उमय्याद खलीफा

पात्रहरू

सन्दर्भहरू


Play button

661 - 750

उमय्याद खलीफा



उमय्याद खलीफामुहम्मदको मृत्यु पछि स्थापित चार प्रमुख खलीफा मध्ये दोस्रो थियो।खलीफत उमय्याद वंश द्वारा शासित थियो।उस्मान इब्न अफान (आर. 644-656), रशिदुन खलीफाहरू मध्ये तेस्रो, पनि वंशका सदस्य थिए।यस परिवारले ग्रेटर सिरियाको लामो समयसम्म गभर्नर मुआविया इब्न अबी सुफियानसँग वंशवादी, वंशानुगत शासन स्थापना गर्‍यो, जो 661 मा पहिलो फितनाको अन्त्य पछि छैटौं खलीफा बने। दोस्रो फितना, र शक्ति अन्ततः वंशको अर्को शाखाबाट मारवान प्रथमको हातमा गयो।ग्रेटर सिरिया त्यसपछि उमायादहरूको मुख्य शक्तिको आधार बनी रह्यो, दमास्कस उनीहरूको राजधानीको रूपमा सेवा गर्दै।उमाय्यादहरूले इस्लामिक शासन अन्तर्गत ट्रान्सोक्सियाना, सिन्ध, मगरेब र इबेरियन प्रायद्वीप (अल-अन्डालस) लाई समावेश गर्दै मुस्लिम विजयहरू जारी राखे।यसको सबैभन्दा ठूलो हदसम्म, उमय्याद खलीफाले 11,100,000 km2 (4,300,000 वर्ग माइल) कभर गर्यो, यसलाई क्षेत्रफलको हिसाबले इतिहासको सबैभन्दा ठूलो साम्राज्य बनाइयो।धेरै जसो इस्लामिक संसारमा राजवंश अन्ततः 750 मा अब्बासिडको नेतृत्वमा विद्रोहद्वारा परास्त भयो।
HistoryMaps Shop

पसलमा भेट्नुहोस्

627 Jan 1

प्रस्तावना

Mecca Saudi Arabia
पूर्व-इस्लामिक अवधिमा, उमय्याद वा "बानु उमाया" मक्काको कुरैश जनजातिको एक प्रमुख कुल थियो।छैठौं शताब्दीको अन्त्यसम्ममा, उमायदहरूले सिरियासँग कुरैशको बढ्दो समृद्ध व्यापार सञ्जालमा प्रभुत्व जमाए र उत्तरी र मध्य अरबी मरुभूमिको विस्तारलाई नियन्त्रण गर्ने घुमन्ते अरब जनजातिहरूसँग आर्थिक र सैन्य गठबन्धनहरू विकास गरे, जसले कुललाई राजनीतिक शक्तिको एक डिग्री प्रदान गर्यो। क्षेत्र।अबू सुफयान इब्न हरबको नेतृत्वमा उमाय्यादहरू इस्लामिक अगमवक्तामुहम्मदको मक्काको विरोधका प्रमुख नेताहरू थिए, तर पछिले 630 मा मक्का कब्जा गरेपछि, अबू सुफियान र कुरैशले इस्लाम स्वीकार गरे।आफ्नो प्रभावशाली कुरैशाइट जनजातिहरूलाई मेलमिलाप गर्न, मुहम्मदले अबु सुफियान लगायत आफ्ना पूर्व विरोधीहरूलाई नयाँ आदेशमा दांव दिए।अबु सुफियान र उमय्यादहरू नवजात मुस्लिम समुदायमा आफ्नो नयाँ-भेटिएको राजनीतिक प्रभाव कायम राख्न इस्लामको राजनीतिक केन्द्र मदिनामा बसाइँ सरेका थिए।632 मामुहम्मदको मृत्युले मुस्लिम समुदायको नेतृत्वको उत्तराधिकार खोल्यो।मुहाजिरुनले आफ्नो एक, मुहम्मदको प्रारम्भिक, बुजुर्ग साथी अबु बकरलाई वफादारी दिए र अन्सारी विचार विमर्शको अन्त्य गरे।अबु बकरलाई अन्सार र कुरैशी कुलीन वर्गले स्वीकार्य मानेका थिए र खलीफा (मुस्लिम समुदायको नेता) को रूपमा स्वीकार गरेका थिए।उनले सिरियाको मुस्लिम विजयमा कमाण्ड रोलहरू प्रदान गरेर उमायादहरूलाई अनुग्रह देखाए।नियुक्त गरिएका मध्ये एक अबु सुफियानका छोरा याजिद थिए, जसको सम्पत्ति थियो र सिरियामा व्यापार सञ्जालहरू राखेका थिए।अबु बकरका उत्तराधिकारी उमर (आर. 634-644) ले प्रशासन र सेनामा मुहम्मदका पहिलेका समर्थकहरूको पक्षमा कुरैशी कुलीन वर्गको प्रभावलाई कम गरे, तर तैपनि सिरियामा अबु सुफियानका छोराहरूको बढ्दो खुट्टालाई अनुमति दिए, जुन सबै 638 मा विजयी भएको थियो। जब उमरको प्रान्तको समग्र कमाण्डर अबु उबेदा इब्न अल-जर्राहको 639 मा मृत्यु भयो, उनले सिरियाको दमास्कस, प्यालेस्टाइन र जोर्डन जिल्लाहरूको याजिदलाई गभर्नर नियुक्त गरे।यजिदको केही समयपछि मृत्यु भयो र उमरले आफ्नो भाइ मुआवियालाई उनको स्थानमा नियुक्त गरे।अबु सुफियानका छोराहरूप्रति उमरको असाधारण व्यवहार उनको परिवारप्रतिको सम्मान, शक्तिशाली बानु कलब जनजातिसँगको उनीहरूको बढ्दो गठबन्धनले होम्सका प्रभावशाली हिम्याराइट बसोबास गर्नेहरूलाई प्रतिबन्धको रूपमा देखा परेको हुन सक्छ जसले आफूलाई कुलीनतामा कुरैशको बराबर ठान्थे। त्यस समयमा उपयुक्त उम्मेदवार, विशेष गरी अम्वासको प्लेगको बीचमा जसले पहिले नै अबु उबेदा र याजिदलाई मारेको थियो।मुआवियाको नेतृत्वमा, सिरिया घरेलु रूपमा शान्तिपूर्ण, संगठित र यसका पूर्व बाइजान्टिन शासकहरूबाट राम्रोसँग सुरक्षित रह्यो।
▲
●
साइप्रस, क्रेट र रोड्स झरना
साइप्रस, क्रेट, रोड्स रशिदुन खलीफामा पर्दछ। ©HistoryMaps
654 Jan 1

साइप्रस, क्रेट र रोड्स झरना

Rhodes, Greece
उमरको शासनकालमा सिरियाका गभर्नर मुआविया प्रथमले भूमध्यसागरका टापुहरूमा आक्रमण गर्न नौसैनिक बल निर्माण गर्न अनुरोध पठाएका थिए तर उमरले सैनिकहरूलाई खतराको कारणले उक्त प्रस्तावलाई अस्वीकार गरे।एक पटक उस्मान खलीफा भए, तथापि, उनले मुआवियाहको अनुरोधलाई स्वीकार गरे।650 मा, मुआवियाहले साइप्रसमा आक्रमण गरे, छोटो घेराबन्दी पछि राजधानी, कन्स्टान्शियालाई जित्यो, तर स्थानीय शासकहरूसँग एक सन्धिमा हस्ताक्षर गरे।यस अभियानको क्रममा,मुहम्मदको एक नातेदार, उम्म-हराम, लार्नाकाको साल्ट लेक नजिकै उनको खच्चरबाट खसेर मारिए।उनलाई त्यही स्थानमा गाडिएको थियो, जुन धेरै स्थानीय मुस्लिम र ईसाईहरूका लागि पवित्र स्थल बन्यो र, 1816 मा, हला सुल्तान टेक्के त्यहाँ ओटोम्यानद्वारा निर्माण गरिएको थियो।सन्धिको उल्लङ्घन गरेको थाहा पाएपछि, अरबहरूले पाँच सय जहाजहरू लिएर 654 मा टापुमा पुन: आक्रमण गरे।यस पटक, तथापि, साइप्रसमा 12,000 पुरुषहरूको ग्यारिसन छोडियो, जसले टापुलाई मुस्लिम प्रभावमा ल्यायो।साइप्रस छोडेपछि, मुस्लिम बेडा क्रेट र त्यसपछि रोड्स तर्फ लागे र धेरै प्रतिरोध बिना तिनीहरूलाई जित्यो।652 देखि 654 सम्म, मुस्लिमहरूले सिसिली विरुद्ध नौसेना अभियान सुरु गरे र टापुको ठूलो भाग कब्जा गरे।त्यसको लगत्तै, उस्मानको हत्या भयो, आफ्नो विस्तारवादी नीतिको अन्त्य गर्दै, र मुस्लिमहरू सिसिलीबाट पछि हटे।655 मा बाइजान्टिन सम्राट कन्स्टान्स द्वितीयले फिनिके (लाइसियाको बाहिर) मा मुस्लिमहरूलाई आक्रमण गर्न व्यक्तिगत रूपमा एउटा बेडाको नेतृत्व गरे तर यो पराजित भयो: युद्धमा दुवै पक्षले ठूलो क्षति बेहोरेको थियो, र सम्राट आफैंले मृत्युबाट बच्न सकेन।
▲
●
661 - 680
स्थापना र प्रारम्भिक विस्तारornament
मुआवियाहले उमय्याद राजवंश स्थापना गरे
मुआवियाहले उमय्याद राजवंश स्थापना गरे। ©HistoryMaps
661 Jan 1 00:01

