Chinese burgeroorlog

Na de ineenstorting van de Qing-dynastie en de revolutie van 1911 nam Sun Yat-sen het presidentschap van de nieuw gevormde Republiek China op zich en werd kort daarna opgevolgd door Yuan Shikai.Yuan raakte gefrustreerd in een kortstondige poging om de monarchie in China te herstellen, en China raakte na zijn dood in 1916 in een machtsstrijd.

De Beweging van de Vierde Mei was een Chinese anti-imperialistische, culturele en politieke beweging die voortkwam uit studentenprotesten in Peking op 4 mei 1919. Studenten verzamelden zich voor Tiananmen (De Poort van de Hemelse Vrede) om te protesteren tegen de zwakke reactie van de Chinese regering het besluit van het Verdrag van Versailles om Japan toe te staan ​​gebieden in Shandong te behouden die na het beleg van Tsingtao in 1914 aan Duitsland waren overgegeven. culturele activiteiten en een beweging naar een populistische basis, weg van traditionele intellectuele en politieke elites.De demonstraties van 4 mei markeerden een keerpunt in een bredere anti-traditionele New Culture Movement (1915-1921) die de traditionele confucianistische waarden probeerde te vervangen en zelf een voortzetting was van late Qing-hervormingen.Maar zelfs na 1919 definieerden deze opgeleide 'nieuwe jongeren' hun rol nog steeds met een traditioneel model waarin de opgeleide elite de verantwoordelijkheid op zich nam voor zowel culturele als politieke zaken.Ze waren tegen de traditionele cultuur, maar zochten naar kosmopolitische inspiratie in het buitenland in naam van het nationalisme en vormden een overwegend stedelijke beweging die het populisme omhelsde in een overwegend landelijk land.In die tijd kwamen veel politieke en sociale leiders van de volgende vijf decennia naar voren, waaronder die van de Chinese Communistische Partij.Geleerden rangschikken de New Culture en May Fourth Movements als belangrijke keerpunten, zoals David Wang zei, "het was het keerpunt in China's zoektocht naar literaire moderniteit", samen met de afschaffing van het ambtenarenapparaat in 1905 en de omverwerping van de monarchie in 1911. De uitdaging van de traditionele Chinese waarden stuitte echter ook op sterke tegenstand, vooral van de Nationalistische Partij.Vanuit hun perspectief vernietigde de beweging de positieve elementen van de Chinese traditie en legde ze een zware nadruk op directe politieke acties en radicale houdingen, kenmerken die geassocieerd worden met de opkomende Chinese Communistische Partij (CCP).Aan de andere kant stond de CCP, waarvan de twee oprichters, Li Dazhao en Chen Duxiu, leiders van de beweging waren, gunstiger tegenover de beweging, hoewel ze achterdochtig bleef over de vroege fase waarin de nadruk werd gelegd op de rol van verlichte intellectuelen, niet op de revolutie.In bredere zin leidde de Beweging van de Vier Mei tot de oprichting van radicale intellectuelen die vervolgens boeren en arbeiders mobiliseerden voor de CCP en de organisatorische kracht verwierven die het succes van de Chinese communistische revolutie zou versterken.Tijdens de 4 mei-beweging groeide de groep intellectuelen met communistische ideeën gestaag, zoals Chen Tanqiu, Zhou Enlai, Chen Duxiu en anderen, die geleidelijk aan de macht van het marxisme gingen waarderen.Dit bevorderde de sinisering van het marxisme en vormde een basis voor de geboorte van de CCP en het socialisme met Chinese kenmerken.

De Kwomintang (KMT), geleid door Sun Yat-sen, creëerde een nieuwe regering in Guangzhou om te wedijveren met de krijgsheren die over grote delen van China heersten en de vorming van een solide centrale regering verhinderden.Nadat Sun's pogingen om hulp te krijgen van westerse landen werden genegeerd, wendde hij zich tot de Sovjet-Unie .In 1923 beloofden Sun en Sovjetvertegenwoordiger Adolph Joffe in Shanghai Sovjethulp aan de eenwording van China in het Sun-Joffe Manifest, een verklaring van samenwerking tussen de Komintern, KMT en CCP.Komintern-agent Mikhail Borodin arriveerde in 1923 om te helpen bij de reorganisatie en consolidatie van zowel de CCP als de KMT in de trant van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie.De CCP, die aanvankelijk een studiegroep was, en de KMT vormden samen het Eerste Eenheidsfront.In 1923 stuurde Sun Chiang Kai-shek, een van zijn luitenants, voor een aantal maanden militaire en politieke studie naar Moskou.Chiang werd toen het hoofd van de Whampoa Military Academy die de volgende generatie militaire leiders opleidde.De Sovjets voorzagen de academie van lesmateriaal, organisatie en uitrusting, waaronder munitie.Ze gaven ook onderwijs in veel van de technieken voor massamobilisatie.Met deze hulp richtte Sun een toegewijd "leger van de partij" op, waarmee hij hoopte de krijgsheren militair te verslaan.CCP-leden waren ook aanwezig in de academie, en velen van hen werden instructeurs, waaronder Zhou Enlai, die een politieke instructeur werd.Communistische leden mochten op individuele basis lid worden van de KMT.De CCP zelf was toen nog klein, met 300 leden in 1922 en slechts 1.500 in 1925. Vanaf 1923 had de KMT 50.000 leden.

In 1926 waren er drie grote coalities van krijgsheren in heel China die vijandig stonden tegenover de KMT-regering in Guangzhou.De troepen van Wu Peifu bezetten de noordelijke provincies Hunan, Hubei en Henan.De coalitie van Sun Chuanfang had de controle over de provincies Fujian, Zhejiang, Jiangsu, Anhui en Jiangxi.De machtigste coalitie, geleid door Zhang Zuolin, toenmalig hoofd van de regering van Beiyang en de Fengtian-kliek, had de controle over Mantsjoerije, Shandong en Zhili.Om de Noordelijke Expeditie het hoofd te bieden, verzamelde Zhang Zuolin uiteindelijk het "National Pacification Army", een alliantie van de krijgsheren van Noord-China.

De staatsgreep van 20 maart 1926, ook wel bekend als het Zhongshan-incident of het incident van 20 maart, was een zuivering van communistische elementen van het nationalistische leger in Guangzhou, uitgevoerd door Chiang Kai-shek.Het incident verstevigde de macht van Chiang vlak voor de succesvolle Noordelijke Expeditie, waardoor hij de belangrijkste leider van het land werd.

De Noordelijke Expeditie was een militaire campagne gelanceerd door het Nationale Revolutionaire Leger (NRA) van de Kwomintang (KMT), ook bekend als de "Chinese Nationalistische Partij", tegen de regering van Beiyang en andere regionale krijgsheren in 1926. Het doel van de campagne was om China te herenigen, dat gefragmenteerd was geraakt in de nasleep van de revolutie van 1911. De expeditie werd geleid door generaal Chiang Kai-shek en was verdeeld in twee fasen.De eerste fase eindigde in een politieke splitsing in 1927 tussen twee facties van de KMT: de rechtse Nanjing-factie, geleid door Chiang, en de linkse factie in Wuhan, geleid door Wang Jingwei.De splitsing was gedeeltelijk ingegeven door het bloedbad van communisten in Shanghai in Chiang binnen de KMT, dat het einde betekende van het Eerste Eenheidsfront.In een poging dit schisma te herstellen, trad Chiang Kai-shek in augustus 1927 af als commandant van de NRA en ging hij in ballingschap naar Japan.De tweede fase van de expeditie begon in januari 1928, toen Chiang het bevel hervatte.In april 1928 waren de nationalistische troepen opgeschoven naar de Gele Rivier.Met de hulp van geallieerde krijgsheren, waaronder Yan Xishan en Feng Yuxiang, behaalden nationalistische troepen een reeks beslissende overwinningen tegen het Beiyang-leger.Toen ze Peking naderden, werd Zhang Zuolin, leider van de in Mantsjoerije gevestigde Fengtiaanse kliek, gedwongen te vluchten en werd kort daarna vermoord door de Japanners.Zijn zoon, Zhang Xueliang, nam het over als leider van de Fengtiaanse kliek en kondigde in december 1928 aan dat Mantsjoerije het gezag van de nationalistische regering in Nanjing zou aanvaarden.Met het laatste stuk van China onder KMT-controle, werd de Noordelijke Expeditie succesvol afgesloten en werd China herenigd, waarmee het begin van het Nanjing-decennium werd ingeluid.

Het Nanking-incident vond plaats in maart 1927 tijdens de verovering van Nanjing (toen Nanking) door het Nationale Revolutionaire Leger (NRA) tijdens hun Noordelijke Expeditie.Buitenlandse oorlogsschepen bombardeerden de stad om buitenlandse inwoners te beschermen tegen rellen en plunderingen.Bij het gevecht waren verschillende schepen betrokken, waaronder schepen van de Royal Navy en de United States Navy.Ook werden mariniers en matrozen geland voor reddingsoperaties, waaronder zo'n 140 Nederlandse troepen.Zowel nationalistische als communistische soldaten binnen de NRA namen deel aan de rellen en plunderingen van buitenlandse eigendommen in Nanjing.

Het bloedbad in Shanghai van 12 april 1927, de zuivering van 12 april of het incident van 12 april zoals het algemeen bekend is in China, was de gewelddadige onderdrukking van organisaties van de Chinese Communistische Partij (CCP) en linkse elementen in Shanghai door troepen die generaal Chiang Kai-shek steunden. en conservatieve facties in de Kwomintang (Chinese Nationalistische Partij of KMT).Tussen 12 en 14 april werden honderden communisten in Shanghai gearresteerd en vermoord op bevel van Chiang.De daaropvolgende Witte Terreur verwoestte de communisten en slechts 10.000 van de 60.000 partijleden overleefden.Na het incident voerden conservatieve KMT-elementen een grootschalige zuivering van communisten uit in alle gebieden die onder hun controle stonden, en gewelddadige onderdrukking vond plaats in Guangzhou en Changsha.De zuivering leidde tot een openlijke splitsing tussen linkse en rechtse facties in de KMT, waarbij Chiang Kai-shek zichzelf vestigde als de leider van de rechtse factie in Nanjing, in tegenstelling tot de oorspronkelijke linkse KMT-regering. gevestigd in Wuhan, dat werd geleid door Wang Jingwei.Op 15 juli 1927 had het Wuhan-regime de communisten uit zijn gelederen verdreven, waarmee in feite een einde kwam aan het First United Front, een werkalliantie van zowel de KMT als de CCP onder de voogdij van Komintern-agenten.De rest van 1927 zou de CCP vechten om de macht terug te krijgen, waarmee de Autumn Harvest Uprising begon.Met het mislukken en neerslaan van de Guangzhou-opstand in Guangzhou was de macht van de communisten echter grotendeels verminderd, niet in staat om nog een groot stedelijk offensief te lanceren.

