Фатимидын халифат

Шиа шашинтнууд Умайяд ба Аббасидын халифатын эсрэг байсан бөгөөд тэднийг булаан авагчид гэж үздэг байв.Харин тэд Мухаммедын охин Фатимагаар дамжуулан Алигийн үр удамд лалын шашинтныг удирдах онцгой эрхтэй гэдэгт итгэдэг байв.Энэ нь дагалдагчид нь дэлхий дээрх Бурханы жинхэнэ төлөөлөгч гэж үздэг Аль-Хусейнаар дамжин Алигийн үр удам болох имамуудын эгнээнд илэрчээ.Үүний зэрэгцээ Исламын шашинд жинхэнэ Исламын засаглал, шударга ёсыг сэргээж, төгсгөлийг нь авчрах махди ("Зөв чиглүүлэгч") эсвэл каъим ("Босдог хүн") гарч ирдэг тухай Мессиагийн уламжлал өргөн тархсан байв. удаа.Энэ хүн зөвхөн Шиа шашинтнуудын дунд ч биш, Алигийн үр удам байх болно гэж олон нийт хүлээж байсан.Шиа шашинтнуудын дунд энэ итгэл үнэмшил нь тэдний итгэл үнэмшлийн үндсэн зарчим болсон.Хэдийгээр хүлээгдэж буй махди Мухаммед ибн Исмаиль нуугдмал хэвээр байсан ч түүнийг итгэгчдийг цуглуулж, үгийг түгээж (да'ва, "урилга, дуудлага") болон эргэн ирэхэд нь бэлдэх төлөөлөгчид түүнийг төлөөлөх шаардлагатай байв.Энэхүү нууц сүлжээний тэргүүн нь имамын оршин тогтнох амьд баталгаа буюу "тамга" (Хужжа) байв.Хамгийн анхны хужжа бол Сирийн элсэн цөлийн баруун захад орших Саламия хэмээх жижиг хотод Хузестанаас гаралтай баян худалдаачин Абдалла аль-Акбар ("Ахмад Абдулла") байв.Саламия нь Исмаилидавагийн төв болж, Абдалла аль-Акбарыг хүү, ач хүү нь залгамжилж, хөдөлгөөний нууц "агуу мастерууд" болжээ.9-р зууны сүүлийн гуравны нэгд Исмаили дауа өргөн тархаж, Самарра дахь Анархи дахь Аббасидын эрх мэдэл уналтад орж, улмаар Занжийн бослогоос ашиг олов.Хамдан Кармат, Ибн Хавшаб зэрэг номлогчид 870-аад оны сүүлээр Куфагийн эргэн тойронд төлөөлөгчдийн сүлжээг тарааж, тэндээс Йемен (882), тэндээс Энэтхэг (884), Бахрейн (899), Перс, ба Магриб (893).

899 онд Саламия дахь удирдлага солигдсон нь хөдөлгөөнийг хагаралтанд хүргэв.Удирдагч нь Салямиагийн төвийг хяналтандаа авсан Исмаилигийн цөөнхүүд өөрсдийн сургаалаа тунхаглаж эхлэв - Имам Мухаммед нас барсан, Саламия дахь шинэ удирдагч нь үнэндээ түүний үр удам нь нуугдмал газраас гарч ирсэн юм.Кармат болон түүний хүргэн ах үүнийг эсэргүүцэж, Саламиидуудтай илт тасарсан;'Абдан алагдах үед тэрээр нуугдаж, дараа нь гэмшсэн.Кармат 909 онд Хойд Африкт Фатимидын Халифатын улсыг байгуулсан шинэ имам Абдалла аль-Махди Биллахын (873–934) номлогч болжээ.

Аббасидуудын хавчлага хавчлагын улмаас аль-Махди Биллах Сижилмаса (өнөөгийн Марокко) руу дүрвэхээс өөр аргагүйд хүрч, Исмаилийн шашныг түгээж эхлэв.Гэсэн хэдий ч Исмаилитийн итгэл үнэмшлийнхээ улмаас Аглабид захирагч Яса ибн Мидрар түүнийг баривчлан Сижилмаса дахь шоронд шидэв.909 оны эхээр Аль-Ши'и Аль Махдиг аврахаар томоохон экспедицийн хүчийг илгээж, тийшээ явах замдаа Ибади мужийг Тахерт эзлэн авав.Аль Махди эрх чөлөөгөө олж авсны дараа өсөн нэмэгдэж буй улсын удирдагч болж, имам, халифын байр суурийг эзэлсэн.Дараа нь Аль Махди Кайраван, Раккада хотуудыг эзэлсэн Кутама Берберүүдийг удирдав.909 оны 3-р сар гэхэд Аглабид гүрнийг түлхэн унагаж, оронд нь Фатимидууд солигдов.Үүний үр дүнд Хойд Африк дахь суннит исламын сүүлчийн түшиц газар энэ бүс нутгаас хасагджээ.