मुआवियाहले उमय्याद राजवंश स्थापना गरे

Damascus, Syria
उनको खिलाफतको केन्द्र सिरियामा मुआवियाको शासनको बारेमा प्रारम्भिक मुस्लिम स्रोतहरूमा थोरै जानकारी छ।उनले दमास्कसमा आफ्नो दरबार स्थापना गरे र कुफाबाट खलीफाको खजानालाई त्यहाँ सारियो।उनले आफ्नो सिरियाली आदिवासी सैनिकमा भर परेका थिए, जसको संख्या लगभग 100,000 थियो, इराकी ग्यारिसनको खर्चमा आफ्नो तलब बढाउँदै;साथै लगभग 100,000 सैनिकहरू संयुक्त।मुआवियालाई पत्राचार (रासाइल), चान्सलरी (खातम) र हुलाक मार्ग (बरिद) को लागि दीवान (सरकारी विभाग) स्थापना गर्न प्रारम्भिक मुस्लिम स्रोतहरू द्वारा श्रेय दिइएको छ।अल-ताबारीका अनुसार, मुआवियामाथि खारिजाइट अल-बुराक इब्न अब्दुल्लाहले 661 मा दमास्कसको मस्जिदमा प्रार्थना गरिरहेको बेला हत्याको प्रयास गरेपछि, मुआवियाले एक खलिफा हारस (व्यक्तिगत गार्ड) र शुरता (चयनित) स्थापना गरे। सेनाहरू) र मस्जिदहरू भित्र मकसुरा (आरक्षित क्षेत्र)।
▲
●
उत्तर अफ्रिकाको अरब विजय
उत्तर अफ्रिकाको अरब विजय। ©HistoryMaps
665 Jan 1

उत्तर अफ्रिकाको अरब विजय

Sousse, Tunisia
यद्यपि अरबहरू आवधिक छापाहरू बाहेक 640s देखि साइरेनेकाभन्दा अगाडि बढेका थिएनन्, बाइजान्टिन उत्तर अफ्रिका विरुद्धको अभियानहरू मुआवियाको शासनकालमा नवीकरण गरिएको थियो।665 वा 666 मा इब्न हुदेजले एक सेनाको नेतृत्व गरे जसले बाइजासेना (बाइजान्टिन अफ्रिकाको दक्षिणी जिल्ला) र गेब्समा आक्रमण गरे रइजिप्ट फर्कनु अघि बिजर्टेलाई अस्थायी रूपमा कब्जा गरे।अर्को वर्ष मुआवियाले फदाला र रुवेफी इब्न थाबिटलाई व्यापारिक रूपमा बहुमूल्य टापु जेरबामा आक्रमण गर्न पठाए। यसैबीच, 662 वा 667 मा, कुरैशाइट कमाण्डर उक्बा इब्न नाफी, जसले 614 मा अरबहरूले साइरेनाका कब्जामा महत्त्वपूर्ण भूमिका खेलेका थिए। , जाविला ओएसिस र जर्माको गारामान्टेस राजधानी कब्जा गर्दै, फेज्जान क्षेत्रमा मुस्लिम प्रभावलाई पुन: जोड दियो।उसले आधुनिक समयको नाइजरको कवारसम्म दक्षिणमा छापा मारेको हुन सक्छ।
▲
●
कन्स्टान्टिनोपल को पहिलो अरब घेराबन्दी
677 वा 678 मा कन्स्टान्टिनोपलको पहिलो अरब घेराबन्दीको समयमा पहिलो पटक ग्रीक आगोको प्रयोग गरिएको थियो। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
674 Jan 1

कन्स्टान्टिनोपल को पहिलो अरब घेराबन्दी

İstanbul, Turkey
674-678 मा कन्स्टान्टिनोपलको पहिलो अरब घेराबन्दी अरब-बाइजान्टिन युद्धहरूको एक प्रमुख द्वन्द्व थियो, र उमायाद खलीफाको बाइजान्टिन साम्राज्य तर्फ विस्तारवादी रणनीतिको पहिलो चरमपन्थी, खलीफा मुआविया I. मुआवियाको नेतृत्वमा थियो। 661 मा एक गृहयुद्ध पछि मुस्लिम अरब साम्राज्यको शासकको रूपमा देखा पर्‍यो, केही वर्षको अन्तराल पछि बाइजान्टियम विरुद्ध आक्रामक युद्ध नवीकरण गर्‍यो र बाइजान्टिनको राजधानी, कन्स्टान्टिनोपल कब्जा गरेर घातक प्रहार गर्ने आशा राख्यो।बाइजान्टिन इतिहासकार थियोफेनेस कन्फेसर द्वारा रिपोर्ट गरे अनुसार, अरब आक्रमण पद्धतिगत थियो: 672-673 मा अरब फ्लीटहरूले एशिया माइनरको तटहरूमा आधारहरू सुरक्षित गरे, र त्यसपछि कन्स्टान्टिनोपल वरिपरि ढीला नाकाबन्दी स्थापना गर्न अगाडि बढे।तिनीहरूले सहर नजिकैको साइजिकसको प्रायद्वीपलाई जाडो बिताउनको लागि आधारको रूपमा प्रयोग गर्थे, र प्रत्येक वसन्तमा सहरको किल्लाहरू विरुद्ध आक्रमण गर्न फर्कन्थ्यो।अन्ततः, सम्राट कन्स्टान्टिन IV को अधीनमा बाइजान्टिनहरूले नयाँ आविष्कारको प्रयोग गरेर अरब नौसेनालाई नष्ट गर्न सफल भए, तरल इन्सेन्डरी पदार्थलाई ग्रीक आगो भनिन्छ।बाइजान्टिनहरूले पनि एशिया माइनरमा अरब भूमि सेनालाई पराजित गरे, तिनीहरूलाई घेराबन्दी हटाउन बाध्य पारे।बाइजान्टिन राज्यको अस्तित्वको लागि बाइजान्टिन विजय महत्त्वपूर्ण थियो, किनभने अरब खतरा केही समयको लागि घट्यो।एक शान्ति सन्धि पछि तुरुन्तै हस्ताक्षर गरिएको थियो, र अर्को मुस्लिम गृहयुद्धको प्रकोप पछि, बाइजान्टिनहरूले ख़िलाफतमा आरोहणको अवधि पनि अनुभव गरे।
▲
●
680 - 750
द्रुत विस्तार र समेकनornament
कर्बलाको युद्ध
कर्बलाको युद्धले प्रो-अलिद पार्टी (शियात अली) को आफ्नै अनुष्ठान र सामूहिक स्मृतिको साथ एक अद्वितीय धार्मिक सम्प्रदायमा विकास गर्यो। ©HistoryMaps
680 Oct 10

कर्बलाको युद्ध

Karbala, Iraq
कर्बलाको युद्ध 10 अक्टोबर 680 CE मा दोस्रो उमायद खलीफा याजिद I को सेना र इस्लामिक पैगम्बरमुहम्मदका नाति हुसेन इब्न अलीको नेतृत्वमा रहेको सानो सेनाको बीचमा आजको इराकको कर्बलामा लडिएको थियो।हुसेन आफ्ना अधिकांश आफन्त र साथीहरूसँग मारिए, जबकि उनका जीवित परिवारका सदस्यहरूलाई बन्दी बनाइयो।युद्ध पछि दोस्रो फितना थियो, जसमा इराकीहरूले हुसेनको मृत्युको बदला लिन दुईवटा अलग-अलग अभियानहरू आयोजना गरे।पहिलो तवाबिनद्वारा र अर्को मुख्तार अल-थकाफी र उनका समर्थकहरूद्वारा।कर्बलाको युद्धले प्रो-अलिद पार्टी (शियात अली) को आफ्नै अनुष्ठान र सामूहिक स्मृतिको साथ एक अद्वितीय धार्मिक सम्प्रदायमा विकास गर्यो।शिया इतिहास, परम्परा र धर्मशास्त्रमा यसको केन्द्रीय स्थान छ, र शिया साहित्यमा बारम्बार उल्लेख गरिएको छ।
▲
●
Play button
680 Oct 11