De Nanchang-opstand was de eerste grote betrokkenheid van de Nationalistische Partij van China en de Chinese Communistische Partij in de Chinese burgeroorlog, begonnen door de Chinese communisten om het bloedbad in Shanghai van 1927 door de Kwomintang tegen te gaan.Strijdkrachten in Nanchang onder leiding van He Long en Zhou Enlai kwamen in opstand in een poging de controle over de stad te grijpen na het einde van de eerste Kwomintang-communistische alliantie.Communistische troepen bezetten met succes Nanchang en ontsnapten op 5 augustus aan de belegering van de Kuomintang-troepen, waarbij ze zich terugtrokken naar het Jinggang-gebergte in het westen van Jiangxi.1 augustus werd later beschouwd als de verjaardag van de oprichting van het Volksbevrijdingsleger (PLA) en de eerste actie tegen de Kwomintang en het Nationale Revolutionaire Leger (NRA).

De Autumn Harvest Uprising was een opstand die plaatsvond in de provincies Hunan en Kiangsi (Jiangxi) van China, op 7 september 1927, onder leiding van Mao Tse-tung, die een kortstondige Hunan-sovjet oprichtte.Na aanvankelijk succes werd de opstand brutaal neergeslagen.Mao bleef geloven in de plattelandsstrategie, maar concludeerde dat het nodig zou zijn om een ​​partijleger te vormen.

Op 11 december 1927 beval de politieke leiding van de CCP ongeveer 20.000 communistische soldaten en gewapende arbeiders om een ​​"Rode Garde" te organiseren en Guangzhou over te nemen.De opstand vond plaats ondanks de sterke bezwaren van communistische militaire commandanten, aangezien de communisten slecht bewapend waren - slechts 2.000 van de opstandelingen hadden geweren.Desalniettemin veroverden de rebellen het grootste deel van de stad binnen enkele uren met behulp van het verrassingselement, ondanks een enorm numeriek en technisch voordeel van de regeringstroepen.Na dit aanvankelijke succes voor de communisten trokken de 15.000 troepen van het Nationale Revolutionaire Leger (NRA) in het gebied echter de stad binnen en begonnen de opstandelingen terug te dringen.Nadat nog vijf NRA-divisies in Guangzhou waren aangekomen, werd de opstand snel neergeslagen.De opstandelingen leden zware verliezen, terwijl de overlevenden de stad moesten ontvluchten of moesten onderduiken.De Komintern, vooral Neumann, kreeg later de schuld dat ze volhielden dat de communisten koste wat het kost Guangzhou moesten vasthouden.Zhang Tailei, de leidende organisator van de Rode Garde, werd gedood in een hinderlaag toen hij terugkeerde van een vergadering.De overname werd in de vroege ochtend van 13 december 1927 ontbonden.Bij de resulterende zuiveringen werden veel jonge communisten geëxecuteerd en de Sovjet van Guangzhou werd bekend als de "Canton Commune", "Guangzhou Commune" of "Parijs Commune van het Oosten";het duurde slechts een korte tijd ten koste van meer dan 5.700 doden en een gelijk aantal vermisten communisten.Op 13 december rond 20.00 uur werd het Sovjetconsulaat in Guangzhou omsingeld en werd al het personeel gearresteerd.Bij het ongeval kwamen de diplomaten van het consulaat Ukolov, Ivanov en anderen om het leven.Ye Ting, de militaire commandant, werd tot zondebok gemaakt, gezuiverd en kreeg de schuld van de mislukking, ondanks het feit dat de duidelijke nadelen van de communistische macht de belangrijkste oorzaak van de nederlaag waren, zoals Ye Ting en andere militaire commandanten terecht hadden opgemerkt.Ondanks dat het de derde mislukte opstand van 1927 was en het moreel van de communisten verminderde, moedigde het verdere opstanden in heel China aan.Er waren nu drie hoofdsteden in China: de internationaal erkende hoofdstad van de republiek in Peking, de CCP en de linkse KMT in Wuhan en het rechtse KMT-regime in Nanjing, dat de komende tien jaar de KMT-hoofdstad zou blijven.Dit markeerde het begin van een tienjarige gewapende strijd, op het vasteland van China bekend als de "tienjarige burgeroorlog", die eindigde met het Xi'an-incident toen Chiang Kai-shek gedwongen werd het Tweede Eenheidsfront te vormen tegen binnenvallende troepen uit het rijk van Japan.

Het incident in Jinan begon als een geschil op 3 mei 1928 tussen het Nationale Revolutionaire Leger (NRA) van Chiang Kai-shek en Japanse soldaten en burgers in Jinan, de hoofdstad van de provincie Shandong in China, dat vervolgens escaleerde tot een gewapend conflict tussen de NRA en het keizerlijke leger. Japanse leger.Japanse soldaten waren ingezet in de provincie Shandong om de Japanse commerciële belangen in de provincie te beschermen, die werden bedreigd door de opmars van de noordelijke expeditie van Chiang om China te herenigen onder een regering van de Kuomintang.Toen de NRA Jinan naderde, trok het door de regering van Beiyang opgestelde leger van Sun Chuanfang zich terug uit het gebied, waardoor de stad vreedzaam door de NRA kon worden ingenomen.NRA-troepen slaagden er aanvankelijk in samen te leven met Japanse troepen die rond het Japanse consulaat en bedrijven waren gestationeerd, en Chiang Kai-shek arriveerde op 2 mei om te onderhandelen over hun terugtrekking.Deze vrede werd echter de volgende ochtend verbroken toen een geschil tussen de Chinezen en Japanners resulteerde in de dood van 13 à 16 Japanse burgers.Het resulterende conflict resulteerde in duizenden slachtoffers aan de kant van de NRA, die het gebied ontvluchtten om noordwaarts richting Peking te trekken, en de stad tot maart 1929 onder Japanse bezetting achterlieten.

Het Huanggutun-incident was de moord op de Fengtiaanse krijgsheer en generalissimo van de militaire regering van China Zhang Zuolin nabij Shenyang op 4 juni 1928. Zhang kwam om het leven toen zijn persoonlijke trein werd verwoest door een explosie op het Huanggutun-treinstation die was uitgezet en gepleegd. door het Kwantung-leger van het keizerlijke Japanse leger.De dood van Zhang had ongewenste gevolgen voor het rijk van Japan, dat had gehoopt zijn belangen in Mantsjoerije aan het einde van het krijgsheertijdperk te bevorderen, en het incident werd in Japan verborgen gehouden als "Een zeker belangrijk incident in Mantsjoerije".Het incident vertraagde de Japanse invasie van Mantsjoerije enkele jaren tot het Mukden-incident in 1931.Om conflicten met Japan en chaos die de Japanners tot een militaire reactie zouden kunnen uitlokken te vermijden, beschuldigde de jongere Zhang Japan niet rechtstreeks van medeplichtigheid aan de moord op zijn vader, maar voerde in plaats daarvan stilletjes een beleid van verzoening met de nationalistische regering van Chiang Kai. shek, waardoor hij de erkende heerser van Mantsjoerije werd in plaats van Yang Yuting.De moord verzwakte dus de politieke positie van Japan in Mantsjoerije aanzienlijk.

In april 1928 ging Chiang Kai-shek verder met de Tweede Noordelijke Expeditie en naderde eind mei Peking.De regering-Beiyang in Peking werd daardoor gedwongen te ontbinden;Zhang Zuolin verliet Peking om terug te keren naar Mantsjoerije en werd vermoord tijdens het Huanggutun-incident door het Japanse Kwantung-leger.Onmiddellijk na de dood van Zhang Zuolin keerde Zhang Xueliang terug naar Shenyang om de positie van zijn vader op te volgen.Op 1 juli kondigde hij een wapenstilstand aan met het Nationale Revolutionaire Leger en verkondigde dat hij zich niet zou bemoeien met de hereniging.De Japanners waren ontevreden over de verhuizing en eisten dat Zhang de onafhankelijkheid van Mantsjoerije zou uitroepen.Hij weigerde de Japanse eis en ging verder met eenwordingskwesties.Op 3 juli arriveerde Chiang Kai-shek in Peking en ontmoette de vertegenwoordiger van de Fengtiaanse kliek om een ​​vreedzame regeling te bespreken.Deze onderhandelingen weerspiegelden de strijd tussen de VS en Japan over haar invloedssfeer in China, omdat de VS Chiang Kai-shek steunden om Mantsjoerije te verenigen.Onder druk van de VS en Groot-Brittannië was Japan op dit punt diplomatiek geïsoleerd.Op 29 december kondigde Zhang Xueliang de vervanging van alle vlaggen in Mantsjoerije aan en aanvaardde hij de jurisdictie van de nationalistische regering.Twee dagen later benoemde de nationalistische regering Zhang tot commandant van het Noordoostelijke Leger.China werd op dit punt symbolisch herenigd.

De Central Plains War was een reeks militaire campagnes in 1929 en 1930 die een Chinese burgeroorlog vormden tussen de nationalistische Kwomintang-regering in Nanjing onder leiding van Generalissimo Chiang Kai-shek en verschillende regionale militaire commandanten en krijgsheren die voormalige bondgenoten van Chiang waren.Nadat de Noordelijke Expeditie in 1928 was geëindigd, verbraken Yan Xishan, Feng Yuxiang, Li Zongren en Zhang Fakui de betrekkingen met Chiang kort na een demilitariseringsconferentie in 1929, en samen vormden ze een anti-Chiang-coalitie om openlijk de legitimiteit van de regering van Nanjing aan te vechten. .De oorlog was het grootste conflict in het Warlord-tijdperk en werd uitgevochten in Henan, Shandong, Anhui en andere delen van de Central Plains in China, waarbij 300.000 soldaten uit Nanjing en 700.000 soldaten van de coalitie betrokken waren.De Central Plains War was het grootste gewapende conflict in China sinds het einde van de Noordelijke Expeditie in 1928. De conflicten verspreidden zich over meerdere provincies in China, waarbij verschillende regionale commandanten betrokken waren met gecombineerde troepen van meer dan een miljoen.Hoewel de nationalistische regering in Nanjing als overwinnaar uit de bus kwam, was het conflict financieel kostbaar, wat een negatieve invloed had op de daaropvolgende omsingelingscampagnes over de Chinese Communistische Partij.Na de intrede van het Noordoostelijke leger in centraal China, was de verdediging van Mantsjoerije aanzienlijk verzwakt, wat indirect leidde tot Japanse agressie tijdens het Mukden-incident.

