Het Engels-Nederlandse Verdrag van 1824 was een overeenkomst tussen het Verenigd Koninkrijk en Nederland , ondertekend op 17 maart 1824 om geschillen over het Engels-Nederlandse Verdrag van 1814 op te lossen. Het verdrag had tot doel de spanningen aan te pakken die ontstonden als gevolg van de Britse vestiging van Singapore . in 1819 en de Nederlandse aanspraken op het Sultanaat van Johor.De onderhandelingen begonnen in 1820 en waren aanvankelijk gecentreerd rond niet-controversiële kwesties.In 1823 verschoven de discussies echter naar het vestigen van duidelijke invloedssferen in Zuidoost-Azië.De Nederlanders, die de groei van Singapore erkenden, onderhandelden over een uitwisseling van gebieden, waarbij de Britten Bencoolen afstonden en de Nederlanders Malakka opgaven.Het verdrag werd in 1824 door beide landen geratificeerd.De voorwaarden van het verdrag waren veelomvattend en waarborgden handelsrechten voor onderdanen van beide landen in gebieden alsBrits-Indië , Ceylon en het hedendaagse Indonesië, Singapore en Maleisië.Het omvatte ook regelgeving tegen piraterij, bepalingen over het niet sluiten van exclusieve verdragen met oostelijke staten, en richtlijnen voor het vestigen van nieuwe kantoren in Oost-Indië.Er vonden specifieke territoriale uitwisselingen plaats: de Nederlanders stonden hun vestigingen op het Indiase subcontinent en de stad en het fort Malakka af, terwijl Groot-Brittannië Fort Marlborough in Bencoolen en zijn bezittingen op Sumatra afstond.Beide naties trokken ook hun oppositie tegen elkaars bezetting van specifieke eilanden terug.De gevolgen van het Brits-Nederlandse Verdrag van 1824 waren van langdurige aard.Het bakende twee gebieden af: Malaya, onder Britse heerschappij, en Nederlands-Indië.Deze gebieden evolueerden later naar het hedendaagse Maleisië, Singapore en Indonesië.Het verdrag speelde een belangrijke rol bij het vormgeven van de grenzen tussen deze naties.Bovendien leidden koloniale invloeden tot de divergentie van de Maleisische taal in Maleisische en Indonesische varianten.Het verdrag markeerde ook een verschuiving in het Britse beleid in de regio, waarbij de nadruk werd gelegd op de vrije handel en de invloed van individuele kooplieden op territoria en invloedssferen, waardoor de weg werd vrijgemaakt voor de opkomst van Singapore als een prominente vrijhaven.