दोस्रो फितना

Arabian Peninsula
दोस्रो फितना प्रारम्भिक उमय्याद खलीफाको समयमा इस्लामिक समुदायमा सामान्य राजनीतिक र सैन्य विकार र गृहयुद्धको अवधि थियो।यो 680 मा पहिलो उमय्याद खलीफा मुआविया I को मृत्यु पछि र लगभग बाह्र वर्ष सम्म चल्यो।यो युद्धले उमय्याद वंशका लागि दुई चुनौतीहरूको दमन समावेश गरेको थियो, पहिलो हुसैन इब्न अली द्वारा, साथै सुलेमान इब्न सुराद र मुख्तार अल-थकाफी लगायतका उनका समर्थकहरू जसले इराकमा आफ्नो बदला लिन जुटेका थिए, र दोस्रो अब्द अल्लाह इब्न अल द्वारा। -जुबैर।हुसेन इब्न अलीलाई कुफाका समर्थक एलिदहरूले उमायादहरूलाई पराजित गर्न आमन्त्रित गरेका थिए तर अक्टोबर 680 मा कर्बलाको युद्धमा कुफा जाने बाटोमा आफ्नो सानो कम्पनीसँग मारिए। यजिदको सेनाले अगस्त 683 मा मदिनामा सरकार विरोधी विद्रोहीहरूलाई आक्रमण गर्यो र त्यसपछि मक्कालाई घेरा हाल्यो, जहाँ इब्न अल-जुबैरले यजिदको विरोधमा आफूलाई स्थापित गरेका थिए।नोभेम्बरमा याजिदको मृत्यु भएपछि, घेराबन्दी त्यागेको थियो र सिरियाका केही भागहरू बाहेक सम्पूर्ण खलिफातमा उमय्याद अधिकार पतन भयो;धेरै प्रान्तहरूले इब्न अल-जुबैरलाई खलीफाको रूपमा मान्यता दिए।; हुसेनको मृत्युको बदला लिनको लागि अलिद समर्थक आन्दोलनहरूको एक श्रृंखला कुफामा इब्न सुरादको पेनिटेन्ट्स आन्दोलनबाट सुरु भयो, जुन जनवरी 685 मा ऐन अल-वर्दाको युद्धमा उम्यादहरूले कुच्यो। कुफा त्यसपछि मुख्तारले कब्जा गर्यो।यद्यपि उनको सेनाले अगस्ट 686 मा खजिरको युद्धमा ठूलो उमय्याद सेनालाई पराजित गर्यो, मुख्तार र उनका समर्थकहरूलाई अप्रिल 687 मा जुबैरिडहरूले युद्धको श्रृंखला पछि मारेका थिए।अब्द अल-मलिक इब्न मारवानको नेतृत्वमा, इराकको मास्किनको युद्धमा जुबैरिडहरूलाई पराजित गरे र 692 मा मक्काको घेराबन्दीमा इब्न अल-जुबेरलाई मारिएपछि उमायदहरूले खलिफातमाथि नियन्त्रण पुन: स्थापित गरे।दोस्रो फितनाका घटनाहरूले इस्लाममा साम्प्रदायिक प्रवृत्तिलाई तीव्र बनायो र पछि इस्लामको सुन्नी र शिया सम्प्रदायहरू बन्ने क्रममा विभिन्न सिद्धान्तहरू विकसित भएका थिए।
▲
●
मक्काको घेराबन्दी याजिदको मृत्यु
मक्काको घेराबन्दी ©Angus McBride
683 Sep 24

मक्काको घेराबन्दी याजिदको मृत्यु

Medina Saudi Arabia
सेप्टेम्बर-नोभेम्बर 683 मा मक्काको घेराबन्दी दोस्रो फितनाको प्रारम्भिक युद्धहरू मध्ये एक थियो।मक्का सहर अब्द अल्लाह इब्न अल-जुबैरको लागि अभयारण्य थियो, जो उमायद याजिद I द्वारा वंशीय उत्तराधिकारीका लागि सबैभन्दा प्रमुख चुनौतीहरू मध्ये थिए। नजिकैको मदिना पछि, इस्लामको अर्को पवित्र शहरले पनि याजिद विरुद्ध विद्रोह गर्यो। , उमायद शासकले अरबलाई वशमा राख्न सेना पठाए।उमय्याद सेनाले मेडिनानहरूलाई पराजित गर्यो र शहर कब्जा गर्यो, तर मक्काले एक महिना लामो घेराबन्दीमा राख्यो, जसमा काबालाई आगोले क्षति पुर्यायो।यजिदको अचानक मृत्युको खबर आएपछि घेराबन्दी समाप्त भयो।उमय्याद कमाण्डर, हुसेन इब्न नुमायर अल-सकुनी, इब्न अल-जुबैरलाई उनीसँग सिरियामा फर्कन र खलीफाको रूपमा मान्यता दिन प्रेरित गर्ने व्यर्थ प्रयास पछि, आफ्नो सेनासहित प्रस्थान गरे।इब्न अल-जुबेर गृहयुद्धको अवधिमा मक्कामा रहे, तर पनि चाँडै नै धेरै मुस्लिम संसारमा खलीफाको रूपमा स्वीकार गरियो।यो 692 सम्म थिएन, कि उमायदहरूले अर्को सेना पठाउन सक्षम भए जसले फेरि मक्कालाई घेरा हालेर कब्जा गर्यो, गृहयुद्ध समाप्त भयो।
▲
●
डोम अफ द रक सम्पन्न भयो
डोम अफ द रकको प्रारम्भिक निर्माण उमय्याद खलीफाद्वारा गरिएको थियो। ©HistoryMaps
691 Jan 1

डोम अफ द रक सम्पन्न भयो

Dome of the Rock, Jerusalem
डोम अफ द रकको प्रारम्भिक निर्माण अब्द अल-मलिकको आदेशमा 691-692 ईस्वीमा दोस्रो फितनाको समयमा उमायाद खलीफाद्वारा गरिएको थियो, र त्यसपछि यो दोस्रो यहूदी मन्दिरको साइटको शीर्षमा अवस्थित छ। c. 70 CE मा रोमीहरूले नष्ट गरेको सोलोमनको मन्दिरलाई प्रतिस्थापन गर्न 516 ईसा पूर्व)।डोम अफ द रक इस्लामिक वास्तुकलाको सबैभन्दा पुरानो अवस्थित कार्यहरू मध्ये एक हो।यसको वास्तुकला र मोजाइकहरू नजिकैको बाइजान्टिन गिर्जाघरहरू र दरबारहरू पछि ढाँचा बनाइएको थियो, यद्यपि यसको बाहिरी रूप ओटोम्यान अवधिमा र फेरि आधुनिक अवधिमा उल्लेखनीय रूपमा परिवर्तन भएको थियो, विशेष गरी सुनले ढाकिएको छाना थपेर, 1959-61 मा र फेरि 1993 मा। ।
▲
●
मास्किनको युद्ध
मस्किनको युद्ध दोस्रो फितनाको निर्णायक युद्ध थियो। ©HistoryMaps
691 Oct 15

मास्किनको युद्ध

Baghdad, Iraq
मस्किनको युद्ध, जसलाई नजिकैको नेस्टोरियन मठबाट डेर अल-जथालिकको युद्ध पनि भनिन्छ, दोस्रो फितना (680s-690s) को निर्णायक युद्ध थियो।यो अक्टोबर 691 को मध्यमा टाइग्रिस नदीको पश्चिमी किनारमा वर्तमान बगदाद नजिकै, उमायाद खलीफा अब्द अल-मलिक इब्न मारवानको सेना र इराकका गभर्नर मुसाब इब्न अल-जुबेरको सेनाहरू बीच लडिएको थियो। आफ्नो भाइ, मक्का स्थित प्रतिद्वन्द्वी खलीफा अब्दुल्लाह इब्न अल-जुबैरको लागि।युद्धको सुरुमा, मुसाबका धेरैजसो सेनाहरूले लड्न अस्वीकार गरे, गोप्य रूपमा अब्द अल-मलिकप्रति वफादारी गरे, र मुसाबका मुख्य कमाण्डर, इब्राहिम इब्न अल-अश्तर, कारबाहीमा मारिए।मुसाबलाई चाँडै नै मारिएको थियो, जसको परिणामस्वरूप उमय्यादहरूको विजय र इराकको पुन: कब्जा भयो, जसले 692 को अन्तमा हेजाज (पश्चिमी अरब) को उमय्याद पुन: प्राप्तिको लागि बाटो खोल्यो।
▲
●
Ifriqiya मा उमय्याद नियन्त्रण
बर्बर जनजातिहरू। ©HistoryMaps
695 Jan 1

