De opdeling vanIndia , zoals uiteengezet in de Indian Independence Act van 1947, betekende het einde van de Britse overheersing in Zuid-Azië en resulteerde in de oprichting van twee onafhankelijke heerschappijen, India en Pakistan , op respectievelijk 14 en 15 augustus 1947.Deze opdeling omvatte de verdeling van de Brits-Indische provincies Bengalen en Punjab op basis van religieuze meerderheden, waarbij gebieden met een moslimmeerderheid onderdeel werden van Pakistan en niet-moslimgebieden zich bij India voegden.Naast de territoriale verdeeldheid waren ook bezittingen als het Brits-Indische leger, de marine, de luchtmacht, het ambtenarenapparaat, de spoorwegen en de schatkist verdeeld.Deze gebeurtenis leidde tot massale en overhaaste migraties, waarbij naar schatting 14 tot 18 miljoen mensen verhuisden, en ongeveer een miljoen mensen omkwamen als gevolg van het geweld en de onrust.Vluchtelingen, voornamelijk hindoes en sikhs uit regio's als West-Punjab en Oost-Bengalen, migreerden naar India, terwijl moslims naar Pakistan trokken, op zoek naar veiligheid onder geloofsgenoten.De opdeling leidde tot grootschalig gemeenschapsgeweld, vooral in Punjab en Bengalen, maar ook in steden als Calcutta, Delhi en Lahore.Ongeveer een miljoen hindoes, moslims en sikhs verloren het leven in deze conflicten.Inspanningen om het geweld te verzachten en vluchtelingen te steunen werden ondernomen door zowel Indiase als Pakistaanse leiders.Mahatma Gandhi speelde met name een belangrijke rol bij het bevorderen van de vrede door middel van vasten in Calcutta en Delhi.^[4] De regeringen van India en Pakistan hebben opvangkampen opgezet en legers gemobiliseerd voor humanitaire hulp.Ondanks deze inspanningen liet de opdeling een erfenis van vijandigheid en wantrouwen tussen India en Pakistan achter, wat tot op de dag van vandaag hun relatie beïnvloedt.