Карматчууд Куфа хотод нэгэн эрдэмтний хэлснээр "Зууны аймшиг"-ыг өдөөсөн.Тэд Меккад мөргөл үйлдэхийг мухар сүсэг гэж үздэг байсан бөгөөд Бахрайни мужид хяналтаа тогтоосныхоо дараа Арабын хойгийг дайран өнгөрөх мөргөлчдийн зам дагуу дайралт хийжээ.906 онд тэд Меккагаас буцаж ирсэн мөргөлчдийн цувааг отолтод оруулж, 20,000 мөргөлчинг устгасан.

Дараалсан ялалтуудын дараа сүүлчийн Аглабидын эмир улс орноо орхин гарч, Даигийн Кутамагийн цэргүүд 909 оны 3-р сарын 25-нд Раккада ордны хот руу орж ирэв. Абу Абдаллах эзгүйд нь төлөөлөн Шиагийн шинэ дэглэмийг байгуулж, Одоогоор нэрээ нууцалсан байна, багш аа.Дараа нь тэрээр армиа баруун зүгт Сижилмаса руу хөтөлж, Абдаллаг удирдан 910 оны 1-р сарын 15-нд Раккада руу ялалт байгуулав. Тэнд Абдалла өөрийгөө аль-Махди хэмээх хаант улсын нэрээр халиф хэмээн тунхаглав.

Аль-Ши'и аль-Махдиг оюун санааны удирдагч болно гэж найдаж, шашны харилцааны удирдлагыг түүнд даатгаж байсан тул түүний ах аль Хасан түүнийг Имам Аль Махди Биллахыг түлхэн унагахыг өдөөсөн боловч амжилтанд хүрсэнгүй.911 оны 2-р сард Абу Абдаллагийн амийг хөнөөсөн Кутама Берберийн командлагч Газвия аль-Махдигийн эсрэг хуйвалдааны талаар дэлгэсний дараа.

Ифрикианы үед Фатимидын тэнгисийн цэргийн гол бааз, зэвсэг нь 913 онд аль-Махди Биллахын байгуулсан Махдия боомт хот байв.Махдиягаас гадна Триполи нь тэнгисийн цэргийн чухал бааз болж харагддаг;Сицилид байхад нийслэл Палермо хамгийн чухал бааз байсан.Ибн Халдун, аль-Макризи зэрэг хожмын түүхчид аль-Махди болон түүний залгамжлагчид 600, бүр 900 хөлөг онгоцтой асар том флотуудыг барьсан гэж үздэг боловч энэ нь мэдээжийн хэрэг хэтрүүлэг бөгөөд Фатимидын тэнгисийн хүчийг бодит байдлаас илүүтэйгээр дараагийн үеийнхэнд хадгалсан сэтгэгдлийг тусгадаг. 10-р зууны үеийн бодит байдал.Махдияд усан онгоц барих тухай орчин үеийн эх сурвалжид дурдсан цорын ганц ишлэл бол модны хомсдолтой холбоотой бөгөөд энэ нь барилгын ажлыг хойшлуулсан эсвэл бүр зогсоож, зөвхөн Сицили төдийгүй Энэтхэгээс мод импортлох шаардлагатай болсон. .

Фатимидуудын шийтийн дэглэмийг үгүйсгэж, 913 оны 5-р сарын 18-нд тэд Ибн Курхубыг арлын захирагчаар засгийн эрхэнд өргөв.Ибн Курхуб Фатимидын эрхшээлээс хурдан татгалзаж, Фатимидуудын суннитуудын өрсөлдөгч Аббасидын халиф аль-Муктадирыг Багдадад зарлав.Сүүлд нь Ибн Курхубыг Сицилийн эмир гэж хүлээн зөвшөөрч, үүний илэрхийлэл болгон түүнд хар туг, хүндэтгэлийн дээл, алтан хүзүүвч илгээв.914 оны 7-р сард Ибн Курхубын бага хүү Мухаммедын удирдсан Сицилийн флот Ифрикиягийн эрэг рүү дайрчээ.7-р сарын 18-нд Лептис Минор хотод Сициличууд Фатимидын тэнгисийн цэргийн эскадролыг гэнэт барьж авав: Фатимидын флотыг шатааж, 600 хоригдол болгосон.Тэдний дунд Сицилийн амбан захирагч асан Ибн Аби Хинзир цаазлуулсан байна.Сициличууд тэднийг няцаахаар илгээсэн Фатимидын армийн отрядыг бут ниргэж, урагшаа явж, Сфаксыг цөлмөж, 914 оны 8-р сард Триполид хүрчээ.Сицилийг Абу Саид Муса ибн Ахмад аль-Даифын удирдлаган дор Фатимидын арми дарж, 917 оны 3-р сар хүртэл Палермог бүсэлсэн. Нутгийн цэргүүдийг зэвсгээ хурааж, Фатимидуудад үнэнч Кутама гарнизоныг амбан захирагч Салим ибн Асад ибнийн дор байрлуулжээ. Аби Рашид.