Ifriqiya मा उमय्याद नियन्त्रण

Tunisia
695-698 मा कमाण्डर हसन इब्न अल-नुमान अल-घासानीले त्यहाँ बाइजान्टिन र बर्बरहरूलाई पराजित गरेपछि इफ्रिकियामा उमय्याद नियन्त्रण पुनर्स्थापित गरे।केनेडीका अनुसार "अफ्रिकामा रोमन शक्तिको अन्तिम, अपरिवर्तनीय अन्त्य" को संकेत गर्दै कार्थेजलाई 698 मा कब्जा गरी नष्ट गरिएको थियो।काइरोआनलाई पछिल्ला विजयहरूका लागि लन्चप्याडको रूपमा दृढताका साथ सुरक्षित गरिएको थियो, जबकि ट्युनिसको बन्दरगाह सहर अब्द अल-मलिकको आदेशमा बलियो अरब फ्लीट स्थापना गर्नको लागि एक शस्त्रागारको स्थापना र सुसज्जित थियो।हसन अल-नुमानले बर्बरहरू विरुद्ध अभियान जारी राखे, तिनीहरूलाई पराजित गरे र तिनीहरूको नेता, योद्धा रानी अल-काहिनालाई 698 र 703 को बीचमा मारे। इफ्रिकियामा उनको उत्तराधिकारी, मुसा इब्न नुसेरले हवारा, जेनाटा र बर्बरहरूलाई वशमा पारे। कुटामा कन्फेडेरेसनहरू र 708/09 मा ट्यान्जियर र सुसलाई जितेर माघरेब (पश्चिमी उत्तर अफ्रिका) सम्म पुगे।
▲
●
आर्मेनिया गाडियो
आर्मेनिया उमय्याद खलीफाद्वारा कब्जा गरियो। ©HistoryMaps
705 Jan 1

आर्मेनिया गाडियो

Armenia
7 औं शताब्दीको दोस्रो भागको अधिकांश समय आर्मेनियामा अरबहरूको उपस्थिति र नियन्त्रण न्यून थियो।आर्मेनियालाई अरबहरूले जितेको भूमि मानिन्थ्यो, तर वास्तविक स्वायत्तताको आनन्द लिइयो, रस्तुनी र मुआवियाबीच भएको सन्धिद्वारा विनियमित।स्थिति खलीफा अब्द अल-मलिक (r. 685-705) को शासनमा परिवर्तन भयो।700 मा सुरु गर्दै, खलीफाको भाइ र एरानका गभर्नर, मुहम्मद इब्न मारवानले अभियानहरूको श्रृंखलामा देशलाई वशमा पारे।यद्यपि आर्मेनियालीहरूले 703 मा विद्रोह गरे र बाइजान्टिन सहायता प्राप्त गरे, मुहम्मद इब्न मारवानले तिनीहरूलाई पराजित गरे र 705 मा विद्रोही राजकुमारहरूलाई मृत्युदण्ड दिएर विद्रोहको असफलतामा छाप लगाए। आर्मेनिया, कोकेशियन अल्बानिया र इबेरिया (आधुनिक जर्जिया) को राज्यहरू सहित एक समूहमा बाँडियो। अल-आर्मिनिया (الارمينيا) भनिने विशाल प्रान्त, यसको राजधानी डविन (अरबी दाबिल) मा रहेको छ, जुन अरबहरूले पुनर्निर्माण गरेको थियो र गभर्नर (ओस्टिकान) र अरब ग्यारिसनको सीटको रूपमा सेवा गर्‍यो।बाँकी उमाय्याद अवधिको धेरैजसो समयको लागि, आर्मिनियालाई सामान्यतया एरान र जजिरा (माथिल्लो मेसोपोटामिया ) सँग एकल गभर्नरको अधीनमा तदर्थ सुपर-प्रान्तमा समूहबद्ध गरिएको थियो।
▲
●
हिस्पानिया को उमय्याद विजय
राजा डन रोड्रिगोले ग्वाडेलेटको युद्धमा आफ्ना सेनाहरूलाई सम्बोधन गर्दै ©Bernardo Blanco y Pérez
711 Jan 1

हिस्पानिया को उमय्याद विजय

Guadalete, Spain
हिस्पानियाको उमय्याद विजय , जसलाई इबेरियन प्रायद्वीपको मुस्लिम विजय वा भिसिगोथिक राज्यको उमय्याद विजय पनि भनिन्छ, 711 देखि 718 सम्म हिस्पानिया (इबेरियन प्रायद्वीपमा) मा उमाय्याद खलीफाको प्रारम्भिक विस्तार थियो। विजयको परिणाम हो। भिसिगोथिक राज्यको विनाश र अल-अन्डालसको उमय्याद विलायाहको स्थापना।उमय्याद खलीफा अल-वालिद I को खलीफाको समयमा, तारिक इब्न जियादको नेतृत्वमा सेनाहरू 711 को प्रारम्भमा जिब्राल्टरमा उत्तरी अफ्रिकाका बर्बरहरू मिलेर बनेको सेनाको नेतृत्वमा उत्रिए।Guadalete को निर्णायक युद्ध मा Visigothic राजा Roderic को हराए पछि, तारिक उनको उच्च वली मुसा इब्न नुसेर को नेतृत्व मा एक अरब सेना द्वारा प्रबलित भयो र उत्तर तिर जारी रह्यो।717 सम्म, संयुक्त अरब-बर्बर सेनाले सेप्टिमानियामा पिरेनीस पार गरेको थियो।तिनीहरूले 759 सम्म गाउलमा थप क्षेत्र कब्जा गरे।
▲
●
Guadalete को युद्ध
Guadalete को युद्ध। ©HistoryMaps
711 Jan 2

Guadalete को युद्ध

Guadalete, Spain
ग्वाडेलेटको युद्ध हिस्पानियाको उमय्याद विजयको पहिलो प्रमुख युद्ध थियो, जुन 711 मा अज्ञात स्थानमा अहिले दक्षिणी स्पेनमा रहेको क्रिस्चियन भिसिगोथहरूका राजा, रोडरिक, र मुस्लिम उमय्याद खलीफाको आक्रमणकारी सेनाहरू बीच लडेको थियो। मुख्यतया बर्बरहरू र कमाण्डर तारिक इब्न जियादको अधीनमा रहेका अरबहरू।बर्बर आक्रमणको श्रृंखला र हिस्पानियाको उमय्याद विजयको सुरुवातको रूपमा युद्ध महत्त्वपूर्ण थियो।टोलेडोको भिसिगोथिक राजधानी कब्जाको लागि मार्ग खोल्दै, भिसिगोथिक कुलीन वर्गका धेरै सदस्यहरूसँग लडाईमा रोडरिक मारिए।
▲
●
भारतमा उमय्याद अभियान
©Angus McBride
712 Jan 1

भारतमा उमय्याद अभियान

Rajasthan, India
8 औं शताब्दी ईस्वीको पहिलो आधामा, सिन्धु नदीको पूर्वमा उमय्याद खलीफा रभारतीय राज्यहरू बीच लडाइहरूको श्रृंखला भयो।712 ईस्वीमा वर्तमान पाकिस्तानको सिन्धमा अरबहरूले विजय हासिल गरेपछि, अरब सेनाहरूले सिन्धुको थप पूर्वमा राज्यहरू संलग्न गरे।724 र 810 CE को बीचमा, अरबहरू र प्रतिहार वंशका राजा नागभट प्रथम, चालुक्य वंशका राजा विक्रमादित्य द्वितीय र अन्य साना भारतीय राज्यहरू बीच लडाइहरूको एक श्रृंखला भयो।उत्तरमा, प्रतिहार वंशका नागभटले मालवामा एक प्रमुख अरब अभियानलाई पराजित गरे।दक्षिणबाट, विक्रमादित्य द्वितीयले आफ्नो सेनापति अवनिजानाश्रय पुलकेसिनलाई पठाए, जसले गुजरातमा अरबहरूलाई पराजित गरे।पछि 776 ईस्वीमा, अरबहरूको नौसैनिक अभियानलाई अगुका I को अधीनमा रहेको सैन्धवा नौसैनिक बेडाले पराजित गर्यो।अरब पराजयहरूले तिनीहरूको पूर्व तर्फको विस्तारको अन्त्य गर्‍यो, र पछि सिन्धमा नै अरब शासकहरूको पतन र त्यहाँ स्वदेशी मुस्लिम राजपूत राजवंशहरू (सौमरा र सम्मा) को स्थापनामा प्रकट भयो। भारतको पहिलो अरब आक्रमण समुद्री मार्गबाट ​​गरिएको अभियान थियो। 636 ईस्वी को प्रारम्भमा मुम्बई नजिकैको थानालाई जित्न।अरब सेना निर्णायक रूपमा पछाडी ओमान फर्कियो र भारतमा पहिलो अरब आक्रमण पराजित भयो।उस्मानका भाइ हकमद्वारा दक्षिणी गुजरातको तटमा रहेको बरवास वा बरौज (ब्रोच) लाई जित्न दोस्रो नौसैनिक अभियान पठाइएको थियो।यो आक्रमण पनि भत्कियो र अरबहरूलाई सफलतापूर्वक फिर्ता गरियो।
▲
●
Transoxiana विजयी भयो
ट्रान्सोक्सियाना उमय्यादहरूले जितेका थिए। ©HistoryMaps
713 Jan 1

