinning voor Lan Xang, omdat ze met de hulp van Lan Na en Ming China de Vietnamezen konden dwingen zich terug te trekken.^[180] Uiteindelijk heeft de oorlog bijgedragen aan nauwere politieke en economische banden tussen Lan Na, Lan Xang en Ming China.Met name de politieke en economische expansie van Lan Na leidde tot een ‘gouden eeuw’ voor dat koninkrijk.