Египетийн анхны Фатимид довтолгоо 914-915 онд, удалгүй 909 онд Ифрикияд Фатимидын Халифат байгуулагдсаны дараа болсон. Фатимидууд Берберийн генерал Хабаса ибн Юсуфын удирдлаган дор Аббасидын Халифатын эсрэг экспедицийг зүүн тийш эхлүүлэв.Хабаса Ливийн эрэг дээрх Ифрикия болон Египетийн хоорондох хотуудыг захирч, Александрийг эзлэн авчээ.Фатимидын өв залгамжлагч аль-Каим би-Амр Аллах кампанит ажлыг хариуцахаар ирэв.Египетийн нийслэл Фустатыг эзлэх гэсэн оролдлогыг тус муж дахь Аббасидын цэргүүд няцаав.Эхэндээ эрсдэлтэй хэрэг байсан ч Му'нис аль-Музаффарын удирдлаган дор Сири, Иракаас Аббасидын нэмэлт хүч ирсэн нь довтолгоог бүтэлгүйтүүлж, Аль-Каим болон түүний армийн үлдэгдэл Александрияг орхин тавдугаар сард Ифрикия руу буцаж ирэв. 915. Бүтэлгүйтэл нь Фатимидуудыг дөрвөн жилийн дараа Египетийг эзлэх дахин амжилтгүй оролдлого хийхэд саад болсонгүй.Фатимидууд 969 онд л Египетийг эзлэн авч, эзэнт гүрнийхээ төв болгосон юм.

Аль-Махди суннитуудын бэхлэлт Кайроуанаас зайлуулснаар Газар дундын тэнгисийн эрэгт Аль-Махдияа хэмээх шинэ бэхлэгдсэн ордны хотыг өөртөө барьжээ.Фатимидууд Тунис дахь Махдиагийн их сүмийг барьжээ.Фатимидууд шинэ нийслэлээ олсон.Аль-Махдигийн нэрээр нэрлэгдсэн шинэ нийслэл Аль-Махдиа нь цэрэг, эдийн засгийн ач холбогдлоос шалтгаалан Тунисын эрэгт байгуулагдав.

914-915 оны эхний оролдлого бүтэлгүйтсэний дараа 919-921 ондЕгипет рүү хоёр дахь Фатимид довтолсон.Энэ экспедицийг Фатимидын Халифатын өв залгамжлагч Аль-Каим би-Амр Аллах дахин удирдав.Өмнөх оролдлогын нэгэн адил Фатимидууд Александрийг хялбархан эзлэн авав.Гэсэн хэдий ч Фустат дахь Аббасидын гарнизон илүү сул дорой, цалингүйн улмаас бослого хөдөлгөөнтэй байсан бол Аль-Каим 914 онд бүтэлгүйтсэн гэх мэт хот руу яаралтай довтлохын тулд үүнийг ашиглаагүй. Үүний оронд 920 оны 3-р сард. Фатимидын флотыг Тамал аль-Дулафигийн удирдлаган дор Аббасидын флот устгасан бөгөөд Му'нис аль-Музаффарын удирдлаган дор Аббасидын хүчнүүд Фустатад хүрч ирэв.Гэсэн хэдий ч 920 оны зун аль-Каим Файюм баян бүрдийг эзлэн авч чадсан бөгөөд 921 оны хавар Дээд Египетийн ихэнх хэсгийг хяналтандаа байлгаж чадсан бол Мунис нээлттэй мөргөлдөөнөөс зайлсхийж, Фустатад үлджээ.Энэ хугацаанд хоёр тал дипломат болон суртал ухуулгын тулалдаанд оролцож, ялангуяа Фатимидууд лалын шашинтныг өөрсдийн талд оруулахыг оролдсон боловч амжилтанд хүрсэнгүй.Фатимидын экспедиц 921 оны 5/6-р сард Тамалийн флот Александрийг эзлэн авах үед бүтэлгүйтсэн;Аббасидын цэргүүд Файюм руу нүүхэд аль-Каим түүнийг орхиж, цөлийн дээгүүр баруун тийш зугтахаас өөр аргагүй болжээ.

Карматчууд Мекка, Мадинаг цөлмөсөн.Карматчууд Исламын хамгийн ариун газрууд руу довтлохдоо Замзамын худгийг Хаж мөргөлчдийн цогцостой хамт бузарлаж, Хар чулууг Меккагаас Аль-Хаса руу авав.Тэд Хар чулууг золиослохын тулд барьж, 952 онд түүнийг эргүүлэн авахын тулд Аббасидуудыг асар их мөнгө төлөхийг албадав.Хувьсгал болон гутаан доромжлол нь лалын ертөнцийг цочирдуулж, Аббасидуудыг доромжилж байв.Гэхдээ хийх зүйл бага байсан;10-р зууны ихэнх хугацаанд Карматчууд Персийн булан болон Ойрхи Дорнод дахь хамгийн хүчирхэг хүчин байсан бөгөөд Оманы эрэгт хяналт тавьж, Багдад дахь халифаас гадна Каир дахь Исмаилигийн өрсөлдөгч Имамаас алба гувчуур авдаг байв. Тэдний хүчийг хүлээн зөвшөөрөөгүй Фатимидын Халифатын улс.