Transoxiana विजयी भयो

Samarkand, Uzbekistan
ट्रान्सोक्सियानाको ठूलो भाग अन्ततः अल-वालिद I (r. 705-715) को शासनकालमा उमय्याद नेता कुतेबा इब्न मुस्लिमले कब्जा गरेको थियो।ट्रान्सोक्सियानाको मूल इरानी र टर्किक जनसंख्या र तिनीहरूको स्वायत्त स्थानीय सार्वभौमहरूको वफादारी शंकास्पद रह्यो, जसरी 719 मा प्रदर्शन गरिएको थियो, जब ट्रान्सोक्सियान सार्वभौमहरूले चिनियाँ र तिनीहरूका तुर्गेश अधिपतिहरूलाई खलीफाका गभर्नरहरू विरुद्ध सैन्य सहायताको लागि निवेदन पठाए।
▲
●
Aksu को युद्ध
अक्सुको युद्धमा ताङ भारी घोडचढी। ©HistoryMaps
717 Jan 1

Aksu को युद्ध

Aksu City, Aksu Prefecture, Xi
अक्सुको युद्ध उमाय्याद खलीफाका अरबहरू र तिनीहरूका तुर्गेश र तिब्बती साम्राज्यका सहयोगीहरूबीच चीनको ताङ राजवंशको विरुद्धमा लडिएको थियो।717 CE मा, अरबहरूले, तिनीहरूका तुर्गेश सहयोगीहरूद्वारा निर्देशित, सिनजियाङको अक्सु क्षेत्रमा बुआट-ɦuɑn (अक्सु) र उक्तुर्पनलाई घेरा हालेका थिए।यस क्षेत्रका आफ्ना संरक्षकहरूद्वारा समर्थित ताङ सेनाहरूले आक्रमण गरे र घेरा हालेका अरबहरूलाई पछि हट्न बाध्य पारे।युद्धको नतिजाको रूपमा, अरबहरूलाई उत्तरी ट्रान्सोक्सियानाबाट निष्कासित गरियो।तुर्गेशले तांगलाई बुझाए र पछि फरघानामा अरबहरूलाई आक्रमण गरे।उनीहरूको वफादारीको लागि, ताङ सम्राटले तुर्गेश खगन सुलुकलाई शाही उपाधिहरू प्रदान गरे र उनलाई सुयाब शहर प्रदान गरे।चिनियाँ समर्थनको साथ, तुर्गेशले अरब क्षेत्रहरूमा दण्डात्मक आक्रमणहरू सुरु गरे अन्ततः केही किल्लाहरू बाहेक सबै फरघाना अरबहरूबाट कब्जा गरे।
▲
●
Play button
717 Jul 15 - 718

कन्स्टान्टिनोपलको दोस्रो अरब घेराबन्दी

İstanbul, Turkey
717-718 मा कन्स्टान्टिनोपलको दोस्रो अरब घेराबन्दी बाइजान्टिन साम्राज्यको राजधानी कन्स्टान्टिनोपल विरुद्ध उमायद खलीफाका मुस्लिम अरबहरूले संयुक्त भूमि र समुद्री आक्रमण थियो।अभियानले बीस वर्षको आक्रमण र बाइजान्टिन सीमा क्षेत्रमा प्रगतिशील अरब कब्जाको चरम सीमालाई चिन्हित गर्‍यो, जबकि बाइजान्टिन शक्ति लामो आन्तरिक उथलपुथलले घटेको थियो।716 मा, वर्षौंको तयारी पछि, मस्लामा इब्न अब्द अल-मलिकको नेतृत्वमा अरबहरूले बाइजान्टिन एशिया माइनरमा आक्रमण गरे।अरबहरूले सुरुमा बाइजान्टिन गृहयुद्धको शोषण गर्ने आशा गरेका थिए र सम्राट थियोडोसियस III विरुद्ध खडा भएका जनरल लियो III द इसौरियनसँग साझा कारण बनाएका थिए।तथापि, लियोले तिनीहरूलाई धोका दिए र आफ्नो लागि बाइजान्टिन सिंहासन सुरक्षित गरे।अल-मसुदी र कन्स्टान्टिनोपलको घेराबन्दीका लागि उल्लेख गरिएको थियोफानेसको विवरणले खलीफाको उच्च ज्वारमा सुलेमान इब्न मुआद अल-अन्ताकीको नेतृत्वमा 1,20,000 सेनाहरूसहित 1,800 जहाजहरू, र घेराबन्दी इन्जिनहरू र 1,800 जति ठूलो सेनालाई मैदानमा राखेको थियो। आगजनी गर्ने सामग्री (नाफ्था) भण्डार गरिएको।एक्लै आपूर्ति गर्ने रेलमा १२,००० पुरुष, ६,००० ऊँट र ६,००० गधा रहेको बताइएको छ, जबकि १३ औं शताब्दीका इतिहासकार बार हेब्रेयसका अनुसार सेनामा पवित्र युद्धका लागि ३०,००० स्वयंसेवक (मुटावा) थिए।एशिया माइनरको पश्चिमी तटीय क्षेत्रहरूमा जाडो पछि, अरब सेनाले ग्रीष्म 717 को प्रारम्भमा थ्रेसमा प्रवेश गर्यो र शहरलाई नाकाबन्दी गर्न घेराबन्दी लाइनहरू निर्माण गर्यो, जुन विशाल थियोडोसियन पर्खालहरूद्वारा सुरक्षित थियो।ल्यान्ड आर्मीको साथमा रहेको र समुद्रबाट सहरको नाकाबन्दी पूरा गर्ने उद्देश्यले गरेको अरब फ्लीटलाई ग्रीक आगोको प्रयोग गरेर बाइजान्टिन नौसेनाले आफ्नो आगमन पछि तुरुन्तै निष्क्रिय पारेको थियो।यसले कन्स्टान्टिनोपललाई समुद्रबाट पुन: आपूर्ति गर्न अनुमति दिएको थियो, जबकि अरब सेनालाई पछिको असाधारण कडा जाडोको समयमा अनिकाल र रोगले अपांग बनाएको थियो।वसन्त 718 मा, सुदृढीकरणको रूपमा पठाइएका दुई अरब फ्लीटहरू बाइजान्टिनहरूले तिनीहरूका क्रिस्चियन दलहरूबाट भागेपछि नष्ट गरिदिए र एशिया माइनरको माध्यमबाट ओभरल्याण्ड पठाइएका थप सेनालाई आक्रमण गरी पराजित गरियो।बुल्गारहरूले आफ्नो पछाडिको आक्रमणको साथमा, अरबहरू 15 अगस्त 718 मा घेराबन्दी हटाउन बाध्य भए। यसको फिर्ती यात्रामा, अरबी जहाज प्राकृतिक प्रकोपबाट लगभग पूर्ण रूपमा नष्ट भयो।
▲
●
उमर द्वितीय को खिलाफत
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
717 Sep 22