In 1930 brak de Central Plains War uit als een intern conflict van de KMT.Het werd gelanceerd door Feng Yuxiang, Yan Xishan en Wang Jingwei.De aandacht werd gericht op het uitroeien van de resterende gebieden van communistische activiteit in een reeks van vijf omsingelingscampagnes.De eerste omsingelingscampagne tegen de Hubei-Henan-Anhui Sovjet was een omsingelingscampagne gelanceerd door de Chinese nationalistische regering die bedoeld was om de communistische Hubei-Henan-Anhui Sovjet en zijn Chinese Rode Leger in de lokale regio te vernietigen.Het werd beantwoord door de eerste tegenomsingelingscampagne van de communisten in de Hubei-Henan-Anhui Sovjet, waarin het lokale Chinese Rode Leger met succes hun Sovjetrepubliek verdedigde in het grensgebied van de provincies Hubei, Henan en Anhui tegen de nationalistische aanvallen van november 1930 tot 9 maart 1931.

Na hun nederlaag in de eerste omsingelingscampagne tegen de Honghu-sovjet begin februari 1931 en de daaropvolgende gedwongen terugtrekking om zich te hergroeperen, lanceerden de nationalistische troepen op 1 maart 1931 de tweede omsingelingscampagne tegen de communistische basis in Honghu. De nationalisten geloofden dat hun slecht bevoorraadde communistische vijand zou niet genoeg tijd hebben om te herstellen van eerdere veldslagen in de laatste omsingelingscampagne, en ze moeten niet te lang wachten om hun communistische vijand meer tijd te geven.De nationalistische opperbevelhebber was dezelfde in de eerste omsingelingscampagne tegen de Honghu Sovjet, de 10e legercommandant Xu Yuanquan, wiens 10e leger niet rechtstreeks in de campagne werd ingezet, maar in plaats daarvan op enige afstand van het slagveld werd ingezet als strategische reserve.Het grootste deel van de gevechten zou voornamelijk worden uitgevoerd door troepen van regionale krijgsheren die nominaal onder het bevel stonden van Chiang Kai-shek.De communisten juichten niet na hun overwinning in de eerste omsingelingscampagne tegen de Honghu-sovjet, omdat ze zich er volledig van bewust waren dat de nationalistische terugtrekking slechts tijdelijk was en het slechts een kwestie van tijd was voordat de nationalisten hun aanval op de Honghu-sovjet hervatten.Om de verdediging van hun thuisbasis beter voor te bereiden tegen de nieuwe golf van op handen zijnde nationalistische aanvallen die al was begonnen, herstructureerden de communisten hun organisatie in Honghu Sovjet.Deze herstructurering van het communistische partijapparaat bleek later catastrofaal te zijn, toen Xià Xī enorme zuiveringen uitvoerde op lokale communistische gelederen, wat resulteerde in meer schade dan de militaire acties van hun nationalistische vijand.Het lokale Chinese Rode Leger verdedigde met succes hun Sovjetrepubliek in de Honghu-regio tegen de nationalistische aanvallen van 1 maart 1931 tot begin juni 1931.

De derde omsingelingscampagne tegen de Honghu-sovjet was een omsingelingscampagne van de Chinese nationalistische regering die bedoeld was om de communistische Honghu-sovjet en zijn Chinese Rode Leger in de lokale regio te vernietigen.Het werd beantwoord door de derde tegenomsingelingscampagne van de communisten in de Honghu-Sovjet, waarin het lokale Chinese Rode Leger met succes hun Sovjetrepubliek in de zuidelijke provincies Hubei en Noord-Hunan verdedigde tegen de nationalistische aanvallen van begin september 1931 tot 30 mei 1932.

Het Mukden-incident, of Manchurian Incident, was een gebeurtenis onder valse vlag georganiseerd door Japans militair personeel als voorwendsel voor de Japanse invasie van Mantsjoerije in 1931. Op 18 september 1931 bracht luitenant Suemori Kawamoto van de Independent Garrison Unit van het 29th Japanese Infantry Regiment een kleine hoeveelheid dynamiet nabij een spoorlijn die eigendom is van de Japanse South Manchuria Railway nabij Mukden (nu Shenyang).De explosie was zo zwak dat het spoor niet werd vernietigd en minuten later reed er een trein overheen.Het keizerlijke Japanse leger beschuldigde Chinese dissidenten van de daad en reageerde met een volledige invasie die leidde tot de bezetting van Mantsjoerije, waarin Japan zes maanden later zijn marionettenstaat Manchukuo vestigde.Het bedrog werd aan het licht gebracht door het Lytton-rapport van 1932, waardoor Japan in een diplomatiek isolement terechtkwam en zich in maart 1933 terugtrok uit de Volkenbond.

Het Kwantung-legervan het Japanse rijk viel op 18 september 1931 Mantsjoerije binnen, onmiddellijk na het Mukden-incident.Aan het einde van de oorlog in februari 1932 vestigden de Japanners de marionettenstaat Manchukuo.Hun bezetting duurde tot het succes van de Sovjet-Unie en Mongolië met de Manchurian Strategic Offensive Operation medio augustus 1945, tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog .De spoorwegzone Zuid-Mantsjoerije en het Koreaanse schiereiland stonden sinds de Russisch-Japanse oorlog van 1904–1905 onder controle van het Japanse rijk.De voortdurende industrialisatie en militarisering van Japan zorgden ervoor dat ze steeds afhankelijker werden van de invoer van olie en metalen uit de VS.De Amerikaanse sancties die de handel met de Verenigde Staten (die rond dezelfde tijd de Filippijnen hadden bezet) verhinderden, hadden tot gevolg dat Japan zijn expansie op het grondgebied van China en Zuidoost-Azië voortzette.De invasie van Mantsjoerije, of het Marco Polo-brugincident van 7 juli 1937, worden soms genoemd als alternatieve startdata voor de Tweede Wereldoorlog, in tegenstelling tot de meer algemeen aanvaarde datum van 1 september 1939.

De vierde omsingelingscampagne was bedoeld om de communistische Hubei-Henan-Anhui Sovjet en zijn Chinese Rode Leger in de lokale regio te vernietigen.De lokale nationalistische strijdmacht versloeg het lokale Chinese Rode Leger en veroverde hun Sovjetrepubliek in het grensgebied van de provincies Hubei, Henan en Anhui van begin juli 1932 tot 12 oktober 1932. De nationalistische overwinning was echter onvolledig omdat ze de campagne ook hadden beëindigd. vroeg in hun jubelstemming, waardoor het grootste deel van de communistische strijdmacht ontsnapte en een andere communistische basis vestigde in het grensgebied van de provincies Sichuan en Shaanxi.Bovendien had de overgebleven lokale communistische macht van de Hubei-Henan-Anhui Sovjet ook de lokale Sovjetrepubliek herbouwd door gebruik te maken van de vroege nationalistische terugtrekking, en als gevolg daarvan moesten nationalisten later een nieuwe omsingelingscampagne lanceren om de inspanning opnieuw te herhalen.

Eind 1934 lanceerde Chiang een vijfde campagne waarbij de Sovjetregio Jiangxi systematisch werd omsingeld met versterkte bunkers.De bunkerstrategie werd gedeeltelijk bedacht en uitgevoerd door nieuw ingehuurde nazi-adviseurs.In tegenstelling tot eerdere campagnes waarin ze diep doordrongen in een enkele aanval, bouwden de KMT-troepen deze keer geduldig bunkers, elk ongeveer acht kilometer uit elkaar, om de communistische gebieden te omsingelen en hun voorraden en voedselbronnen af ​​te sluiten.In oktober 1934 profiteerde de CCP van gaten in de ring van bunkers en brak uit de omsingeling.De legers van de krijgsheren waren terughoudend om de communistische troepen uit te dagen uit angst hun eigen mannen te verliezen en achtervolgden de CCP niet met veel enthousiasme.Bovendien waren de belangrijkste KMT-troepen bezig met het vernietigen van het leger van Zhang Guotao, dat veel groter was dan dat van Mao.De massale militaire terugtrekking van communistische troepen duurde een jaar en besloeg wat Mao schatte op 12.500 km;het werd bekend als de Lange Mars.