934 онд Аль-Каим эцгийнхээ орыг залгамжлан халиф болсон бөгөөд үүний дараа тэрээр Махдиа дахь хааны ордноос дахин хэзээ ч салаагүй.Гэсэн хэдий ч Фатимидын хаант улс Газар дундын тэнгис дэх чухал гүрэн болжээ.

Фатимидын Халифын вант улс 934-35 онд Лигурийн эрэгт томоохон дайралт хийж, 935 оны 8-р сарын 16-нд өөрийн томоохон боомт болох Генуя хотыг цөлмөхөд хүргэсэн. Испани болон Францын өмнөд хэсгийн эрэг, Корсика, арлуудад мөн дайралт хийсэн байж магадгүй юм. Сардиниа мэдээж байсан.Энэ нь Фатимидын тэнгисийн цэргийн хамгийн гайхалтай амжилтуудын нэг байсан. Тухайн үед Фатимидууд төв нь Махдиа хоттой Хойд Африкт төвлөрч байв.934-35 оны дайралт нь Газар дундын тэнгис дэх тэдний ноёрхлын оргил үе байв.Тэд дахин хэзээ ч ийм их амжилтанд хүрч ийм хол газар дайрч байгаагүй.Генуя бол Италийн вант улсын жижиг боомт байв.Тухайн үед Генуя хэр чинээлэг байсан нь тодорхойгүй ч энэ шуудайг заримдаа эдийн засгийн тодорхой эрч хүчийг нотлох баримт болгон авдаг.Гэсэн хэдий ч сүйрэл нь хотыг олон жилээр хойш тавьсан.

937 оноос Абу Язид Фатимидуудын эсрэг ариун дайныг ил тод сурталчилж эхлэв.Абу Язид хэсэг хугацаанд Кайроуаныг эзэлсэн боловч эцэст нь Фатимидын халиф аль-Мансур би-Наср Аллахад буцаж хөөгдөж, ялагдсан.Абу Язидын ялагдал нь Фатимид гүрний хувьд чухал үе байлаа.Түүхч Майкл Бретт хэлэхдээ, "Абу Язид амьдралынхаа туршид Фатимид гүрнийг сүйрлийн ирмэг дээр авчирсан; үхэхдээ тэр бурхны хишиг байсан" гэж аль-Каимын засаглалын бүтэлгүйтлийн дараа уг вант улс дахин сэргэх боломжийг олгов. .

Аль-Мансурыг элсэх үед Фатимидын Халифатын улс хамгийн эгзэгтэй мөчүүдийн нэгийг туулж байв: Харижит Берберийн номлогч Абу Язидын дор өрнөсөн томоохон бослого Ифрикияг эзлэн, нийслэл Аль-Махдия хотод заналхийлж байв.Тэрээр бослогыг дарж, Фатимидын дэглэмийн тогтвортой байдлыг сэргээж чадсан юм.

909 онд Фатимидууд Аглабид хотын Ифрикия муж, түүнтэй хамт Сицилийг эзэлжээ.Фатимидууд Сицилийн зүүн хойд хэсэгт орших христийн шашны үлдэгдэл бэхлэлтүүдийн эсрэг, ялангуяа Италийн өмнөд хэсэгт байрлах Византийн эзэмшилүүдийн эсрэг жихад хийх уламжлалаа үргэлжлүүлж, түр зуурын эвлэрлийн гэрээ байгуулжээ.Хоолойн тулалдаан нь 965 оны эхээр Мессина хоолойд Византийн эзэнт гүрэн болон Фатимидын Халифатын флотуудын хооронд болсон.Энэ нь Фатимидуудын томоохон ялалтад хүргэсэн бөгөөд эзэн хаан Никефорос II Фокасын Сицилийг Фатимидуудаас эргүүлэн авах оролдлого эцсийн уналтад хүргэв.Энэхүү ялагдал нь Византчуудыг 966/7 онд дахин эвлэрэх хүсэлт гаргахад хүргэсэн бөгөөд үүний үр дүнд Сицилийг Фатимидын гарт үлдээж, Калабри дахь дайралтыг зогсоосны хариуд Византийн алба гувчуур төлөх үүргийг шинэчилсэн юм.

Аль-Муизз ли-Дин Аллахын удирдлаган дор Фатимидууд Ихшидид Вилаяаг байлдан дагуулж, 969 онд Аль-Кахирад (Каир) шинэ нийслэл байгуулжээ. Аль-Кахира гэдэг нь "Ялагч" эсвэл "Байлдан дагуулагч" гэсэн утгатай. Ангараг гараг, "Дохигч" хотыг барьж эхлэх үед тэнгэрт мандсан.Каир нь Фатимид халиф болон түүний армийн хувьд хааны хашаа байсан бөгөөд 1169 он хүртэлЕгипетийн засаг захиргааны болон эдийн засгийн нийслэлүүд нь Фустат зэрэг хотууд байв.