उमर द्वितीय को खिलाफत

Medina Saudi Arabia
उमर इब्न अब्द अल-अजीज आठौं उमय्याद खलीफा थिए।उहाँले समाजमा विभिन्न महत्त्वपूर्ण योगदान र सुधारहरू गर्नुभयो, र उहाँलाई उमायद शासकहरूको "सबैभन्दा पवित्र र भक्त" को रूपमा वर्णन गरिएको छ र प्रायः इस्लामको पहिलो मुजाद्दिद र छैटौं धर्मी खलीफा भनिन्छ। खलीफा, अब्द अल-मलिकको कान्छो भाइ, अब्द अल-अजीजको छोरा हुनुहुन्थ्यो।उहाँ दोस्रो खलीफा उमर इब्न अल-खत्ताबको मातृवंशीय नाति पनि हुनुहुन्थ्यो।महान विद्वानहरूसँग घेरिएको, उहाँलाई हदीसहरूको पहिलो आधिकारिक संग्रहको आदेश दिए र सबैलाई शिक्षालाई प्रोत्साहित गर्ने श्रेय दिइन्छ।उनले चीन र तिब्बतमा पनि दूतहरू पठाए र उनीहरूका शासकहरूलाई इस्लाम स्वीकार गर्न निम्तो दिए।साथै, उनी गैर-मुस्लिम नागरिकहरूसँग सहिष्णु रहिन्।नाजीर अहमदका अनुसार उमर इब्न अब्द अल-अजीजको समयमा इस्लामिक विश्वासले जरा गाडेको थियो र फारस रइजिप्टको जनसंख्याको ठूलो भागले यसलाई स्वीकार गरेको थियो।सैन्य रूपमा, उमरलाई कहिलेकाहीं एक शान्तिवादी मानिन्छ, किनकि उनले राम्रो सैन्य नेता भए पनि कन्स्टान्टिनोपल, मध्य एशिया र सेप्टिमानिया जस्ता ठाउँहरूमा मुस्लिम सेना फिर्ता गर्ने आदेश दिए।यद्यपि, उनको शासन अन्तर्गत उमय्यादहरूले स्पेनमा ईसाई राज्यहरूबाट धेरै क्षेत्रहरू जितेका थिए।
▲
●
यात्रा को युद्ध
अक्टोबर 732 मा पोइटियर्सको युद्धले रोमान्टिक रूपमा एक विजयी चार्ल्स मार्टेल (माउन्ट गरिएको) अब्दुल रहमान अल गफिकी (दायाँ) टुर्सको युद्धमा सामना गरिरहेको चित्रण गर्दछ। ©Charles de Steuben
732 Oct 10

यात्रा को युद्ध

Vouneuil-sur-Vienne, France
खलिफाको उत्तर-पश्चिमी अफ्रिकी आधारहरूबाट, भिसिगोथिक राज्यको तटीय क्षेत्रहरूमा आक्रमणहरूको श्रृंखलाले उमाय्यादहरू (७११ मा सुरु भएको) र दक्षिण-पूर्वी गौल (अन्तिम गढ) द्वारा अधिकांश इबेरियाको स्थायी कब्जाको लागि मार्ग प्रशस्त गर्यो। 759 मा नरबोनमा)।टूर्सको युद्ध १० अक्टोबर ७३२ मा लडिएको थियो, र गौलको उमय्याद आक्रमणको समयमा एउटा महत्त्वपूर्ण युद्ध थियो।यसले अल्-अन्डालसका गभर्नर अब्दुल रहमान अल-गफिकीको नेतृत्वमा उमायद खलीफाको आक्रमणकारी सेनाहरूमाथि चार्ल्स मार्टेलको नेतृत्वमा फ्रान्किश र एक्टिटानियन सेनाहरूको विजय हासिल गर्‍यो।उल्लेखनीय रूपमा, फ्रान्किश सेनाहरू स्पष्ट रूपमा भारी घोडचढी बिना लडे।अल-गफिकी लडाईमा मारिए, र उमायद सेना युद्ध पछि पछि हट्यो।युद्धले अर्को शताब्दीको लागि पश्चिमी यूरोपको क्यारोलिङ्गियन साम्राज्य र फ्रान्किश प्रभुत्वको जग बसाल्न मद्दत गर्‍यो।
▲
●
Umayyad खलीफा विरुद्ध बर्बर विद्रोह
Umayyad खलीफा विरुद्ध बर्बर विद्रोह। ©HistoryMaps
740 Jan 1

Umayyad खलीफा विरुद्ध बर्बर विद्रोह

Tangiers, Morocco
740-743 CE को बर्बर विद्रोह उमय्याद खलीफा हिशाम इब्न अब्द अल-मलिकको शासनकालमा भएको थियो र अरब खलीफा (दमास्कसबाट शासन गरिएको) बाट पहिलो सफल अलगावलाई चिन्ह लगाइयो।खारिजाइट प्युरिटन प्रचारकहरूद्वारा निकालिएको, तिनीहरूका उमय्याद अरब शासकहरू विरुद्ध बर्बर विद्रोह 740 मा ट्यांगियर्समा सुरु भयो, र सुरुमा मेसारा अल-मतघारीले नेतृत्व गरेका थिए।यो विद्रोह चाँडै नै माघरेब (उत्तरी अफ्रिका) र स्ट्रेट पार गरेर अल-अन्डालससम्म फैलियो।उमाय्यादहरूले इफ्रिकिया (ट्युनिसिया, पूर्वी-अल्जेरिया र पश्चिम-लिबिया) र अल-अन्डालस (स्पेन र पोर्चुगल ) को केन्द्र विद्रोहीको हातमा पर्नबाट जोगाउन सफल भए।तर बाँकी मगरेब कहिल्यै बरामद भएन।कैरोआनको उमय्याद प्रान्तीय राजधानी कब्जा गर्न असफल भएपछि, बर्बर विद्रोही सेनाहरू विघटन भयो, र पश्चिमी मगरेब आदिवासी प्रमुखहरू र खारिजाइट इमामहरूद्वारा शासित साना बर्बर स्टेटलेटहरूको श्रृंखलामा विभाजित भयो।बर्बर विद्रोह शायद खलीफा हिशामको शासनकालमा सबैभन्दा ठूलो सैन्य धक्का थियो।यसबाट, खलीफा बाहिरका केही पहिलो मुस्लिम राज्यहरू देखा पर्‍यो।
▲
●
तेस्रो फितना
तेस्रो फितना गृहयुद्ध र उमय्याद खलीफा विरुद्धको विद्रोहको एक श्रृंखला थियो। ©Graham Turner
744 Jan 1

तेस्रो फितना

Syria

तेस्रो फितना 744 मा खलीफा अल-वालिद द्वितीयको अपदस्तबाट सुरु भएको र 747 मा विभिन्न विद्रोहीहरू र प्रतिद्वन्द्वीहरूमाथि मारवान द्वितीयको विजयसँगै समाप्त भएको उमय्याद खलीफाको विरुद्धको गृहयुद्ध र विद्रोहहरूको श्रृंखला थियो। तथापि, उमय्याद मारवान II अन्तर्गतको अख्तियार कहिल्यै पूर्ण रूपमा पुनर्स्थापित भएन, र गृहयुद्ध अब्बासी क्रान्ति (746-750) मा परिणत भयो जुन उमायदहरूको पतन र 749/50 मा अब्बासी खलीफाको स्थापनामा परिणत भयो।

▲
●
Play button
747 Jun 9

अब्बासिद क्रान्ति

Merv, Turkmenistan
अब्बासिद परिवारको नेतृत्वमा रहेको हाशिमिया आन्दोलन (कायसानाइट शियाको एक उप-सम्प्रदाय) ले उमायाद ख़िलाफतलाई पराजित गर्यो।अब्बासिदहरू हाशिम कुलका सदस्यहरू थिए, उमायादका प्रतिद्वन्द्वीहरू, तर "हाशिमिया" शब्दले विशेष गरी अलीका नाति र मुहम्मद इब्न अल-हनाफियाका छोरा अबु हाशिमलाई जनाउँछ।लगभग 746, अबू मुस्लिमले खुरासानमा हाशिमियाको नेतृत्व ग्रहण गरे।747 मा, उनले सफलतापूर्वक उमायद शासन विरुद्ध खुला विद्रोह सुरु गरे, जुन कालो झण्डाको चिन्ह अन्तर्गत गरिएको थियो।उनले चाँडै खुरासानको नियन्त्रण स्थापित गरे, यसको उमय्याद गभर्नर, नसर इब्न सय्यरलाई निष्कासित गरे र पश्चिम तर्फ सेना पठाए।कुफा 749 मा हाशिमियामा गिर्यो, इराकको अन्तिम उमय्याद किल्ला, वासितलाई घेराबन्दीमा राखिएको थियो र सोही वर्षको नोभेम्बरमा अबुल अब्बास अस-सफाहलाई कुफाको मस्जिदमा नयाँ खलीफाको रूपमा मान्यता दिइयो।
▲
●
750
खलीफाको पतन र पतनornament
Play button
750 Jan 25

उमय्याद खलीफाको अन्त्य

Great Zab River
Zab को युद्ध, जसलाई विद्वानहरूको सन्दर्भमा ठूलो Zāb नदीको युद्ध भनेर पनि चिनिन्छ, जनवरी 25, 750 मा ग्रेट जाब नदीको किनारमा भएको थियो जुन अहिलेको आधुनिक देश इराक हो।यसले उमाय्याद खलीफाको अन्त्य र अब्बासिदहरूको उदयलाई हिज्जे गरेको थियो, जुन वंश 750 देखि 1258 सम्म चल्ने थियो जुन दुई अवधिहरूमा विभाजित छ: प्रारम्भिक अब्बासिड अवधि (750-940) र पछि अब्बासिड अवधि (940-1258)।
▲
●
रगतको भोज
रगतको भोज। ©HistoryMaps.
750 Jun 1

