Het Hanthawaddy-koninkrijk was een belangrijk staatsbestel in Neder-Birma (Myanmar) dat in twee verschillende perioden bestond: van 1287 ^[27] tot 1539 en kort van 1550 tot 1552. Opgericht door koning Wareru als vazalstaat van het Sukhothai-koninkrijk en de MongoolseYuan dynastie ^[28] , werd het uiteindelijk onafhankelijk in 1330. Het koninkrijk was echter een losse federatie bestaande uit drie grote regionale centra – Bago, de Irrawaddy Delta en Mottama – met een beperkt gecentraliseerd gezag.De regering van koning Razadarit aan het einde van de 14e en het begin van de 15e eeuw was cruciaal voor het verenigen van deze regio's en het afweren van het Ava-koninkrijk in het noorden, wat een hoogtepunt markeerde in Hanthawaddy's bestaan.Het koninkrijk ging een gouden eeuw in na de oorlog met Ava en ontpopte zich van de jaren 1420 tot 1530 als de meest welvarende en machtige staat in de regio.Onder begaafde heersers als Binnya Ran I, Shin Sawbu en Dhammazedi bloeide Hanthawaddy economisch en cultureel.Het werd een belangrijk centrum van het Theravada-boeddhisme en bouwde robuuste commerciële banden op over de Indische Oceaan, waardoor de schatkist werd verrijkt met buitenlandse goederen zoals goud, zijde en specerijen.Het bouwde sterke banden op met Sri Lanka en moedigde hervormingen aan die zich later over het hele land verspreidden.^[29]Het koninkrijk kreeg echter halverwege de 16e eeuw een plotselinge ondergang door toedoen van de Taungoo-dynastie uit Boven-Birma.Ondanks zijn grotere middelen slaagde Hanthawaddy, onder koning Takayutpi, er niet in de militaire campagnes onder leiding van Tabinshwehti en zijn plaatsvervangend generaal Bayinnaung af te weren.Hanthawaddy werd uiteindelijk veroverd en opgenomen in het Taungoo-rijk, hoewel het in 1550 kort weer tot leven kwam na de moord op Tabinshwehti.De erfenis van het koninkrijk leefde voort onder het Mon-volk, dat uiteindelijk weer zou opstaan ​​om in 1740 het herstelde Hanthawaddy-koninkrijk te stichten.