Фатимидууд Египетийг байлдан дагуулсан нь 969 онд генерал Жавхарын удирдсан Фатимидын халифатын цэргүүд Египетийг эзлэн авч, дараа нь Аббасидын Халифатын нэрээр автономит Ихшидид гүрний захирч байсан юм.Фатимидууд 921 онд Ифрикияд (орчин үеийн Тунис) засгийн эрхэнд гарсны дараахан Египет рүү удаа дараа довтолж эхэлсэн боловч хүчирхэг Аббасидын Халифатын эсрэг бүтэлгүйтсэн.Гэвч 960-аад он гэхэд Фатимидууд ноёрхлоо бэхжүүлж, хүчирхэгжиж байх хооронд Аббасидын Халифатын улс нуран унасан бөгөөд Ихшиддийн дэглэм удаан үргэлжилсэн хямралтай тулгарсан: 968 онд хүчирхэг Абул нас барснаар харийн дайралт, хүчтэй өлсгөлөнд нэрвэгджээ. - Миск Кафур.Үүссэн эрх мэдлийн вакуум нь Египетийн нийслэл Фустат дахь янз бүрийн фракцуудын хооронд нээлттэй тэмцэлд хүргэв.Жавхараар удирдуулсан экспедиц 969 оны 2-р сарын 6-нд Ифрикия дахь Раккадагаас хөдөлж, хоёр сарын дараа Нил мөрний бэлчирт оров.

Абу Али аль-Хасан аль-Асам ибн Ахмад ибн Бахрам аль-Жаннаби бол 968-977 онд Сирид хийсэн Карматчуудын довтолгооны цэргийн командлагч гэгддэг Карматийн удирдагч байсан.968 онд тэрээр Ихшидүүдийн эсрэг довтолгоог удирдаж, Дамаск, Рамла хотыг эзлэн, алба гувчуурын амлалт авчээ.ФатимидуудЕгипетийг байлдан дагуулж, Ихшидүүдийг түлхэн унагасны дараа 971-974 онд аль-Асам Фатимидын Халифатын эсрэг довтолгооныг удирдаж, Сирид нэвтэрч эхэлсэн.Карматчууд Фатимидуудыг Сириэс хэд хэдэн удаа хөөж, Египет рүү хоёр удаа довтолсон бөгөөд 971, 974 онд Каирын хаалган дээр ялагдаж, буцаж хөөгдөв.Аль-Асам 977 оны 3-р сард нас барах хүртлээ Туркийн жанжин Альптакинтай мөр зэрэгцэн Фатимидуудын эсрэг үргэлжлүүлэн тулалдсан. Дараа жил нь Фатимидууд холбоотнуудаа ялан дийлж, Карматчуудтай гэрээ байгуулснаар дайн төгсгөл болсныг илтгэв. тэдний Сири рүү довтлох ажиллагаа.

Александреттагийн тулалдаан бол Сири дэх Византийн эзэнт гүрэн ба Фатимидын халифатын хоорондох анхны мөргөлдөөн юм.971 оны эхээр Александреттагийн ойролцоо тулалдаж, Фатимидын үндсэн арми хоёр жилийн өмнө Византийн эзлэн авсан Антиохыг бүсэлж байв.Эзэн хаан Иохан I Цимискесийн гэрийн тайгануудын нэгээр удирдуулсан Византичууд 4000 хүнтэй Фатимидын отрядыг өөрсдийн хоосон хуаранд довтлохоор уруу татаад, дараа нь тал бүрээс нь довтолж, Фатимидын хүчийг устгасан.Александретта дахь ялагдал, Карматичууд Сирийн өмнөд хэсэгт довтолсонтой зэрэгцэн Фатимидуудыг бүслэлтийг зогсоож, Антиох болон Сирийн хойд хэсгийг Византийн хяналтад авав.Ийнхүү Газар дундын тэнгисийн зүүн хэсгийн хоёр том гүрний хоорондох анхны мөргөлдөөн Византийн ялалтаар өндөрлөсөн бөгөөд энэ нь нэг талаас Сирийн хойд хэсэгт Византийн байр суурийг бэхжүүлж, нөгөө талаас Фатимидуудын амь нас, сэтгэл санаа, нэр хүндийг сулруулсан юм.

980-аад он гэхэд Фатимидууд Сирийн ихэнх хэсгийг эзэлсэн.Фатимидуудын хувьд Алеппо хот нь зүүн талаараа Аббасид, хойд талаараа Византийн эсрэг цэргийн ажиллагаа явуулах гарц байсан юм.Алеппогийн бүслэлт нь 994 оны хавраас 995 оны 4-р сарын хооронд Манжутакины удирдлаган дор Фатимидын халифатын арми Хамданид улсын нийслэл Алеппо хотыг бүслэн авч байсан. Манжутакин өвөл хотыг бүслэн, Алеппо хотын хүн ам өлсөж, өвчин туссан. .995 оны хавар Алеппогийн эмир Византийн эзэн хаан Василий II -ээс тусламж хүсчээ.995 оны 4-р сард эзэн хааны дор Византийн тусламжийн арми ирсэн нь Фатимидын цэргүүдийг бүслэлтээ орхиж, өмнө зүгт ухрахад хүргэв.