De Lange Mars was een militaire terugtocht van het Rode Leger van de Chinese Communistische Partij (CCP), de voorloper van het Volksbevrijdingsleger, om de achtervolging van het Nationale Leger van de Chinese Nationalistische Partij (CNP/KMT) te ontwijken.De bekendste begon echter in oktober 1934 in de provincie Jiangxi (Jiangxi) en eindigde in oktober 1935 in de provincie Shaanxi. Het Eerste Frontleger van de Chinese Sovjetrepubliek, geleid door een onervaren militaire commissie, stond op het punt te worden vernietigd door De troepen van Generalissimo Chiang Kai-shek in hun bolwerk in de provincie Jiangxi.De CCP, onder het uiteindelijke bevel van Mao Zedong en Zhou Enlai, ontsnapte in een cirkelende terugtocht naar het westen en noorden, die naar verluidt in 370 dagen meer dan 9.000 km aflegde.De route ging door een van de moeilijkste terreinen van West-China door naar het westen en vervolgens naar het noorden naar Shaanxi te reizen.In oktober 1935 bereikte het leger van Mao de provincie Shaanxi en sloot zich daar aan bij de lokale communistische troepen, geleid door Liu Zhidan, Gao Gang en Xu Haidong, die al een Sovjetbasis hadden gevestigd in het noorden van Shaanxi.De overblijfselen van Zhang's Vierde Rode Leger voegden zich uiteindelijk weer bij Mao in Shaanxi, maar nu zijn leger vernietigd was, was Zhang, zelfs als een van de oprichters van de CCP, nooit in staat om Mao's autoriteit uit te dagen.Na een expeditie van bijna een jaar bereikte het Tweede Rode Leger op 22 oktober 1936 Bao'an (Shaanxi), in China bekend als de "vereniging van de drie legers", en het einde van de Lange Mars.Onderweg nam het communistische leger eigendommen en wapens in beslag van lokale krijgsheren en landheren, terwijl het boeren en armen rekruteerde.Desalniettemin bereikten slechts zo'n 8.000 troepen onder Mao's bevel, het Eerste Frontleger, uiteindelijk de eindbestemming van Yan'an in 1935. Hiervan behoorden minder dan 7.000 tot de oorspronkelijke 100.000 soldaten die aan de mars waren begonnen.Een verscheidenheid aan factoren heeft bijgedragen aan de verliezen, waaronder vermoeidheid, honger en kou, ziekte, desertie en militaire slachtoffers.Tijdens de retraite daalde het lidmaatschap van de partij van 300.000 naar ongeveer 40.000.In november 1935, kort nadat hij zich in het noorden van Shaanxi had gevestigd, nam Mao officieel de leidende positie van Zhou Enlai in het Rode Leger over.Na een grote herschikking van de officiële rollen werd Mao de voorzitter van de Militaire Commissie, met Zhou en Deng Xiaoping als vice-voorzitters.(Nadat Zhang Gutao Shaanxi bereikte, werd Deng vervangen door Zhang).Dit markeerde Mao's positie als de meest vooraanstaande leider van de partij, met Zhou op de tweede plaats na Mao.Zowel Mao als Zhou zouden hun functie behouden tot hun dood in 1976.Hoewel duur, gaf de Lange Mars de CCP het isolement dat ze nodig had, waardoor haar leger kon herstellen en herbouwen in het noorden.Het was ook van vitaal belang om de CCP te helpen een positieve reputatie onder de boeren op te bouwen dankzij de vastberadenheid en toewijding van de overlevende deelnemers aan de Lange Mars.Bovendien droeg Mao het beleid op dat alle soldaten moesten volgen, de acht aandachtspunten, en droeg het leger op om boeren respectvol te behandelen en eerlijk te betalen voor goederen in plaats van ze in beslag te nemen, ondanks de wanhopige behoefte aan voedsel en voorraden.Dit beleid won steun voor de communisten onder de boeren op het platteland.De Lange Mars verstevigde Mao's status als de onbetwiste leider van de CCP, hoewel hij pas in 1943 officieel partijvoorzitter werd. Andere overlevenden van de Mars werden ook prominente partijleiders tot ver in de jaren negentig, waaronder Zhu De, Lin Biao, Liu Shaoqi, Dong Biwu, Ye Jianying, Li Xiannian, Yang Shangkun, Zhou Enlai en Deng Xiaoping.

De Zunyi-conferentie was een bijeenkomst van de Chinese Communistische Partij (CCP) in januari 1935 tijdens de Lange Mars.Deze bijeenkomst ging gepaard met een machtsstrijd tussen de leiding van Bo Gu en Otto Braun en de oppositie onder leiding van Mao Zedong.De belangrijkste agenda van deze conferentie was om het falen van de partij in de Jiangxi-regio te onderzoeken en om te kijken naar de opties die nu voor hen beschikbaar zijn.Bo Gu was de eerste die sprak met een algemeen rapport.Hij erkende dat de strategie die in Jiangxi werd gebruikt, had gefaald, zonder enige schuld op zich te nemen.Hij beweerde dat het gebrek aan succes niet te wijten was aan een slechte planning.Vervolgens bracht Zhou in verontschuldigende stijl verslag uit over de militaire situatie.In tegenstelling tot Bo gaf hij toe dat er fouten waren gemaakt.Vervolgens veroordeelde Zhang Wentian de leiders voor het debacle in Jiangxi in een lange, kritische redevoering.Dit werd ondersteund door Mao en Wang.Mao's relatieve afstand tot de macht in de afgelopen twee jaar had ervoor gezorgd dat hij onschuldig was aan de recente mislukkingen en in een sterke positie verkeerde om de leiding aan te vallen.Mao hield vol dat Bo Gu en Otto Braun fundamentele militaire fouten hadden gemaakt door tactieken van pure verdediging te gebruiken in plaats van een mobielere oorlog te beginnen.De aanhangers van Mao kwamen in een stroomversnelling tijdens de bijeenkomst en Zhou Enlai ging uiteindelijk achter Mao staan.Onder het principe van democratie voor meerderheid werd het secretariaat van het Centraal Comité en het Centraal Revolutie & Militair Comité van de CCP herkozen.Bo en Braun werden gedegradeerd terwijl Zhou zijn positie handhaafde en nu het militaire commando deelt met Zhu De.Zhang Wentian nam de vorige functie van Bo over terwijl Mao opnieuw lid werd van het Centraal Comité.De Zunyi-conferentie bevestigde dat de CCP zich van de 28 bolsjewieken naar Mao moet keren.Het zou kunnen worden gezien als een overwinning voor die oude CCP-leden die hun wortels in China hadden en integendeel, het was een groot verlies voor die CCP-leden zoals de 28 bolsjewieken die in Moskou hadden gestudeerd en waren opgeleid door de Komintern. en de Sovjet-Unie en zouden dienovereenkomstig kunnen worden beschouwd als beschermelingen of agenten van de Komintern.Na de Zunyi-conferentie was de invloed en betrokkenheid van de Komintern bij CCP-aangelegenheden sterk verminderd.

Chiang Kai-shek, leider van de nationalistische regering van China, werd vastgehouden door zijn ondergeschikte generaals Chang Hsüeh-liang (Zhang Xueliang) en Yang Hucheng, om de regerende Chinese Nationalistische Partij (Kuomintang of KMT) te dwingen haar beleid ten aanzien van het Rijk van Japan en de Chinese Communistische Partij (CCP). Voorafgaand aan het incident volgde Chiang Kai-shek een strategie van ‘eerst interne pacificatie, daarna extern verzet’, die inhield dat de CCP werd geëlimineerd en Japan werd gerustgesteld om tijd te geven voor de modernisering van het land. China en zijn leger.Na het incident sloot Chiang zich aan bij de communisten tegen de Japanners.Tegen de tijd dat Chiang op 4 december 1936 in Xi'an aankwam, waren de onderhandelingen over een eenheidsfront echter al twee jaar in de maak.De crisis eindigde na twee weken onderhandelen, waarin Chiang uiteindelijk werd vrijgelaten en, vergezeld van Zhang, terugkeerde naar Nanjing.Tsjang stemde ermee in de aanhoudende burgeroorlog tegen de CCP te beëindigen en begon zich actief voor te bereiden op de naderende oorlog met Japan.

Het Tweede Eenheidsfront was de alliantie tussen de heersende Kwomintang (KMT) en de Chinese Communistische Partij (CCP) om weerstand te bieden aan de Japanse invasie van China tijdens de Tweede Chinees-Japanse Oorlog, die de Chinese Burgeroorlog opschortte van 1937 tot 1945.Als gevolg van de wapenstilstand tussen KMT en CCP werd het Rode Leger gereorganiseerd in het Nieuwe Vierde Leger en het 8e Route Leger, die onder het bevel van het Nationale Revolutionaire Leger werden geplaatst.De CCP stemde ermee in het leiderschap van Chiang Kai-shek te aanvaarden en kreeg enige financiële steun van de centrale regering van KMT.In overleg met KMT werden de grensregio Shaan-Gan-Ning en de grensregio Jin-Cha-Ji gecreëerd.Ze werden gecontroleerd door de CCP.Na het begin van een grootschalige oorlog tussen China en Japan vochten de communistische strijdkrachten in alliantie met de KMT-troepen tijdens de Slag om Taiyuan, en het hoogtepunt van hun samenwerking kwam in 1938 tijdens de Slag om Wuhan.De onderwerping van de communisten aan de commandostructuur van het Nationale Revolutionaire Leger was echter alleen in naam.De communisten handelden onafhankelijk en namen de Japanners zelden deel aan conventionele veldslagen.Het niveau van daadwerkelijke coördinatie tussen de CCP en KMT tijdens de Tweede Chinees-Japanse Oorlog was minimaal.

De Tweede Chinees-Japanse Oorlog was een militair conflict dat voornamelijk werd gevoerd tussen deRepubliek China en hetJapanse rijk .De oorlog vormde het Chinese theater van het bredere Pacifische theater van de Tweede Wereldoorlog.Sommige Chinese historici zijn van mening dat de Japanse invasie van Mantsjoerije op 18 september 1931 het begin van de oorlog markeert.Deze grootschalige oorlog tussen de Chinezen en het Japanse rijk wordt vaak beschouwd als het begin van de Tweede Wereldoorlog in Azië.China vocht tegen Japan met hulp van Nazi-Duitsland , de Sovjet-Unie , Groot-Brittannië en de Verenigde Staten .Na de Japanse aanvallen op Malaya en Pearl Harbor in 1941 versmolt de oorlog met andere conflicten die over het algemeen onder de conflicten uit de Tweede Wereldoorlog worden gecategoriseerd als een belangrijke sector die bekend staat als het China Burma India Theatre.Na het Marco Polo-brugincident behaalden de Japanners grote overwinningen, waarbij ze in 1937 Peking, Shanghai en de Chinese hoofdstad Nanjing veroverden, wat resulteerde in de verkrachting van Nanjing.Nadat ze er niet in waren geslaagd de Japanners tegen te houden in de Slag om Wuhan, werd de Chinese centrale regering verplaatst naar Chongqing (Chungking) in het Chinese binnenland.Na het Chinees-Sovjetverdrag van 1937 hielp sterke materiële steun het nationalistische leger van China en de Chinese luchtmacht krachtig verzet te blijven uitoefenen tegen het Japanse offensief.In 1939, na Chinese overwinningen in Changsha en Guangxi, en toen de Japanse communicatielijnen zich tot diep in het Chinese binnenland uitstrekten, bereikte de oorlog een patstelling.Hoewel de Japanners er ook niet in slaagden de strijdkrachten van de Chinese Communistische Partij (CCP) in Shaanxi te verslaan, die een campagne van sabotage en guerrillaoorlog tegen de indringers voerden, slaagden ze er uiteindelijk in om in de een jaar durende Slag om Zuid-Guangxi Nanning te bezetten, waardoor de de laatste zeetoegang tot de oorlogshoofdstad Chongqing.Terwijl Japan de grote steden regeerde, ontbrak het hen aan voldoende mankracht om het uitgestrekte platteland van China te controleren.In november 1939 lanceerden Chinese nationalistische krachten een grootschalig winteroffensief, terwijl in augustus 1940 CCP-troepen een tegenoffensief lanceerden in centraal China.De Verenigde Staten steunden China door middel van een reeks toenemende boycots tegen Japan, met als hoogtepunt het stopzetten van de staal- en benzine-export naar Japan in juni 1941. Bovendien boden Amerikaanse huurlingen zoals de Flying Tigers rechtstreeks extra steun aan China.In december 1941 lanceerde Japan een verrassingsaanval op Pearl Harbor en verklaarde de oorlog aan de Verenigde Staten.De Verenigde Staten verklaarden op hun beurt de oorlog en verhoogden hun hulpstroom aan China – met de Lend-Lease Act gaven de Verenigde Staten China in totaal 1,6 miljard dollar (18,4 miljard dollar gecorrigeerd voor inflatie).Toen Birma werd afgesneden, werd materiaal over de Himalaya gevlogen.In 1944 lanceerde Japan Operatie Ichi-Go, de invasie van Henan en Changsha.Dit leidde echter niet tot de overgave van de Chinese troepen.In 1945 hervatte het Chinese expeditieleger zijn opmars in Birma en voltooide de Ledo-weg die India met China verbond.

