Alexios IV bood aan om de volledige schuld aan de Venetianen te betalen, 200.000 zilvermarken aan de kruisvaarders te geven, 10.000 Byzantijnse professionele troepen voor de kruistocht, het onderhoud van 500 ridders in het Heilige Land, de dienst van de Byzantijnse marine om het kruisvaardersleger te vervoeren naarEgypte , en de plaatsing van de oosters-orthodoxe kerk onder het gezag van de paus, als ze naar Byzantium zouden varen en de regerende keizer Alexios III Angelos, de broer van Isaac II, omver zouden werpen.Dit aanbod, dat verleidelijk was voor een onderneming met weinig geld, bereikte de leiders van de kruistocht op 1 januari 1203 terwijl ze in Zara overwinterden.Graaf Bonifatius stemde ermee in en Alexios IV keerde met de markies terug om zich weer bij de vloot bij Corfu te voegen nadat deze vanuit Zara was vertrokken.De meeste overige leiders van de kruistocht, aangemoedigd door steekpenningen van Dandolo, accepteerden uiteindelijk ook het plan.Er waren echter andersdenkenden.Onder leiding van Renaud van Montmirail zeilden degenen die weigerden deel te nemen aan het plan om Constantinopel aan te vallen, door naar Syrië.De resterende vloot van 60 oorlogsgaleien, 100 paardentransportschepen en 50 grote transportschepen (de gehele vloot werd bemand door 10.000 Venetiaanse roeiers en mariniers) vertrok eind april 1203. Bovendien werden 300 belegeringsmotoren aan boord van de vloot gebracht.Toen de paus hoorde van hun besluit, dekte hij zich in en vaardigde een bevel uit tegen nog meer aanvallen op christenen, tenzij ze de zaak van de kruisvaarders actief hinderden, maar hij veroordeelde het plan niet ronduit.