Оронтийн тулалдаан нь 994 оны 9-р сарын 15-нд Византинчууд болон тэдний Хамданидын холбоотон Михаэль Бурцесийн хооронд Дамаскийн Фатимид ван, Туркийн генерал Манжутакины цэргүүдийн эсрэг тулалдсан.Энэхүү тулаан нь Фатимидуудын ялалт байв.Тулалдааны дараахан Фатимидын халифат Сирийг хяналтандаа авч, 890 оноос хойш барьж байсан Хамданидуудыг эрх мэдлээс нь зайлуулж, Манжутакин Азазыг эзлэн авч, Алеппо хотыг бүслэлтээ үргэлжлүүлэв.

Тирийн бослого бол орчин үеийн Ливаны Тир хотын ард иргэдийн Фатимидуудын эсрэг бослого юм.Энэ нь 996 онд Аллака хэмээх жирийн нэгэн далайчин тэргүүтэй ард түмэн Фатимидын засгийн газрын эсрэг боссоноор эхэлсэн юм.Фатимидын халиф аль-Хаким би-Амр Аллах Абу Абдалла аль-Хусейн ибн Насир аль-Давла болон чөлөөлөгдсөн Якут нарын удирдлаган дор хотыг эргүүлэн авахаар арми, флотоо илгээв.Ойролцоох Триполи, Сидон хотуудад байрлаж байсан Фатимидын цэргүүд Тир хотыг хуурай газар болон тэнгисээр хоёр жилийн турш бүсэлсэн бөгөөд энэ хугацаанд Византийн эскадриль хамгаалагчдыг бэхжүүлэх оролдлогыг Фатимидын тэнгисийн цэргийн хүчин их хэмжээний хохирол амссан байна.Эцэст нь Тир 998 оны 5-р сард унаж, дээрэмдүүлж, хамгаалагчдыг нь устгаж эсвэлЕгипетэд олзлон авч явж, Аллакагийн арьсыг амьдаар нь хуулж, цовдлуулж, түүний олон дагалдагчид, мөн Византийн 200 олзлогдогчдыг цаазлав.

Апамеагийн тулалдаан 998 оны 7-р сарын 19-нд Византийн эзэнт гүрэн ба Фатимидын халифатын хооронд болсон.Энэхүү тулаан нь Сирийн хойд хэсэг болон Алеппогийн Хамданид эмиратыг хяналтандаа авах гэсэн хоёр гүрний хооронд болсон хэд хэдэн цэргийн мөргөлдөөний нэг хэсэг байв.Византийн бүсийн командлагч Дамиан Далассенос Жейш ибн Самсамагийн удирдлага дор Дамаскаас Фатимидын тусламжийн арми ирэх хүртэл Апамеаг бүсэлж байв.Дараачийн тулалдаанд Византичууд эхэндээ ялалт байгуулсан боловч ганцаардсан курд морьтон Далассеносыг алж, Византийн армийг сандаргав.Дараа нь зугтаж буй Византчуудыг Фатимидын цэргүүд мөшгиж, олон хүний ​​амийг хохироосон.Энэхүү ялагдал нь Византийн эзэн хаан II Василийг дараа жил нь тус бүс нутагт биечлэн кампанит ажил явуулахад хүргэсэн бөгөөд 1001 онд хоёр улсын хооронд арван жилийн эвлэрлийн гэрээ байгуулав.

Багдадын тунхаг нь 1011 онд Аббасидын халиф аль-Кадирын нэрийн өмнөөс өрсөлдөгч Исмаили Фатимидын Халифатын эсрэг гаргасан маргаантай баримт бичиг байв.Уг чуулганаас Фатимидуудын Али ба Ахл аль-Байтаас (Мухаммедын гэр бүл) гаралтай гэсэн мэдэгдлийг худал хэмээн буруушааж, Фатимид гүрний Исламын ертөнцөд манлайлах зарчмын үндэс суурийг эсэргүүцсэн тунхаг бичиг гаргасан.Эртний Фатимидын эсрэг тэмцэгч Ибн Ризам, Аху Мухсин нарын бүтээлд тулгуурлан энэхүү тунхагт Дайсан ибн Саидын удам угсааны өөр өөр удмын бичгийг гаргажээ.Баримт бичгийг Аббасидын нутаг дэвсгэр даяар лалын сүмүүдэд уншиж өгөхийг тушаасан бөгөөд аль-Кадир хэд хэдэн теологичдод Фатимидын эсрэг нэмэлт товхимол бичихийг даалгажээ.