Het incident met de Marco Polo-brug was een veldslag in juli 1937 tussen het Chinese Nationale Revolutionaire Leger en het keizerlijke Japanse leger.Sinds de Japanse invasie van Mantsjoerije in 1931 waren er veel kleine incidenten geweest langs de spoorlijn die Peking met de haven van Tianjin verbond, maar die waren allemaal verdwenen.Bij deze gelegenheid was een Japanse soldaat tijdelijk afwezig bij zijn eenheid tegenover Wanping, en de Japanse commandant eiste het recht op om de stad naar hem te doorzoeken.Toen dit werd geweigerd, werden andere eenheden aan beide kanten gealarmeerd;terwijl de spanning toenam, schoot het Chinese leger op het Japanse leger, wat de situatie verder escaleerde, ook al was de vermiste Japanse soldaat teruggekeerd naar zijn linies.Het incident met de Marco Polo-brug wordt algemeen beschouwd als het begin van de Tweede Chinees-Japanse Oorlog en misschien wel de Tweede Wereldoorlog .

Het New Fourth Army Incident is belangrijk als het einde van echte samenwerking tussen de nationalisten en communisten.Tegenwoordig bekijken historici van ROC en PRC het New Fourth Army Incident anders.Vanuit het oogpunt van de ROC vielen de communisten als eerste aan en het was een straf voor de communistische insubordinatie;vanuit het standpunt van de VRC was het nationalistisch verraad.Op 5 januari werden de communistische troepen in Maolin Township omsingeld door een nationalistische strijdmacht van 80.000 onder leiding van Shangguan Yunxiang en dagen later aangevallen.Na dagen van gevechten werden zware verliezen toegebracht - waaronder veel burgerarbeiders die het politieke hoofdkwartier van het leger bemanden - vanwege het overweldigende aantal nationalistische troepen.Op 13 januari ging Ye Ting, die zijn mannen wilde redden, naar het hoofdkwartier van Shangguan Yunxiang om over voorwaarden te onderhandelen.Bij aankomst werd Ye vastgehouden.De politiek commissaris van het Nieuwe Vierde Leger, Xiang Ying, werd gedood en slechts 2.000 mensen, geleid door Huang Huoxing en Fu Qiutao, konden ontsnappen.Chiang Kai-shek beval de ontbinding van het Nieuwe Vierde Leger op 17 januari en stuurde Ye Ting naar een militair tribunaal.Op 20 januari gaf de Chinese Communistische Partij in Yan'an echter opdracht tot reorganisatie van het leger.Chen Yi was de nieuwe legeraanvoerder.Liu Shaoqi was de politiek commissaris.Het nieuwe hoofdkwartier bevond zich in Jiangsu, dat nu het algemene hoofdkwartier was van het Nieuwe Vierde Leger en het Leger van de Achtste Route.Samen bestonden ze uit zeven divisies en één onafhankelijke brigade, met in totaal meer dan 90.000 troepen.Vanwege dit incident kreeg de Nationalistische Partij van China volgens de Chinese Communistische Partij kritiek omdat ze interne strijd veroorzaakte toen de Chinezen verenigd zouden zijn tegen de Japanners;de Chinese Communistische Partij daarentegen werd gezien als helden in de voorhoede van de strijd tegen het Japanse en nationalistische verraad.Hoewel de Communistische Partij als gevolg van dit incident het bezit van het land ten zuiden van de Yangtze-rivier verloor, kreeg ze steun van de bevolking, wat hun fundamenten ten noorden van de Yangtze-rivier versterkte.Volgens de Nationalistische Partij was dit incident een vergelding voor talloze gevallen van verraad en intimidatie door het Nieuwe Vierde Leger.

Operatie Ichi-Go was een campagne van een reeks grote veldslagen tussen de strijdkrachten van het keizerlijke Japanse leger en het Nationale Revolutionaire Leger van de Republiek China, uitgevochten van april tot december 1944. Het bestond uit drie afzonderlijke veldslagen in de Chinese provincies Henan, Hunan en Guangxi.De twee belangrijkste doelen van Ichi-go waren het openen van een landroute naar Frans Indochina en het veroveren van luchtbases in Zuidoost-China van waaruit Amerikaanse bommenwerpers het Japanse thuisland en de scheepvaart aanvielen.

De Sovjet-invasie van Mantsjoerije begon op 9 augustus 1945 met de Sovjet-invasie van de Japanse vazalstaat Manchukuo.Het was de grootste campagne van de Sovjet-Japanse oorlog van 1945, die na bijna zes jaar vrede de vijandelijkheden tussen de Unie van Socialistische Sovjetrepublieken en hetrijk van Japan hervatte.Sovjetwinsten op het continent waren Manchukuo, Mengjiang (het noordoostelijke deel van het huidige Binnen-Mongolië) en Noord-Korea.De deelname van de Sovjet-Unie aan de oorlog en de nederlaag van het Kwantung-leger waren een belangrijke factor in het besluit van de Japanse regering om zich onvoorwaardelijk over te geven, aangezien duidelijk werd dat de Sovjet-Unie niet van plan was als derde partij op te treden bij onderhandelingen over een einde aan de vijandelijkheden op voorwaardelijke voorwaarden.Deze operatie vernietigde het Kwantung-leger in slechts drie weken en zorgde ervoor dat de USSR tegen het einde van de oorlog heel Mantsjoerije bezette in een totaal machtsvacuüm van lokale Chinese troepen.Bijgevolg gaven de 700.000 Japanse troepen die in de regio waren gestationeerd zich over.Later in het jaar besefte Chiang Kai-shek dat hij niet over de middelen beschikte om te voorkomen dat de CCP Mantsjoerije zou overnemen na het geplande vertrek van de Sovjet-Unie.Daarom sloot hij een deal met de Sovjets om hun terugtrekking uit te stellen totdat hij genoeg van zijn best opgeleide mannen en modern materiaal naar de regio had verplaatst.De Sovjets weigerden de nationalistische troepen echter toestemming om hun grondgebied te doorkruisen en besteedden de extra tijd aan het systematisch ontmantelen van de uitgebreide industriële basis van Mantsjoerije (ter waarde van maximaal $ 2 miljard) en het terugsturen naar hun door oorlog geteisterde land.

De Shangdang-campagne was een reeks veldslagen tussen troepen van het Achtste Routeleger onder leiding van Liu Bocheng en Kuomintang-troepen onder leiding van Yan Xishan (ook bekend als Jin-kliek) in wat nu de provincie Shanxi, China is.De campagne duurde van 10 september 1945 tot en met 12 oktober 1945. Net als alle andere Chinese communistische overwinningen in de botsingen onmiddellijk na de capitulatie van keizerlijk Japan in de Tweede Wereldoorlog , veranderde de uitkomst van deze campagne de loop van de vredesonderhandelingen die vanaf 28 augustus in Chongqing werden gehouden. 1945 tot en met 11 oktober 1945, resulterend in een gunstiger resultaat voor Mao Zedong en de partij.De Shangdang-campagne kostte de Kwomintang 13 divisies met in totaal meer dan 35.000 troepen, waarvan meer dan 31.000 van die 35.000 als krijgsgevangenen door de communisten werden gevangengenomen.De communisten leden meer dan 4.000 slachtoffers, waarvan er geen door de nationalisten werd gevangengenomen.Naast het decimeren van de nationalistische strijdmacht met relatief weinig slachtoffers, verwierf de communistische strijdmacht ook een belangrijke voorraad wapens die haar strijdmacht hard nodig had, door 24 bergkanonnen, meer dan 2.000 machinegeweren en meer dan 16.000 geweren, machinepistolen en handvuurwapens te veroveren. .De campagne was van extra belang voor de communisten omdat het de eerste campagne was waarin een communistische strijdmacht een vijand aanviel met behulp van conventionele tactieken en slaagde, wat een overgang markeerde van de guerrillaoorlog die gewoonlijk door de communisten wordt beoefend.Op politiek vlak was de campagne een grote opsteker voor de communisten bij hun onderhandelingen over de vredesbesprekingen in Chongqing.De Kwomintang leed onder het verlies van grondgebied, troepen en materieel.De Kwomintang verloor ook gezicht voor het Chinese publiek.

De Double Tenth Agreement was een overeenkomst tussen de Kwomintang (KMT) en de Chinese Communistische Partij (CCP) die werd gesloten op 10 oktober 1945 (de Double Ten Day of the Republic of China) na 43 dagen onderhandelen.CCP-voorzitter Mao Zedong en de Amerikaanse ambassadeur in China, Patrick J. Hurley, vlogen op 27 augustus 1945 samen naar Chungking om de onderhandelingen te beginnen.Het resultaat was dat de CCP de KMT erkende als de legitieme regering, terwijl de KMT op haar beurt de CCP erkende als een legitieme oppositiepartij.De Shangdang-campagne, die op 10 september begon, eindigde op 12 oktober als gevolg van de aankondiging van de overeenkomst.

