De islamitische verovering van de Levant , ook bekend als de Arabische verovering van Syrië, vond plaats tussen 634 en 638 CE.Het maakte deel uit van de Arabisch-Byzantijnse oorlogen en volgde op botsingen tussen Arabieren en Byzantijnen tijdens het levenvan Mohammed , met name de Slag bij Muʿtah in 629 CE.De verovering begon twee jaar na de dood van Mohammed onder de Rashidun- kaliefen Abu Bakr en Umar ibn al-Khattab, waarbij Khalid ibn al-Walid een cruciale militaire rol speelde.Voorafgaand aan de Arabische invasie stond Syrië al eeuwenlang onder Romeins bestuur en was het getuige van invasies door de Sassanidische Perzen en invallen door hun Arabische bondgenoten, de Lakhmids.De regio, door de Romeinen omgedoopt tot Palaestina, was politiek verdeeld en omvatte een diverse bevolking van Aramese en Griekse sprekers, evenals Arabieren, met name de christelijke Ghassaniden.Aan de vooravond van de islamitische veroveringen herstelde het Byzantijnse rijk zich van de Romeins- Perzische oorlogen en was het bezig met de wederopbouw van de macht in Syrië en Palestina, die bijna twintig jaar verloren was gegaan.De Arabieren organiseerden onder leiding van Abu Bakr een militaire expeditie naar Byzantijns grondgebied, waarmee de eerste grote confrontaties begonnen.De innovatieve strategieën van Khalid ibn al-Walid speelden een cruciale rol bij het overwinnen van de Byzantijnse verdediging.De mars van de moslims door de Syrische woestijn, een onconventionele route, was een belangrijke manoeuvre die de Byzantijnse strijdkrachten omsingelde.In de beginfase van de verovering veroverden moslimtroepen onder verschillende commandanten verschillende gebieden in Syrië.Belangrijke veldslagen waren onder meer de ontmoetingen bij Ajnadayn, Yarmouk en de belegering van Damascus, die uiteindelijk in handen van de moslims viel.De verovering van Damascus was aanzienlijk en markeerde een beslissende wending in de moslimcampagne.Na Damascus zetten de moslims hun opmars voort en veroverden andere grote steden en regio's.Het leiderschap van Khalid ibn al-Walid speelde een belangrijke rol tijdens deze campagnes, vooral bij zijn snelle en strategische verovering van belangrijke locaties.De verovering van Noord-Syrië volgde, met belangrijke veldslagen zoals de Slag om Hazir en de Belegering van Aleppo.Steden als Antiochië gaven zich over aan de moslims, waardoor hun greep op de regio verder werd geconsolideerd.Het Byzantijnse leger, verzwakt en niet in staat effectief weerstand te bieden, trok zich terug.Het vertrek van keizer Heraclius uit Antiochië naar Constantinopel betekende een symbolisch einde aan het Byzantijnse gezag in Syrië.De moslimstrijdkrachten, geleid door bekwame commandanten als Khalid en Abu Ubaidah, toonden gedurende de hele campagne opmerkelijke militaire vaardigheden en strategie.De islamitische verovering van de Levant had diepgaande gevolgen.Het markeerde het einde van eeuwen van Romeinse en Byzantijnse overheersing in de regio en de vestiging van islamitische Arabische dominantie.Deze periode zag ook aanzienlijke veranderingen in het sociale, culturele en religieuze landschap van de Levant, met de verspreiding van de islam en de Arabische taal.De verovering legde de basis voor de Islamitische Gouden Eeuw en de uitbreiding van de islamitische heerschappij naar andere delen van de wereld.