Зиридүүд 1048 онд Шиа Исламаас татгалзаж, Аббасидын Халифатын улсыг хүлээн зөвшөөрөхөд Фатимидууд Бану Хилал болон Бану Сулаймын араб аймгуудыг Ифрикия руу илгээв.Зиридүүд Ифрикия руу довтлохыг зогсоохыг оролдсон ба 1052 оны 4-р сарын 14-ний Хайдараны тулалдаанд Бану Хилал хэмээх Арабын 3000 морьт цэрэгтэй уулзахаар 30,000 Санхажа морин цэргийг илгээсэн боловч Зиридүүд шийдэмгий ялагдаж, ухрахаас өөр аргагүй болж, зам нээгдэв. Хилал арабын морин цэрэгт зориулж Кайроуанд.Зиридүүд ялагдаж, газар нутгийг Бедуин байлдан дагуулагчид сүйрүүлжээ.Үүний үр дүнд үүссэн эмх замбараагүй байдал нь урьд өмнө цэцэглэн хөгжиж байсан хөдөө аж ахуйг сүйрүүлж, далайн эрэг орчмын хотууд нь далайн худалдааны суваг, Христийн усан онгоцны эсрэг далайн дээрэмчдийн бааз болохын зэрэгцээ Зиридүүдийн сүүлчийн бэхлэлт болсон юм.

Хилалчууд Ифрикия руу довтолсон нь Бану Хилал овгийн Арабын овог аймгуудын Ифрикия руу нүүсэнтэй холбоотой юм.Үүнийг Фатимидууд зохион байгуулж, Зиридүүдийг тэднээс холбоо тасалж, Аббасидын халифуудад үнэнч байхаа тангарагласан тул шийтгэх зорилготой байв.1050 онд Киреникаг сүйрүүлсний дараа Бану Хилал баруун тийш Зиридүүдийн зүг урагшлав.Хилалчууд Ифрикияг цөлмөж, сүйрүүлж, 1052 оны 4-р сарын 14-ний өдөр Хайдараны тулалдаанд Зиридчүүдийг шийдэмгий ялсан. Дараа нь Хилалчууд Зенатуудыг өмнөд Ифрикиягаас хөөн гаргаж, Хаммадидуудыг жил бүр алба гувчуур төлөхийг албадан Хилалианы дарлалд оруулсан. .Кайроуан хот 1057 онд Зиридүүдэд хаягдсаны дараа Бану Хилалчууд дээрэмджээ.Түрэмгийллийн үр дүнд Зиридүүд болон Хаммадидуудыг Ифрикиягийн эргийн бүс нутаг руу хөөж, Зиридүүд нийслэлээ Кайруанаас Махдиа руу нүүлгэхээс өөр аргагүйд хүрч, тэдний засаглал Махдиа орчмын эргийн зурвасаар хязгаарлагдаж, харин Хаммадидын засаглал байв. Бану Хилалын вассалуудын хувьд Тенес болон Эль Кала хоёрын хоорондох эргийн зурвасаар хязгаарлагдаж, 1090 онд Бану Хилал шахалт ихсэж, нийслэлээ Бени Хаммадаас Бежайя руу нүүлгэхэд хүрчээ.

Египет ган гачиг, өлсгөлөнд нэрвэгдсэн тул Фатимидын арми дахь янз бүрийн угсаатны бүлгүүдийн хоорондох урьдчилсан тэнцвэрт байдал сүйрчээ.Нөөцийн хомсдол нь янз бүрийн угсаатны бүлгүүдийн хоорондох асуудлыг түргэсгэж, ялангуяа Насир аль-Давла ибн Хамданы удирдлаган дор байсан туркууд болон Хар Африкийн цэргүүдийн хооронд иргэний дайн эхэлсэн бол Берберүүд хоёр талын холбоог өөрчилсөн.Фатимидын армийн Туркийн цэргүүд Каир хотын ихэнх хэсгийг эзлэн авч, хот болон Халифыг золиос болгон барьж байсан бол Берберийн цэргүүд болон Суданы үлдсэн цэргүүд Египетийн бусад хэсэгт тэнүүчилж байв.

Фатимид халиф Абу Тамим Маад аль-Мустансир Биллах тухайн үед Акре мужийн захирагч байсан генерал Бадр аль-Жамалиг эргэн дурсав.Бадр аль-Жамали цэргүүдээЕгипет рүү удирдаж, босогч армийн янз бүрийн бүлгүүдийг амжилттай дарж чадсан бөгөөд энэ үйл явцад туркуудыг голчлон цэвэрлэв.Халифын вант улс нэн даруй сүйрлээс аврагдсан ч арван жилийн бослого Египетийг сүйрүүлсэн бөгөөд энэ нь хэзээ ч их хүчийг олж авч чадаагүй юм.Үүний үр дүнд Бадр аль-Жамали мөн Фатимидын халифын вазир болж, хожуу үеийн Фатимидын улс төрд ноёрхож байсан анхны цэргийн визирүүдийн нэг болжээ.