De landhervormingsbeweging was een massabeweging onder leiding van de leider van de Chinese Communistische Partij (CCP), Mao Zedong, tijdens de late fase van de Chinese burgeroorlog en de vroege Volksrepubliek China , die landherverdeling onder de boeren bereikte.Landheren hadden hun land geconfisqueerd en ze werden onderworpen aan massamoorden door de CCP en voormalige pachters, met een geschat dodental variërend van honderdduizenden tot miljoenen.De campagne had tot gevolg dat honderden miljoenen boeren voor het eerst een stuk land kregen.De richtlijn van 7 juli van 1946 was het begin van achttien maanden van felle conflicten waarin alle eigendommen van alle soorten rijke boeren en landheren moesten worden geconfisqueerd en herverdeeld onder arme boeren.Partijwerkteams gingen snel van dorp naar dorp en verdeelden de bevolking in landheren, rijke, midden-, arme en landloze boeren.Omdat de werkteams geen dorpelingen bij het proces betrokken, keerden rijke en middenboeren snel weer aan de macht.Landhervorming was een doorslaggevende factor in het resultaat van de Chinese Burgeroorlog.Miljoenen boeren die via de beweging land verkregen, sloten zich aan bij het Volksbevrijdingsleger of hielpen bij de logistieke netwerken ervan.Volgens Chun Lin betekende het succes van de landhervorming dat China bij de oprichting van de VRC in 1949 op geloofwaardige wijze kon beweren dat het er voor het eerst sinds de late Qing-periode in was geslaagd een vijfde van de wereldbevolking te voeden met slechts 7 % van 's werelds bebouwbare land.In 1953 was de landhervorming voltooid op het vasteland van China, met uitzondering van Xinjiang, Tibet, Qinghai en Sichuan.Vanaf 1953 begon de CCP het collectieve eigendom van onteigend land te implementeren door de oprichting van "landbouwproductiecoöperaties", waarbij de eigendomsrechten van het in beslag genomen land aan de Chinese staat werden overgedragen.Boeren werden gedwongen zich aan te sluiten bij collectieve boerderijen, die werden gegroepeerd in volkscommunes met centraal gecontroleerde eigendomsrechten.

Tegen het einde van de Tweede Chinees-Japanse Oorlog groeide de macht van de Communistische Partij aanzienlijk.Hun belangrijkste kracht groeide uit tot 1,2 miljoen troepen, gesteund door extra milities van 2 miljoen, in totaal 3,2 miljoen troepen.Hun "bevrijde zone" in 1945 bevatte 19 basisgebieden, waaronder een kwart van het grondgebied van het land en een derde van de bevolking;dit omvatte veel belangrijke steden en dorpen.Bovendien droeg de Sovjet-Unie al haar buitgemaakte Japanse wapens en een aanzienlijk deel van hun eigen voorraden over aan de communisten, die ook Noordoost-China van de Sovjets ontvingen.In maart 1946 bleef het Sovjet Rode Leger onder leiding van maarschalk Rodion Malinovsky, ondanks herhaalde verzoeken van Tsjang, de terugtrekking uit Mantsjoerije uitstellen, terwijl Malinovsky in het geheim de CCP-troepen opdroeg achter hen aan te trekken, wat leidde tot een grootschalige oorlog om de controle van het noordoosten.Hoewel generaal Marshall verklaarde dat hij geen bewijs kende dat de CCP werd geleverd door de Sovjet-Unie, kon de CCP een groot aantal door de Japanners achtergelaten wapens gebruiken, waaronder enkele tanks.Toen grote aantallen goedgetrainde KMT-troepen begonnen over te lopen naar de communistische strijdkrachten, was de CCP eindelijk in staat materiële superioriteit te bereiken.De ultieme troefkaart van de CCP was haar landhervormingsbeleid.Dit trok het enorme aantal landloze en uitgehongerde boeren op het platteland naar de communistische zaak.Deze strategie stelde de CCP in staat om toegang te krijgen tot een bijna onbeperkte voorraad mankracht voor zowel gevechts- als logistieke doeleinden;ondanks het feit dat er tijdens veel van de oorlogscampagnes zware verliezen werden geleden, bleef de mankracht groeien.Alleen al tijdens de Huaihai-campagne was de CCP bijvoorbeeld in staat om 5.430.000 boeren te mobiliseren om tegen de KMT-troepen te vechten.

Nadat de oorlog met de Japanners was geëindigd, verplaatste Chiang Kai-shek snel KMT-troepen naar pas bevrijde gebieden om te voorkomen dat de communistische troepen de Japanse overgave zouden ontvangen.De VS hebben veel KMT-troepen overgevlogen van centraal China naar het noordoosten (Mantsjoerije).Onder het voorwendsel "de Japanse overgave te ontvangen" bezetten zakelijke belangen binnen de KMT-regering de meeste banken, fabrieken en commerciële eigendommen, die eerder in beslag waren genomen door het keizerlijke Japanse leger.Ze rekruteerden ook in versneld tempo troepen van de burgerbevolking en legden voorraden aan, ter voorbereiding op een hervatting van de oorlog met de communisten.Deze overhaaste en harde voorbereidingen veroorzaakten grote problemen voor de inwoners van steden als Shanghai, waar het werkloosheidspercentage dramatisch steeg tot 37,5%.De VS steunden de Kwomintang-troepen krachtig.Tijdens Operatie Beleaguer werden ongeveer 50.000 Amerikaanse soldaten gestuurd om strategische locaties in Hebei en Shandong te bewaken.De VS rustten en trainden KMT-troepen uit, en vervoerden Japanners en Koreanen terug om KMT-troepen te helpen bevrijde zones te bezetten en door communisten gecontroleerde gebieden in te dammen.Volgens William Blum omvatte de Amerikaanse hulp aanzienlijke hoeveelheden van voornamelijk overtollige militaire voorraden, en werden er leningen verstrekt aan de KMT.Binnen minder dan twee jaar na de Chinees-Japanse oorlog had de KMT $ 4,43 miljard van de VS ontvangen, waarvan het grootste deel militaire hulp was.

Toen de naoorlogse onderhandelingen tussen de nationalistische regering in Nanjing en de communistische partij mislukten, werd de burgeroorlog tussen deze twee partijen hervat.Deze oorlogsfase wordt op het vasteland van China en in de communistische geschiedschrijving de "Bevrijdingsoorlog" genoemd.Op 20 juli 1946 lanceerde Chiang Kai-shek een grootschalige aanval op communistisch gebied in Noord-China met 113 brigades (in totaal 1,6 miljoen troepen).Dit was de eerste fase van de laatste fase in de Chinese burgeroorlog.De CCP kende hun nadelen op het gebied van mankracht en uitrusting en voerde een strategie van "passieve verdediging" uit.Het vermeed de sterke punten van het KMT-leger en was bereid het grondgebied te verlaten om zijn troepen te behouden.In de meeste gevallen waren het omliggende platteland en de kleine steden al lang vóór de steden onder communistische invloed gekomen.De CCP probeerde ook de KMT-troepen zoveel mogelijk uit te putten.Deze tactiek leek succesvol te zijn;na een jaar werd de machtsbalans gunstiger voor de CCP.Ze vernietigden 1,12 miljoen KMT-troepen, terwijl hun kracht groeide tot ongeveer twee miljoen man.In maart 1947 behaalde de KMT een symbolische overwinning door de CCP-hoofdstad Yan'an in te nemen.De communisten vielen kort daarna in de tegenaanval;op 30 juni 1947 staken CCP-troepen de Gele Rivier over en trokken naar het Dabie-gebergte, herstelden en ontwikkelden de Centrale Vlakte.Tegelijkertijd begonnen communistische troepen ook in de tegenaanval in Noordoost-China, Noord-China en Oost-China.

De belegering van Changchun was een militaire blokkade van het Volksbevrijdingsleger tegen Changchun tussen mei en oktober 1948, destijds de grootste stad van Mantsjoerije en een van de hoofdkwartieren van het leger van de Republiek China in Noordoost-China.Het was een van de langste campagnes in de Liaoshen-campagne van de Chinese burgeroorlog.Voor de nationalistische regering maakte de val van Changchun duidelijk dat de KMT Mantsjoerije niet langer kon vasthouden.De stad Shenyang en de rest van Mantsjoerije werden snel verslagen door de PLA.De belegeringsoorlogen die door de CCP tijdens de campagnes in het noordoosten werden toegepast, waren zeer succesvol, waardoor een aanzienlijk aantal KMT-troepen werd verminderd en de machtsverhoudingen veranderden.

De Liaoshen-campagne was de eerste van de drie grote militaire campagnes (samen met de Huaihai-campagne en de Pingjin-campagne) die door het Communistische Volksbevrijdingsleger (PLA) tegen de Kwomintang-nationalistische regering werden gelanceerd tijdens de late fase van de Chinese burgeroorlog.De campagne eindigde nadat de nationalistische troepen enorme nederlagen leden in Mantsjoerije, waarbij ze de grote steden Jinzhou, Changchun en uiteindelijk Shenyang verloren, wat leidde tot de verovering van heel Mantsjoerije door de communistische troepen.De overwinning van de campagne had tot gevolg dat de communisten voor het eerst in hun geschiedenis een strategisch numeriek voordeel behaalden ten opzichte van de nationalisten.

