Aan het begin van de 19e eeuw kreeg het Ottomaanse Rijk te maken met een aantal existentiële uitdagingen.De Servische revolutie van 1804 resulteerde in de autonomie van de eerste christelijke natie op de Balkan onder het rijk.De Griekse Onafhankelijkheidsoorlog , die begin 1821 begon, leverde verder bewijs van de interne en militaire zwakte van het rijk.De ontbinding van het eeuwenoude Janitsarenkorps door Sultan Mahmud II op 15 juni 1826 ( Gunstige Incident ) hielp het rijk op de langere termijn, maar beroofde het op korte termijn van zijn bestaande staande leger.In 1827 vernietigde de Anglo-Frans-Russische vloot bijna alle Ottomaanse zeestrijdkrachten in de Slag bij Navarino.Het Verdrag van Adrianopel (1829) verleende Russische en West-Europese commerciële schepen vrije doorgang door de Straat van de Zwarte Zee.Ook kreeg Servië autonomie en werden de Donau-vorstendommen (Moldavië en Walachije) gebieden onder Russische bescherming.Rusland had, als lid van de Heilige Alliantie, opgetreden als de ‘politie van Europa’ om het machtsevenwicht te handhaven dat tot stand was gebracht tijdens het Congres van Wenen in 1815. Rusland had de inspanningen van Oostenrijk bij het onderdrukken van de Hongaarse Revolutie van 1848 geholpen. en verwachtte de vrije hand bij het oplossen van zijn problemen met het Ottomaanse Rijk, de "zieke man van Europa".Groot -Brittannië kon de Russische dominantie van Ottomaanse aangelegenheden echter niet tolereren, wat de dominantie van het oostelijke Middellandse Zeegebied in twijfel zou trekken.Groot-Brittannië's directe angst was de expansie van Rusland ten koste van het Ottomaanse Rijk.De Britten wilden de Ottomaanse integriteit behouden en waren bezorgd dat Rusland vooruitgang zou boeken in de richting van Brits-Indië of richting Scandinavië of West-Europa zou gaan.Een afleiding (in de vorm van het Ottomaanse Rijk) aan de Britse zuidwestflank zou die dreiging verzachten.De Royal Navy wilde ook de dreiging van een machtige Russische marine voorkomen.De ambitie van de Franse keizer Napoleon III om de grootsheid van Frankrijk te herstellen vormde de aanleiding voor de onmiddellijke reeks gebeurtenissen die ertoe leidde dat Frankrijk en Groot-Brittannië op respectievelijk 27 en 28 maart 1854 de oorlog aan Rusland verklaarden.