रगतको भोज

Jaffa, Tel Aviv-Yafo, Israel
750 CE को मध्य सम्म, उमय्याद शाही रेखाका अवशेषहरू लेभान्ट भरि तिनीहरूको किल्लाहरूमा रह्यो।तर, अब्बासिडको ट्र्याक रेकर्डले देखाएको अनुसार, शक्तिलाई बलियो बनाउन आउँदा नैतिक कमजोरीले पछि हट्यो र यसरी 'रगतको भोज' को लागि साजिश सिर्जना गरियो।यद्यपि यस दुखद घटनाको विशिष्टताको बारेमा केहि थाहा छैन, यो व्यापक रूपमा अनुमान गरिएको छ कि 80 भन्दा बढी उमय्याद परिवारका सदस्यहरूलाई मेलमिलापको आडमा ठूलो भोजमा आमन्त्रित गरिएको थियो।तिनीहरूको डरलाग्दो अवस्था र अनुकूल आत्मसमर्पण अवस्थाहरूको इच्छालाई ध्यानमा राख्दै, यो देखिन्छ कि सबै निमन्त्रणाहरू प्यालेस्टिनी गाउँ अबु-फुट्रसमा गए।जे होस्, एक पटक भोज र उत्सवहरू समाप्त भएपछि, व्यावहारिक रूपमा सबै राजकुमारहरूलाई अब्बासी अनुयायीहरूले निर्दयी रूपमा मृत्युको लागि क्लब गरिदिए, त्यसैले उमायद पुनर्स्थापनाको विचारलाई समाप्त गर्दै खलीफा अधिकारमा।
▲
●
756 - 1031
अल-अन्डालसमा उमय्याद राजवंशornament
Play button
756 Jan 1 00:01

अब्दुल-रहमान प्रथमले कोर्डोबाको इमिरेट्स स्थापना गरे

Córdoba, Spain
अब्द अल-रहमान प्रथम, अपदस्थ उमायाद शाही परिवारका एक राजकुमार, अब्बासिद खलीफाको अधिकारलाई मान्यता दिन अस्वीकार गरे र कोर्डोबाको स्वतन्त्र अमिर बने।उमाय्यादहरूले 750 मा दमास्कसमा अब्बासिदहरूबाट खलीफाको पद गुमाएपछि उनी छ वर्षसम्म फरार थिए।शक्तिको स्थिति पुन: प्राप्त गर्ने अभिप्रायले, उसले क्षेत्रका विद्यमान मुस्लिम शासकहरूलाई पराजित गर्यो जसले उमय्याद शासनको अवहेलना गरेका थिए र विभिन्न स्थानीय जग्गाहरूलाई इमिरेट्समा एकताबद्ध गरेका थिए।जे होस्, अब्द अल-रहमानको नेतृत्वमा अल-अन्डालसको यो पहिलो एकीकरण अझै पनि पूरा हुन पच्चीस वर्ष भन्दा बढी समय लाग्यो (टोलेडो, जरागोजा, पाम्प्लोना, बार्सिलोना)।
▲
●
756 Jan 2

उपसंहार

Damascus, Syria
मुख्य निष्कर्ष:मुआविया नौसेना हुनुको पूर्ण महत्त्व महसुस गर्ने पहिलो मध्ये एक थिएउमाय्याद खलीफा दुवै क्षेत्रीय विस्तार र प्रशासनिक र सांस्कृतिक समस्याहरू द्वारा चिन्हित गरिएको थियो जुन यस्तो विस्तारले सिर्जना गरेको थियो।उमायदको अवधिमा, अरबी प्रशासनिक भाषा बन्यो र लेभान्ट, मेसोपोटामिया , उत्तर अफ्रिका र इबेरियामा अरबीकरणको प्रक्रिया सुरु भयो।राज्य कागजात र मुद्रा अरबी मा जारी गरियो।एक सामान्य विचार अनुसार, उमय्यादहरूले एक धार्मिक संस्था ( रशिदुन खलीफाको समयमा) बाट वंशावलीमा परिवर्तन गरे।आधुनिक अरब राष्ट्रवादले उम्यादहरूको अवधिलाई अरब स्वर्ण युगको अंशको रूपमा लिन्छ जुन यसले अनुकरण गर्न र पुनर्स्थापना गर्न खोजेको थियो।लेभान्ट,इजिप्ट र उत्तर अफ्रिकाभरि, उमय्यादहरूले भव्य मण्डलीका मस्जिदहरू र मरुभूमि दरबारहरू, साथै विभिन्न ग्यारिसन शहरहरू (अम्सार) फुस्टात, काइरोआन, कुफा, बसरा र मन्सुरा जस्ता आफ्नो सिमानाहरूलाई सुदृढ बनाउन निर्माण गरे।यी धेरै भवनहरूमा बाइजान्टिन शैलीगत र वास्तुकला सुविधाहरू छन्, जस्तै रोमन मोजाइक र कोरिन्थियन स्तम्भहरू।एकमात्र उमय्याद शासक जसलाई सुन्नी स्रोतहरूले आफ्नो भक्ति र न्यायको लागि सर्वसम्मतिले प्रशंसा गरेका छन् उमर इब्न अब्द अल-अजीज।इरानमा अब्बासिद कालमा पछि लेखिएका पुस्तकहरू उमय्याद विरोधी छन्।साकिया वा पशु-संचालित सिंचाई पाङ्ग्रा सम्भवतः इस्लामिक स्पेनमा प्रारम्भिक उमय्याद समयमा (८ औं शताब्दीमा) पेश गरिएको थियो।
▲
●

