De territoriale ambities van Irak jegens zijn buurlanden zijn terug te voeren op de plannen van de Entente-landen na de Eerste Wereldoorlog .In 1919-1920, toen het Ottomaanse Rijk werd verdeeld, waren er voorstellen voor een grotere Arabische staat die delen van Oost-Syrië, Zuidoost- Turkije , geheel Koeweit en grensgebieden van Iran omvatte.Dit visioen staat afgebeeld op een Engelse kaart uit 1920.De oorlog tussen Iran en Irak (1980-1988), ook bekend als Qādisiyyat-Saddām, was een direct gevolg van deze territoriale geschillen.De oorlog was kostbaar en onbeslist en verwoestte de Iraakse economie.Ondanks de overwinningsverklaring van Irak in 1988 was het resultaat in wezen een terugkeer naar de grenzen van voor de oorlog.Het conflict begon met de invasie van Iran door Irak op 22 september 1980. Deze stap werd beïnvloed door een geschiedenis van grensgeschillen en zorgen over de sjiitische opstand onder de sjiitische meerderheid in Irak, geïnspireerd door de Iraanse revolutie.Irak wilde de dominantie over de Perzische Golf laten gelden, ter vervanging van Iran, en kreeg steun van de Verenigde Staten .^[58]Het aanvankelijke Iraakse offensief kende echter beperkt succes.In juni 1982 had Iran bijna al het verloren grondgebied herwonnen, en de daaropvolgende zes jaar bekleedde Iran grotendeels de offensieve positie.Ondanks de oproepen van de VN-Veiligheidsraad tot een staakt-het-vuren, duurde de oorlog voort tot 20 augustus 1988. Hij eindigde met een door de VN bemiddeld staakt-het-vuren onder Resolutie 598, dat beide partijen aanvaardden.Het duurde enkele weken voordat de Iraanse strijdkrachten zich terugtrokken van Iraaks grondgebied en de vooroorlogse internationale grenzen respecteerden, zoals vastgelegd in het Algiers-akkoord van 1975.De laatste krijgsgevangenen werden in 2003 uitgewisseld ^{[. 59]}De oorlog eiste een enorme menselijke en economische tol, waarbij naar schatting een half miljoen soldaten en burgers van beide kanten omkwamen.Desondanks resulteerde de oorlog niet in territoriale veranderingen of herstelbetalingen.Het conflict weerspiegelde de tactieken uit de Eerste Wereldoorlog, waaronder loopgravenoorlog en het gebruik van chemische wapens zoals mosterdgas door Irak tegen zowel Iraanse strijdkrachten als burgers, evenals Iraakse Koerden.De VN erkenden het gebruik van chemische wapens, maar noemden Irak niet als enige gebruiker.Dit leidde tot kritiek dat de internationale gemeenschap passief bleef terwijl Irak massavernietigingswapens gebruikte.^[60]