In de post-Vedische periode van de Tweede Urbanisatie nam het brahmanisme af.Aan het einde van de Vedische periode was de betekenis van de woorden van de Veda's onduidelijk geworden en werd deze gezien als 'een vaste reeks geluiden' met een magische kracht, 'middelen tot een doel'.Met de groei van steden, die het inkomen en de bescherming van de brahmanen op het platteland bedreigden;de opkomst van het boeddhisme ;en de Indiase campagne van Alexander de Grote (327-325 v.Chr.), de uitbreiding van het Mauryan-rijk (322-185 v.Chr.) met zijn omarming van het boeddhisme, en de Saka-invasies en heerschappij over Noordwest-India (2e eeuw v.Chr. – 4e eeuw. CE) werd het brahmanisme geconfronteerd met een ernstige bedreiging voor zijn bestaan.In sommige latere teksten wordt Noordwest-India (dat in eerdere teksten wordt beschouwd als onderdeel van "Aryavarta") zelfs als "onzuiver" gezien, waarschijnlijk als gevolg van invasies.De Karnaparva 43.5-8 stelt dat degenen die op de Sindhu en de vijf rivieren van de Punjab wonen, onrein en dharmabahya zijn.