Een groot deel van de jaren tachtig kende een proces van democratisering onder toezicht van koning Bhumibol en Prem Tinsulanonda.De twee gaven de voorkeur aan constitutionele regels en kwamen in actie om een ​​einde te maken aan gewelddadige militaire interventies.In april 1981 pleegde een kliek van jonge legerofficieren, in de volksmond bekend als de "Jonge Turken", een poging tot staatsgreep en nam de controle over Bangkok over.Ze ontbonden de Nationale Vergadering en beloofden ingrijpende sociale veranderingen.Maar hun positie brokkelde snel af toen Prem Tinsulanonda de koninklijke familie naar Khorat vergezelde.Met de steun van koning Bhumibol aan Prem duidelijk gemaakt, slaagden loyalistische eenheden onder de paleisfavoriet generaal Arthit Kamlang-ek erin de hoofdstad te heroveren in een vrijwel bloedeloze tegenaanval.Deze episode verhoogde het prestige van de monarchie nog verder, en versterkte ook de status van Prem als relatief gematigd.Er werd dus een compromis bereikt.De opstand eindigde en de meeste ex-studentenguerrillastrijders keerden onder amnestie terug naar Bangkok.In december 1982 accepteerde de opperbevelhebber van het Thaise leger de vlag van de Communistische Partij van Thailand tijdens een veelbesproken ceremonie in Banbak.Hier leverden communistische strijders en hun aanhangers hun wapens in en zworen trouw aan de regering.Prem verklaarde de gewapende strijd voorbij.^[74] Het leger keerde terug naar zijn kazernes en er werd nog een grondwet afgekondigd, waardoor een benoemde Senaat ontstond om de door het volk gekozen Nationale Vergadering in evenwicht te brengen.Prem was ook de begunstigde van de versnellende economische revolutie die Zuidoost-Azië overspoelde.Na de recessie van het midden van de jaren zeventig kwam de economische groei op gang.Voor het eerst werd Thailand een belangrijke industriële macht, en gefabriceerde goederen zoals computeronderdelen, textiel en schoenen haalden rijst, rubber en tin in als Thailand's belangrijkste exportproducten.Met het einde van de oorlogen in Indochina en de opstand ontwikkelde het toerisme zich snel en werd het een belangrijke verdiener.De stedelijke bevolking bleef snel groeien, maar de algehele bevolkingsgroei begon af te nemen, wat leidde tot een stijging van de levensstandaard, zelfs op het platteland, hoewel de Isaan achterop bleef.Hoewel Thailand niet zo snel groeide als de ‘Vier Aziatische Tijgers’ (namelijk Taiwan , Zuid-Korea , Hong Kong en Singapore ), realiseerde het een duurzame groei en bereikte het in 1990 een geschat BBP per hoofd van de bevolking (PPP), ongeveer het dubbele van het gemiddelde van 1980. .^[75]Prem bekleedde acht jaar lang zijn ambt, overleefde nog een staatsgreep in 1985 en nog twee algemene verkiezingen in 1983 en 1986, en bleef persoonlijk populair, maar de heropleving van de democratische politiek leidde tot de vraag naar een meer avontuurlijke leider.In 1988 brachten nieuwe verkiezingen voormalig generaal Chatichai Choonhavan aan de macht.Prem verwierp de uitnodiging van de grote politieke partijen voor de derde termijn van premierschap.