References



  • Blankinship, Khalid Yahya (1994). The End of the Jihâd State: The Reign of Hishām ibn ʻAbd al-Malik and the Collapse of the Umayyads. Albany, New York: State University of New York Press. ISBN 978-0-7914-1827-7.
  • Beckwith, Christopher I. (1993). The Tibetan Empire in Central Asia: A History of the Struggle for Great Power Among Tibetans, Turks, Arabs, and Chinese During the Early Middle Ages. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-02469-1.
  • Bosworth, C.E. (1993). "Muʿāwiya II". In Bosworth, C. E.; van Donzel, E.; Heinrichs, W. P. & Pellat, Ch. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume VII: Mif–Naz. Leiden: E. J. Brill. pp. 268–269. ISBN 978-90-04-09419-2.
  • Christides, Vassilios (2000). "ʿUkba b. Nāfiʿ". In Bearman, P. J.; Bianquis, Th.; Bosworth, C. E.; van Donzel, E. & Heinrichs, W. P. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume X: T–U. Leiden: E. J. Brill. pp. 789–790. ISBN 978-90-04-11211-7.
  • Crone, Patricia (1994). "Were the Qays and Yemen of the Umayyad Period Political Parties?". Der Islam. Walter de Gruyter and Co. 71 (1): 1–57. doi:10.1515/islm.1994.71.1.1. ISSN 0021-1818. S2CID 154370527.
  • Cobb, Paul M. (2001). White Banners: Contention in 'Abbasid Syria, 750–880. SUNY Press. ISBN 978-0791448809.
  • Dietrich, Albert (1971). "Al-Ḥadjdjādj b. Yūsuf". In Lewis, B.; Ménage, V. L.; Pellat, Ch. & Schacht, J. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume III: H–Iram. Leiden: E. J. Brill. pp. 39–43. OCLC 495469525.
  • Donner, Fred M. (1981). The Early Islamic Conquests. Princeton: Princeton University Press. ISBN 978-1-4008-4787-7.
  • Duri, Abd al-Aziz (1965). "Dīwān". In Lewis, B.; Pellat, Ch. & Schacht, J. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume II: C–G. Leiden: E. J. Brill. pp. 323–327. OCLC 495469475.
  • Duri, Abd al-Aziz (2011). Early Islamic Institutions: Administration and Taxation from the Caliphate to the Umayyads and ʿAbbāsids. Translated by Razia Ali. London and Beirut: I. B. Tauris and Centre for Arab Unity Studies. ISBN 978-1-84885-060-6.
  • Dixon, 'Abd al-Ameer (August 1969). The Umayyad Caliphate, 65–86/684–705: (A Political Study) (Thesis). London: University of London, SOAS.
  • Eisener, R. (1997). "Sulaymān b. ʿAbd al-Malik". In Bosworth, C. E.; van Donzel, E.; Heinrichs, W. P. & Lecomte, G. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume IX: San–Sze. Leiden: E. J. Brill. pp. 821–822. ISBN 978-90-04-10422-8.
  • Elad, Amikam (1999). Medieval Jerusalem and Islamic Worship: Holy Places, Ceremonies, Pilgrimage (2nd ed.). Leiden: Brill. ISBN 90-04-10010-5.
  • Elisséeff, Nikita (1965). "Dimashk". In Lewis, B.; Pellat, Ch. & Schacht, J. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume II: C–G. Leiden: E. J. Brill. pp. 277–291. OCLC 495469475.
  • Gibb, H. A. R. (1923). The Arab Conquests in Central Asia. London: The Royal Asiatic Society. OCLC 499987512.
  • Gibb, H. A. R. (1960). "ʿAbd Allāh ibn al-Zubayr". In Gibb, H. A. R.; Kramers, J. H.; Lévi-Provençal, E.; Schacht, J.; Lewis, B. & Pellat, Ch. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume I: A–B. Leiden: E. J. Brill. pp. 54–55. OCLC 495469456.
  • Gibb, H. A. R. (1960). "ʿAbd al-Malik b. Marwān". In Gibb, H. A. R.; Kramers, J. H.; Lévi-Provençal, E.; Schacht, J.; Lewis, B. & Pellat, Ch. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume I: A–B. Leiden: E. J. Brill. pp. 76–77. OCLC 495469456.
  • Gilbert, Victoria J. (May 2013). Syria for the Syrians: the rise of Syrian nationalism, 1970-2013 (PDF) (MA). Northeastern University. doi:10.17760/d20004883. Retrieved 7 May 2022.
  • Grabar, O. (1986). "Kubbat al-Ṣakhra". In Bosworth, C. E.; van Donzel, E.; Lewis, B. & Pellat, Ch. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume V: Khe–Mahi. Leiden: E. J. Brill. pp. 298–299. ISBN 978-90-04-07819-2.
  • Griffith, Sidney H. (2016). "The Manṣūr Family and Saint John of Damascus: Christians and Muslims in Umayyad Times". In Antoine Borrut; Fred M. Donner (eds.). Christians and Others in the Umayyad State. Chicago: The Oriental Institute of the University of Chicago. pp. 29–51. ISBN 978-1-614910-31-2.
  • Hinds, M. (1993). "Muʿāwiya I b. Abī Sufyān". In Bosworth, C. E.; van Donzel, E.; Heinrichs, W. P. & Pellat, Ch. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume VII: Mif–Naz. Leiden: E. J. Brill. pp. 263–268. ISBN 978-90-04-09419-2.
  • Hawting, Gerald R. (2000). The First Dynasty of Islam: The Umayyad Caliphate AD 661–750 (Second ed.). London and New York: Routledge. ISBN 0-415-24072-7.
  • Hawting, G. R. (2000). "Umayyads". In Bearman, P. J.; Bianquis, Th.; Bosworth, C. E.; van Donzel, E. & Heinrichs, W. P. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume X: T–U. Leiden: E. J. Brill. pp. 840–847. ISBN 978-90-04-11211-7.
  • Hillenbrand, Carole, ed. (1989). The History of al-Ṭabarī, Volume XXVI: The Waning of the Umayyad Caliphate: Prelude to Revolution, A.D. 738–744/A.H. 121–126. SUNY Series in Near Eastern Studies. Albany, New York: State University of New York Press. ISBN 978-0-88706-810-2.
  • Hillenbrand, Robert (1994). Islamic Architecture: Form, Function and Meaning. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-10132-5.
  • Holland, Tom (2013). In the Shadow of the Sword The Battle for Global Empire and the End of the Ancient World. Abacus. ISBN 978-0-349-12235-9.
  • Johns, Jeremy (January 2003). "Archaeology and the History of Early Islam: The First Seventy Years". Journal of the Economic and Social History of the Orient. 46 (4): 411–436. doi:10.1163/156852003772914848. S2CID 163096950.
  • Kaegi, Walter E. (1992). Byzantium and the Early Islamic Conquests. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-41172-6.
  • Kaegi, Walter E. (2010). Muslim Expansion and Byzantine Collapse in North Africa. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-19677-2.
  • Kennedy, Hugh (2001). The Armies of the Caliphs: Military and Society in the Early Islamic State. London and New York: Routledge. ISBN 0-415-25093-5.
  • Kennedy, Hugh N. (2002). "Al-Walīd (I)". In Bearman, P. J.; Bianquis, Th.; Bosworth, C. E.; van Donzel, E. & Heinrichs, W. P. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume XI: W–Z. Leiden: E. J. Brill. pp. 127–128. ISBN 978-90-04-12756-2.
  • Kennedy, Hugh N. (2004). The Prophet and the Age of the Caliphates: The Islamic Near East from the 6th to the 11th Century (Second ed.). Harlow: Longman. ISBN 978-0-582-40525-7.
  • Kennedy, Hugh (2007). The Great Arab Conquests: How the Spread of Islam Changed the World We Live In. Philadelphia, Pennsylvania: Da Capo Press. ISBN 978-0-306-81740-3.
  • Kennedy, Hugh (2007a). "1. The Foundations of Conquest". The Great Arab Conquests: How the Spread of Islam Changed the World We Live In. Hachette, UK. ISBN 978-0-306-81728-1.
  • Kennedy, Hugh (2016). The Prophet and the Age of the Caliphates: The Islamic Near East from the 6th to the 11th Century (Third ed.). Oxford and New York: Routledge. ISBN 978-1-138-78761-2.
  • Levi Della Vida, Giorgio & Bosworth, C. E. (2000). "Umayya b. Abd Shams". In Bearman, P. J.; Bianquis, Th.; Bosworth, C. E.; van Donzel, E. & Heinrichs, W. P. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume X: T–U. Leiden: E. J. Brill. pp. 837–839. ISBN 978-90-04-11211-7.
  • Lévi-Provençal, E. (1993). "Mūsā b. Nuṣayr". In Bosworth, C. E.; van Donzel, E.; Heinrichs, W. P. & Pellat, Ch. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume VII: Mif–Naz. Leiden: E. J. Brill. pp. 643–644. ISBN 978-90-04-09419-2.
  • Lilie, Ralph-Johannes (1976). Die byzantinische Reaktion auf die Ausbreitung der Araber. Studien zur Strukturwandlung des byzantinischen Staates im 7. und 8. Jhd (in German). Munich: Institut für Byzantinistik und Neugriechische Philologie der Universität München. OCLC 797598069.
  • Madelung, W. (1975). "The Minor Dynasties of Northern Iran". In Frye, Richard N. (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 4: From the Arab Invasion to the Saljuqs. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 198–249. ISBN 0-521-20093-8.
  • Madelung, Wilferd (1997). The Succession to Muhammad: A Study of the Early Caliphate. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-56181-7.
  • Morony, Michael G., ed. (1987). The History of al-Ṭabarī, Volume XVIII: Between Civil Wars: The Caliphate of Muʿāwiyah, 661–680 A.D./A.H. 40–60. SUNY Series in Near Eastern Studies. Albany, New York: State University of New York Press. ISBN 978-0-87395-933-9.
  • Talbi, M. (1971). "Ḥassān b. al-Nuʿmān al-Ghassānī". In Lewis, B.; Ménage, V. L.; Pellat, Ch. & Schacht, J. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume III: H–Iram. Leiden: E. J. Brill. p. 271. OCLC 495469525.
  • Ochsenwald, William (2004). The Middle East, A History. McGraw Hill. ISBN 978-0-07-244233-5.
  • Powers, Stephan, ed. (1989). The History of al-Ṭabarī, Volume XXIV: The Empire in Transition: The Caliphates of Sulaymān, ʿUmar, and Yazīd, A.D. 715–724/A.H. 96–105. SUNY Series in Near Eastern Studies. Albany, New York: State University of New York Press. ISBN 978-0-7914-0072-2.
  • Previté-Orton, C. W. (1971). The Shorter Cambridge Medieval History. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Rahman, H.U. (1999). A Chronology Of Islamic History 570–1000 CE.
  • Sanchez, Fernando Lopez (2015). "The Mining, Minting, and Acquisition of Gold in the Roman and Post-Roman World". In Paul Erdkamp; Koenraad Verboven; Arjan Zuiderhoek (eds.). Ownership and Exploitation of Land and Natural Resources in the Roman World. Oxford University Press. ISBN 9780191795831.
  • Sprengling, Martin (April 1939). "From Persian to Arabic". The American Journal of Semitic Languages and Literatures. The University of Chicago Press. 56 (2): 175–224. doi:10.1086/370538. JSTOR 528934. S2CID 170486943.
  • Ter-Ghewondyan, Aram (1976) [1965]. The Arab Emirates in Bagratid Armenia. Translated by Nina G. Garsoïan. Lisbon: Livraria Bertrand. OCLC 490638192.
  • Treadgold, Warren (1997). A History of the Byzantine State and Society. Stanford, California: Stanford University Press. ISBN 0-8047-2630-2.
  • Wellhausen, Julius (1927). The Arab Kingdom and its Fall. Translated by Margaret Graham Weir. Calcutta: University of Calcutta. OCLC 752790641.