Na de val van Jinan door de communisten op 24 september 1948, begon de PLA plannen te maken voor een grotere campagne om de resterende nationalistische troepen in de provincie Shandong en hun belangrijkste strijdmacht in Xuzhou aan te vallen.Gezien de snel verslechterende militaire situatie in het noordoosten, besloot de nationalistische regering zich aan beide zijden van de Tianjin-Pukou-spoorweg in te zetten om te voorkomen dat de PLA naar het zuiden zou oprukken in de richting van de Yangtze-rivier.Du Yuming, de commandant van het nationalistische garnizoen in Xuzhou, besloot het Central Plains Field Army aan te vallen en de belangrijkste spoorwegcontroleposten te veroveren om de belegering van het Zevende Leger te doorbreken.Chiang Kai-shek en Liu Zhi verwierpen zijn plan echter omdat het te riskant was en beval het Xuzhou-garnizoen om het 7e leger rechtstreeks te redden.De communisten anticipeerden op deze stap op basis van goede inlichtingen en correcte redeneringen, en zetten meer dan de helft van het Oost-Chinese veldleger in om de hulpverlening te blokkeren.Het 7e leger slaagde erin om 16 dagen stand te houden zonder voorraden en versterking en bracht 49.000 slachtoffers aan de PLA-troepen voordat het werd vernietigd.Nu het Zevende Leger niet meer bestond, werd de oostflank van Xuzhou volledig blootgesteld aan communistische aanvallen.De communistische sympathisant in de nationalistische regering slaagde erin Chiang te overtuigen het nationalistische hoofdkwartier naar het zuiden te verplaatsen.Ondertussen onderschepte het communistische Central Plains Field Army het Nationalistische Twaalfde Leger onder leiding van Huang Wei dat als versterking uit Henan kwam.Het Achtste Leger van generaal Liu Ruming en het Zesde Leger van luitenant-generaal Li Yannian probeerden de communistische belegering te doorbreken, maar het mocht niet baten.Het Twaalfde Leger hield ook op te bestaan ​​na bijna een maand van bloedige conflicten, waarbij veel nieuw gevangen genomen nationalistische krijgsgevangenen zich bij de communistische strijdkrachten voegden.Chiang Kai-shek probeerde het 12e leger te redden en beval de drie legers die nog steeds onder het Suppression General Headquarters van Xuzhou Garrison stonden om naar het zuidoosten te draaien en het 12e leger af te lossen voordat het op 30 november 1948 te laat was. De PLA-troepen haalden echter in met hen en ze waren slechts 9 mijl van Xuzhou omsingeld.Op 15 december, de dag waarop het 12e leger werd weggevaagd, brak het 16e leger onder leiding van generaal Sun Yuanliang op eigen kracht uit de communistische omsingeling.Op 6 januari 1949 lanceerden communistische troepen een algemeen offensief tegen het 13e leger en de overblijfselen van het 13e leger trokken zich terug naar het verdedigingsgebied van het 2e leger.Het 6e en 8e leger van ROC trokken zich terug ten zuiden van de Huai-rivier en de campagne was voorbij.Toen de PLA de Yangtze naderde, verschoof het momentum volledig naar de communistische kant.Zonder effectieve maatregelen tegen de opmars van de PLA over de Yangtze, begon de nationalistische regering in Nanjing hun steun van de Verenigde Staten te verliezen, toen de Amerikaanse militaire hulp geleidelijk stopte.

Tegen de winter van 1948 verschoof het machtsevenwicht in Noord-China in het voordeel van het Volksbevrijdingsleger.Toen het communistische Vierde Veldleger onder leiding van Lin Biao en Luo Ronghuan de Noord-Chinese Vlakte binnentrok na het einde van de Liaoshen-campagne, besloten Fu Zuoyi en de Nationalistische regering in Nanjing Chengde, Baoding, Shanhai Pass en Qinhuangdao gezamenlijk te verlaten en de resterende Nationalistische troepen naar Beiping, Tianjin en Zhangjiakou en consolideren de verdediging in deze garnizoenen.De nationalisten hoopten hun kracht te behouden en Xuzhou te versterken, waar een nieuwe grote campagne aan de gang was, of zich indien nodig terug te trekken in de nabijgelegen provincie Suiyuan.Op 29 november 1948 lanceerde het Volksbevrijdingsleger een aanval op Zhangjiakou.Fu Zuoyi beval onmiddellijk het Nationalistische 35e Leger in Beiping en het 104e Leger in Huailai om de stad te versterken.Op 2 december begon het PLA Second Field Army Zhuolu te naderen.Het PLA Vierde Veldleger veroverde Miyun op 5 december en rukte op richting Huailai.Ondertussen rukte het Tweede Veldleger op naar het zuiden van Zhuolu.Omdat Beiping het risico liep omsingeld te worden, riep Fu zowel het 35e leger als het 104e leger terug uit Zhangjiakou om terug te keren en de verdediging van Beiping te ondersteunen voordat ze "omsingeld en vernietigd" werden door de PLA.Bij hun terugkeer uit Zhangjiakou werd het Nationalistische 35e leger omsingeld door de communistische troepen in Xinbao'an.Nationalistische versterkingen uit Beiping werden onderschept door de communistische troepen en konden de stad niet bereiken.Toen de situatie verslechterde, probeerde Fu Zuoyi vanaf 14 december in het geheim te onderhandelen met de CCP, wat uiteindelijk op 19 december door de CCP werd afgewezen.De PLA lanceerde vervolgens op 21 december een aanval op de stad en veroverde de stad de volgende avond.Commandant van het 35e leger Guo Jingyun pleegde zelfmoord toen de communistische troepen de stad binnendrongen, en de resterende nationalistische troepen werden vernietigd toen ze probeerden zich terug te trekken naar Zhangjiakou.Na het veroveren van zowel Zhangjiakou als Xinbao'an, begon de PLA troepen te verzamelen rond het Tianjin-gebied vanaf 2 januari 1949. Onmiddellijk na het einde van de Huaihai-campagne in het zuiden lanceerde de PLA de laatste aanval op Tianjin op 14 januari.Na 29 uur vechten werden het Nationalistische 62e Leger en het 86e Leger en in totaal 130.000 man in tien divisies gedood of gevangengenomen, waaronder de Nationalistische commandant Chen Changjie.De rest van de nationalistische troepen van de 17th Army Group en het 87th Army die aan de strijd deelnamen, trokken zich op 17 januari over zee terug naar het zuiden.Na de val van Tianjin door de communistische troepen, was het nationalistische garnizoen in Beiping effectief geïsoleerd.Fu Zuoyi nam op 21 januari het besluit om over een vredesregeling te onderhandelen.In de daaropvolgende week begonnen 260.000 nationalistische troepen de stad te verlaten in afwachting van de onmiddellijke overgave.Op 31 januari trok het Vierde Veldleger van de PLA Beiping binnen om de stad over te nemen, wat het einde van de campagne betekende.De Pingjin-campagne resulteerde in de communistische verovering van Noord-China.

In april 1949 kwamen vertegenwoordigers van beide partijen bijeen in Peking en probeerden te onderhandelen over een staakt-het-vuren.Terwijl de onderhandelingen gaande waren, voerden de communisten actief militaire manoeuvres uit, waarbij ze het tweede, derde en vierde veldleger naar het noorden van de Yangtze verplaatsten ter voorbereiding op de campagne, waarbij ze de nationalistische regering onder druk zetten om meer concessies te doen.De nationalistische verdediging langs de Yangtze werd geleid door Tang Enbo en 450.000 man, verantwoordelijk voor Jiangsu, Zhejiang en Jiangxi, terwijl Bai Chongxi de leiding had over 250.000 man, die het deel van de Yangtze verdedigde dat zich uitstrekte van Hukou tot Yichang.De communistische delegatie stelde uiteindelijk een ultimatum aan de nationalistische regering.Nadat de nationalistische delegatie op 20 april de opdracht had gekregen het staakt-het-vuren te verwerpen, begon de PLA in dezelfde nacht geleidelijk de Yangtze-rivier over te steken en lanceerde een volledige aanval op nationalistische posities aan de overkant van de rivier.Tussen 20 april en 21 april staken 300.000 mannen van de PLA over van de noord- naar de zuidoever van de Yangtze-rivier.Zowel de tweede vloot van de marine van de Republiek China als het nationalistische fort in Jiangyin wisselden al snel van kant naar de communisten, waardoor de PLA door de nationalistische verdediging langs de Yangtze kon dringen.Toen de PLA op 22 april aan de zuidkant van de Yangtze begon te landen en de bruggenhoofden veiligstelde, begonnen de nationalistische verdedigingslinies snel uit elkaar te vallen.Omdat Nanjing nu rechtstreeks werd bedreigd, beval Chiang een beleid van de verschroeide aarde terwijl de nationalistische troepen zich terugtrokken in de richting van Hangzhou en Shanghai.De PLA stormde door de provincie Jiangsu en veroverde daarbij Danyang, Changzhou en Wuxi.Terwijl de nationalistische troepen zich bleven terugtrekken, kon de PLA op 23 april Nanjing veroveren zonder veel weerstand te ondervinden.Op 27 april veroverde de PLA Suzhou en bedreigde Shanghai.Ondertussen begonnen de communistische troepen in het westen nationalistische posities in Nanchang en Wuhan aan te vallen.Eind mei stonden Nanchang, Wuchang en Hanyang allemaal onder controle van de communisten.De PLA bleef oprukken in de provincie Zhejiang en lanceerde op 12 mei de Shanghai-campagne.Het stadscentrum van Shanghai viel op 27 mei in handen van de communisten en de rest van de Zhejiang viel op 2 juni, wat het einde betekende van de Yangtze River Crossing-campagne.

De oprichting van de Volksrepubliek China werd officieel uitgeroepen door Mao Zedong, de voorzitter van de Chinese Communistische Partij (CCP), op 1 oktober 1949 om 15.00 uur op het Plein van de Hemelse Vrede in Peking, nu Peking, de nieuwe hoofdstad van China. China.De vorming van de Centrale Volksregering onder leiding van de CCP, de regering van de nieuwe staat, werd officieel afgekondigd tijdens de proclamatierede van de voorzitter tijdens de oprichtingsceremonie.Eerder had de CCP met de steun van de Sovjet-Unie op 7 november 1931 in Ruijin, Jiangxi, de oprichting uitgeroepen van een Sovjetrepubliek binnen niet aan elkaar grenzende rebellengebieden van China die niet onder nationalistische controle staan, de Chinese Sovjetrepubliek (CSR).De CSR duurde zeven jaar totdat deze in 1937 werd afgeschaft.Het nieuwe volkslied van China March of the Volunteers werd voor het eerst gespeeld, de nieuwe nationale vlag van de Volksrepubliek China (de rode vlag met vijf sterren) werd officieel onthuld aan de nieuw opgerichte natie en voor het eerst gehesen tijdens de vieringen als een saluutschot van 21 schoten in de verte.De eerste openbare militaire parade van het toen nieuwe Volksbevrijdingsleger vond plaats na het hijsen van de nationale vlag met het spelen van het volkslied van de VRC.

