De grondfase van de oorlog werd officieel Operatie Desert Sabre genoemd. De eerste eenheden die eind januari Irak binnentrokken waren drie patrouilles van het B-squadron van de Britse Special Air Service, roepnamen Bravo One Zero, Bravo Two Zero en Bravo Three Zero. Deze acht man tellende patrouilles landden achter de Iraakse linies om informatie te verzamelen over de bewegingen van de mobiele Scud-raketwerpers, die niet vanuit de lucht konden worden gedetecteerd, omdat ze overdag verborgen waren onder bruggen en camouflagenetten. Andere doelstellingen waren onder meer de vernietiging van de lanceerinrichtingen en hun glasvezelcommunicatie-arrays die in pijpleidingen lagen en coördinaten doorgaven aan de TEL-operatoren die aanvallen tegen Israël lanceerden. De operaties waren bedoeld om elke mogelijke Israëlische interventie te voorkomen.
Elementen van de 2e Brigade, het 1e Bataljon, de 5e Cavalerie van de 1e Cavaleriedivisie van het Amerikaanse leger voerden op 15 februari 1991 een directe aanval uit op Irak, gevolgd door een aanval op 20 februari die rechtstreeks door zeven Iraakse divisies leidde die overrompeld waren. . Van 15 tot 20 februari vond de Slag om Wadi al-Batin plaats in Irak; dit was de eerste van twee aanvallen door 1 Bataljon 5e Cavalerie van de 1e Cavaleriedivisie. Het was een schijnaanval, bedoeld om de Irakezen te laten denken dat er een coalitie-invasie vanuit het zuiden zou plaatsvinden. De Irakezen verzetten zich hevig en de Amerikanen trokken zich uiteindelijk zoals gepland terug in de Wadi al-Batin. Drie Amerikaanse soldaten werden gedood en negen gewond, waarbij één M2 Bradley IFV-koepel werd vernietigd, maar ze hadden 40 gevangenen genomen en vijf tanks vernietigd, en met succes de Irakezen misleid. Deze aanval maakte de weg vrij voor het XVIII Airborne Corps om achter de 1st Cav aan te vliegen en Iraakse troepen in het westen aan te vallen. Op 22 februari 1991 stemde Irak in met een door de Sovjet-Unie voorgesteld staakt-het-vuren. De overeenkomst riep Irak op om binnen zes weken na een totaal staakt-het-vuren troepen terug te trekken naar posities van vóór de invasie, en riep op tot toezicht op het staakt-het-vuren en de terugtrekking onder toezicht van de VN-Veiligheidsraad.
De coalitie verwierp het voorstel, maar zei dat de terugtrekkende Iraakse troepen niet zouden worden aangevallen, en gaf Irak 24 uur de tijd om zijn troepen terug te trekken. Op 23 februari resulteerden de gevechten in de gevangenneming van 500 Iraakse soldaten. Op 24 februari staken Britse en Amerikaanse gepantserde troepen de grens tussen Irak en Koeweit over en trokken in grote aantallen Irak binnen, waarbij ze honderden gevangenen namen. Het Iraakse verzet was licht en vier Amerikanen werden gedood.