In het tijdperk na de Tweede Wereldoorlog leidde het streven naar een samenhangende en verenigde natie tot het voorstel om Maleisië te vormen.Het idee, aanvankelijk voorgesteld door Singapore's leider Lee Kuan Yew aan Tunku Abdul Rahman, de premier van Malaya, had tot doel Malaya, Singapore , Noord-Borneo, Sarawak en Brunei samen te voegen.^[83] Het concept van deze federatie werd ondersteund door het idee dat het de communistische activiteiten in Singapore zou beperken en een etnisch evenwicht zou handhaven, waardoor Singapore met een Chinese meerderheid niet zou kunnen domineren.^[84] Het voorstel stuitte echter op weerstand: het Socialistische Front van Singapore was er tegen, net als vertegenwoordigers van de gemeenschap uit Noord-Borneo en politieke facties in Brunei.Om de levensvatbaarheid van deze fusie te beoordelen, werd de Cobbold-commissie opgericht om de gevoelens van de inwoners van Sarawak en Noord-Borneo te begrijpen.Terwijl de bevindingen van de commissie een fusie van Noord-Borneo en Sarawak begunstigden, maakten de Bruneianen grotendeels bezwaar, wat leidde tot de uiteindelijke uitsluiting van Brunei.Zowel Noord-Borneo als Sarawak stelden voorwaarden voor de opname ervan voor, wat leidde tot respectievelijk de 20-punten- en 18-puntenovereenkomsten.Ondanks deze overeenkomsten bleef de bezorgdheid bestaan ​​dat de rechten van Sarawak en Noord-Borneo in de loop van de tijd zouden verwateren.De opname van Singapore werd bevestigd doordat 70% van de bevolking de fusie steunde via een referendum, maar op voorwaarde van aanzienlijke staatsautonomie.^[85]Ondanks deze interne onderhandelingen bleven de externe uitdagingen bestaan.Indonesië en de Filippijnen maakten bezwaar tegen de vorming van Maleisië, waarbij Indonesië het als "neokolonialisme" beschouwde en de Filippijnen aanspraak maakten op Noord-Borneo.Deze bezwaren, gecombineerd met interne oppositie, stelden de officiële vorming van Maleisië uit.^[86] Na beoordelingen door een VN-team werd Maleisië op 16 september 1963 formeel opgericht en omvatte het Maleisië, Noord-Borneo, Sarawak en Singapore, wat een belangrijk hoofdstuk markeerde in de geschiedenis van Zuidoost-Azië.