De slag om Guningtou was een veldslag om Kinmen in de Straat van Taiwan tijdens de Chinese burgeroorlog in 1949. Het falen van de communisten om het eiland in te nemen, liet het in handen van de Kwomintang (nationalisten) en verpletterde hun kansen om Taiwan in te nemen. om de nationalisten volledig te vernietigen in de oorlog.Voor ROC-troepen die gewend zijn aan voortdurende nederlagen tegen de PLA op het vasteland, zorgde de overwinning bij Guningtou voor een broodnodige morele boost.Het falen van de VRC om Kinmen in te nemen, stopte effectief de opmars naar Taiwan.Met het uitbreken van de Koreaanse oorlog in 1950 en de ondertekening van het Chinees-Amerikaanse wederzijdse verdedigingsverdrag in 1954 werden de communistische plannen om Taiwan binnen te vallen opgeschort.

De terugtrekking van de regering van de Republiek China naar Taiwan, ook wel bekend als de terugtrekking van de Kwomintang naar Taiwan, verwijst naar de uittocht van de overblijfselen van de internationaal erkende door de Kwomintang geregeerde regering van de Republiek China (ROC) naar het eiland Taiwan (Formosa) op 7 december 1949 na het verliezen van de Chinese burgeroorlog op het vasteland.De Kwomintang (Chinese Nationalistische Partij), haar officieren en ongeveer 2 miljoen ROC-troepen namen deel aan de terugtocht, naast vele burgers en vluchtelingen, op de vlucht voor de opmars van het Volksbevrijdingsleger van de Chinese Communistische Partij (CCP).ROC-troepen vluchtten meestal naar Taiwan vanuit provincies in Zuid-China, met name de provincie Sichuan, waar de laatste stand van het ROC-hoofdleger plaatsvond.De vlucht naar Taiwan vond plaats ruim vier maanden nadat Mao Zedong op 1 oktober 1949 in Peking de oprichting van de Volksrepubliek China (VRC) had uitgeroepen. Het eiland Taiwan bleef tijdens de bezetting deel uitmaken van Japan totdat Japan zijn territoriale aanspraken op het Verdrag van San Francisco, dat in 1952 in werking trad.Na de terugtocht was de leiding van het ROC, met name Generalissimo en president Chiang Kai-shek, van plan om de terugtocht slechts tijdelijk te maken, in de hoop het vasteland te hergroeperen, te versterken en te heroveren.Dit plan, dat nooit in vervulling ging, stond bekend als "Project National Glory" en maakte de nationale prioriteit van het ROC op Taiwan.Toen eenmaal bleek dat een dergelijk plan niet gerealiseerd kon worden, verschoof de nationale focus van het ROC naar de modernisering en economische ontwikkeling van Taiwan.Het ROC blijft echter officieel de exclusieve soevereiniteit claimen over het nu door de CCP bestuurde vasteland van China.

De slag om het eiland Hainan vond plaats in 1950 tijdens de laatste fase van de Chinese burgeroorlog.De Volksrepubliek China (VRC) voerde half april een amfibische aanval uit op het eiland, bijgestaan ​​​​door de onafhankelijke communistische beweging van Hainan, die een groot deel van het binnenland van het eiland beheerste, terwijl de Republiek China (ROC) de kust beheerste;hun troepen waren geconcentreerd in het noorden nabij Haikou en werden na de landingen gedwongen zich terug te trekken naar het zuiden.De communisten veroverden tegen het einde van de maand de zuidelijke steden en riepen op 1 mei de overwinning uit.

De communistische overname van de Wanshan-archipel elimineerde de nationalistische dreiging voor de vitale scheepvaartlijnen naar Hong Kong en Macau en verpletterde de nationalistische blokkade van de monding van de Parelrivier.De campagne van de Wanshan-archipel was de eerste gecombineerde leger- en marine-operatie voor de communisten en naast het beschadigen en tot zinken brengen van nationalistische schepen, werden elf nationalistische schepen buitgemaakt en ze leverden waardevolle lokale verdedigingsmiddelen op nadat ze volledig waren gerepareerd en teruggekeerd naar de actieve dienst in de communistische vloot.Een van de belangrijkste bijdragen aan het succes was de juiste tactiek om niet de overweldigend superieure marinevloot van de tegenstander aan te vallen, maar in plaats daarvan de numeriek en technisch superieure kustbatterijen te gebruiken die de communisten leuk vonden om vijandige marinedoelen aan te vallen die te slim af waren.Het grootste eiland, Trash Tail (Lajiwei, ) Island, werd omgedoopt tot Laurel Mountain (Guishan, ) Island, ter ere van het landingsschip Laurel Mountain (Guishan, ), het grootste communistische marineschip dat aan het conflict deelnam.De nationalistische controle over de Wanshan-archipel was vooral symbolisch voor politieke propaganda en de strijd om de controle over de archipel was gedoemd te mislukken om dezelfde simpele reden als de eerdere Slag om Nan'ao Island: de locatie was gewoon te ver weg van geen bevriende bases en dus was het moeilijk te ondersteunen in oorlog, en als de ondersteuning beschikbaar was, was het nogal kostbaar.Hoewel het grootste eiland een relatief goede ankerplaats bood, was er gewoon niet genoeg land om uitgebreide faciliteiten en infrastructuur te bouwen om een ​​vloot te ondersteunen.Als gevolg hiervan zouden veel van de reparaties die lokaal konden worden uitgevoerd als de uitgebreide faciliteiten en infrastructuur beschikbaar waren geweest, terug moeten reizen naar de verre bevriende bases, wat de kosten aanzienlijk zou verhogen.Bij grote schade waren er sleepboten nodig om het beschadigde schip te slepen, en in geval van oorlog, wanneer er geen sleepboten beschikbaar waren, moesten de beschadigde schepen worden achtergelaten.De communisten hadden daarentegen uitgebreide faciliteiten en infrastructuur op het vasteland en aangezien de archipel voor de deur van de communisten lag, konden ze de verlaten nationalistische schepen eenvoudig terughalen en repareren nadat ze naar het vasteland waren teruggebracht, en ze weer in gebruik nemen om te vechten tegen de voormalige eigenaren van deze schepen, zoals het geval is met de elf marineschepen die na de slag door de nationalisten zijn achtergelaten.Wat betreft de blokkade van de monding van de Parelrivier, die veroorzaakte zeker moeilijkheden voor de communisten.Deze moeilijkheden konden echter worden overwonnen omdat er een verbinding was en is tussen het vasteland en Hong Kong, en Macau via land, en voor het maritieme verkeer kon de nationalistische zeemacht alleen het kustgebied bestrijken buiten het effectieve bereik van het communistische land. batterijen en de communist kon gewoon wat dieper de Parelrivier in trekken om de nationalistische zeemacht te ontwijken.Hoewel dit inderdaad de kosten voor de communist verhoogde, was het prijskaartje voor de operatie van de marine-taskforce die deze taak zo ver weg van enige steunbasis uitvoerde relatief gezien veel hoger, omdat het communistische transport meestal met houten jonken gebeurde waarvoor alleen wind nodig was. , terwijl de moderne nationalistische marine veel meer nodig had, zoals brandstof en onderhoudsvoorraden.Veel nationalistische strategen en marinecommandanten hadden op dit nadeel gewezen en samen met het geografische nadeel (dwz het gebrek aan uitgebreide faciliteiten en infrastructuur), wijselijk en correct voorgesteld om zich terug te trekken uit de Wanshan-archipel om de verdediging elders te versterken, maar hun verzoeken werden afgewezen. ontkend omdat iets vasthouden aan de deur van de vijand een belangrijke symbolische betekenis zou hebben met een grote politieke propagandawaarde, maar toen de onvermijdelijke val eindelijk had plaatsgevonden, had de resulterende ramp alle eerdere winsten op het gebied van politieke en psychologische propaganda teniet gedaan.

De meeste waarnemers verwachtten dat de regering van Chiang uiteindelijk zou vallen onder de op handen zijnde invasie van Taiwan door het Volksbevrijdingsleger, en de Verenigde Staten waren aanvankelijk terughoudend om Chiang volledige steun te bieden in hun definitieve standpunt.De Amerikaanse president Harry S. Truman kondigde op 5 januari 1950 aan dat de Verenigde Staten zich niet zouden mengen in enig geschil over de Straat van Taiwan en dat hij niet zou ingrijpen in het geval van een aanval door de Volksrepubliek China.Truman, die de mogelijkheid van een Sino-Sovjet-splitsing in Titoïstische stijl probeerde uit te buiten, kondigde in zijn Amerikaanse beleid ten aanzien van Formosa aan dat de VS de aanwijzing van Taiwan als Chinees grondgebied in de Verklaring van Caïro zouden gehoorzamen en de nationalisten niet zouden helpen.De communistische leiders waren zich echter niet bewust van deze beleidswijziging en werden in plaats daarvan steeds vijandiger tegenover de VS.De situatie veranderde snel na het plotseling uitbreken van de Koreaanse oorlog in juni 1950. Dit leidde tot een veranderend politiek klimaat in de VS en president Truman beval de Zevende Vloot van de Verenigde Staten om naar de Straat van Taiwan te varen als onderdeel van het inperkingsbeleid tegen potentiële communistische voorschot.In juni 1949 verklaarde het ROC een "sluiting" van alle havens op het vasteland van China en de marine probeerde alle buitenlandse schepen te onderscheppen.De afsluiting was van een punt ten noorden van de monding van de rivier de Min in Fujian tot de monding van de rivier de Liao in Liaoning.Aangezien het spoorwegnet op het vasteland van China onderontwikkeld was, was de noord-zuidhandel sterk afhankelijk van scheepvaartroutes.De marine-activiteit van het ROC veroorzaakte ook ernstige ontberingen voor de vissers van het vasteland van China.Tijdens de terugtrekking van de Republiek China naar Taiwan werden KMT-troepen, die zich niet konden terugtrekken naar Taiwan, achtergelaten en verbonden met lokale bandieten om een ​​guerrillaoorlog tegen de communisten te voeren.Deze KMT-restanten werden geëlimineerd in de campagne om contrarevolutionairen te onderdrukken en de campagnes om bandieten te onderdrukken.De CCP won China zelf in 1950, ook na de annexatie van Tibet, en controleerde eind 1951 het hele vasteland (met uitzondering van de Kinmen- en Matsu-eilanden).