Op 14 augustus 1947 werd Pakistan een onafhankelijke natie, de volgende dag gevolgd door de onafhankelijkheid van India .Deze historische gebeurtenis markeerde het einde van de Britse koloniale overheersing in de regio.Een belangrijk aspect van deze transitie was de verdeling van de provincies Punjab en Bengalen op basis van religieuze demografische gegevens, georkestreerd door de Radcliffe Commission.Er ontstonden beschuldigingen dat Lord Mountbatten, de laatste onderkoning van India, de commissie beïnvloedde om India te bevoordelen.Als gevolg hiervan werd het overwegend islamitische westelijke deel van Punjab een deel van Pakistan, terwijl het oostelijke deel, met een hindoeïstische en sikh-meerderheid, zich bij India voegde.Ondanks de religieuze kloof kenden beide regio's aanzienlijke minderheden van de andere religies.Aanvankelijk werd niet verwacht dat de opdeling grootschalige bevolkingsverplaatsingen noodzakelijk zou maken.Er werd verwacht dat minderheden in hun respectieve gebieden zouden blijven.Vanwege het intense gemeenschapsgeweld in Punjab werd echter een uitzondering gemaakt, wat leidde tot een wederzijds akkoord tussen India en Pakistan over een gedwongen bevolkingsuitwisseling in Punjab.Deze uitwisseling verminderde de aanwezigheid van minderheidshindoeïstische en sikh-minderheidsgroepen in het Pakistaanse Punjab en de moslimbevolking in het Indiase deel van Punjab aanzienlijk, met enkele uitzonderingen zoals de moslimgemeenschap in Malerkotla, India.Het geweld in Punjab was ernstig en wijdverbreid.Politicoloog Ishtiaq Ahmed merkte op dat, ondanks de aanvankelijke agressie van moslims, het vergeldingsgeweld resulteerde in meer moslimdoden in Oost-Punjab (India) dan sterfgevallen onder hindoes en sikhs in West-Punjab (Pakistan).^[1] De Indiase premier Jawaharlal Nehru rapporteerde eind augustus 1947 aan Mahatma Gandhi dat het aantal moslimslachtoffers in Oost-Punjab twee keer zo groot was als dat van de hindoes en sikhs in West-Punjab ^{[. 2]}In de nasleep van de opdeling vond een van de grootste massamigraties uit de geschiedenis plaats, waarbij ruim tien miljoen mensen de nieuwe grenzen overstaken.Het geweld tijdens deze periode, met schattingen van het dodental variërend van 200.000 tot 2.000.000, ^[3] is door sommige geleerden beschreven als 'vergeldende genocide'.De Pakistaanse regering meldde dat ongeveer 50.000 moslimvrouwen werden ontvoerd en verkracht door hindoeïstische en sikh-mannen.Op dezelfde manier beweerde de Indiase regering dat moslims ongeveer 33.000 hindoe- en sikh-vrouwen hadden ontvoerd en verkracht.^[4] Deze periode in de geschiedenis wordt gekenmerkt door de complexiteit ervan, de enorme menselijke kosten en de blijvende impact ervan op de betrekkingen tussen India en Pakistan.