Тутуш нь Селжукийн султан I Малик-Шахын ах байсан бөгөөд 1077 онд Малик-Шах түүнийг Сирийн захирагчаар томилов.1078/9 онд Малик-Шах түүнийг Фатимидын цэргүүдэд бүслэгдэж байсан Ациз ибн Увакт туслахаар Дамаск руу илгээв.Бүслэлт дууссаны дараа Тутуш Ацизыг цаазалж, Дамаск хотод суулгав.

11-р зуун гэхэд эх газрын өмнөд Италийн гүрнүүд Викингүүдийн христийн удам болох Норман хөлсний цэргүүдийг хөлсөлж байв.Сицилийг лалын шашинтнуудаас булаан авсан нь Сицилийн Рожер I болсон Рожер де Хотвиллийн удирдлаган дор Норманчууд байв.Тэрээр 1091 он гэхэд арлыг бүхэлд нь захирч байжээ.

Хаанчлалынхаа эхэн үеэс эхлэн Фатимидын Халиф-Имам Аль-Мустансир Биллах өөрийн том хүү Низарыг дараагийн Фатимид халиф-имам болгохын тулд өөрийн өв залгамжлагчаар олон нийтэд зарлаж байжээ.Аль-Мустансир 1094 онд нас барсны дараа Армений бүх хүчирхэг Визир, армийн командлагч Аль-Афдал Шаханшах өмнөх эцгийнхээ адил Фатимидын улсыг дарангуйлагчийн засаглалтай болгохыг хүсчээ.Аль-Афдал ордонд төрийн эргэлт хийж, өөрийн хүргэн ах болох хамаагүй залуу бөгөөд хараат Аль-Муста'лиг Фатимидын хаан ширээнд суулгав.1095 оны эхээр Низар Александрия руу зугтаж, ард түмний дэмжлэгийг авч, Аль-Мустансирийн дараа дараагийн Фатимид халиф-имамаар хүлээн зөвшөөрөгджээ.1095 оны сүүлээр Аль-Афдал Низарын Александрын армийг бут ниргэж, Низарыг олзлон Каир руу аваачиж, Низарыг цаазлав.Низарыг цаазлуулсны дараа Низари Исмаилит ба Муста'ли Исмаилитууд эвлэршгүй гашуун байдлаар замаа салгав.Хагарал эцэстээ Фатимидын эзэнт гүрний үлдэгдлийг эвдэж, одоо хуваагдсан Исмаилитууд (Египт , Йемен,Энэтхэгийн баруун хэсэгт оршин суудаг) Муста'ли болон Низарын хүү Аль-Хади ибн Низарт үнэнч байхаа тангарагласан хүмүүс болон хуваагджээ. Иран , Сирийн бүс нутагт).Сүүлчийн Исмаили шашинтнуудыг Низари Исмаилизм гэж нэрлэх болсон.Имам Аль-Хади тэр үед маш залуу байсан тул Александриагаас хууль бусаар гаргаж, Каспийн тэнгисийн өмнөд хэсэгт орших Ираны хойд хэсэгт орших Эльбурз уулс дахь Низари цайз Аламут цайз руу аваачиж, Дай Хасан бин Саббах захирч байжээ.Дараагийн хэдэн арван жилийн хугацаанд Низаричууд Египетийн Муста'ли удирдагчдын хамгийн гашуун дайснуудын нэг байв.Хассан-и Саббах 1121 онд аль-Афдал болон аль-Муста'лигийн хүү, залгамжлагч аль-Амирыг (мөн аль-Афдалын ач хүү, хүргэн) хөнөөсөн хэрэгт хариуцлага хүлээсэн Алуурчдын одонг үүсгэн байгуулсан. ) 1130 оны 10-р сард.

Анхны загалмайтны аян дайн нь дундад зууны үед Латин сүмийн санаачилж, дэмжиж, заримдаа удирдан чиглүүлж байсан шашны цуврал дайн буюу загалмайтны аян дайнуудын анхных нь байв.Зорилго нь Ариун газрыг Исламын эрхшээлээс эргүүлэн авах явдал байв.Иерусалим хэдэн зуун жилийн турш лалын шашинтнуудын захиргаанд байсан бол 11-р зуун гэхэд Селжукууд тус бүс нутгийг эзлэн авснаар нутгийн христийн шашинтнууд, барууны мөргөлчид болон Византийн эзэнт гүрэнд заналхийлж байв.Анхны загалмайтны аян дайны анхны санаачилга 1095 онд Византийн эзэн хаан I Алексиос Комненос Селжук тэргүүтэй туркуудтай эзэнт гүрний мөргөлдөөнд Пиаценцагийн зөвлөлөөс цэргийн дэмжлэг үзүүлэхийг хүссэнээр эхэлсэн юм.Үүний дараа оны сүүлээр Клермонтын зөвлөл хуралдаж, Пап лам II Урбан Византийн цэргийн тусламж үзүүлэх хүсэлтийг дэмжиж, үнэнч Христэд итгэгчдийг Иерусалимд зэвсэгт мөргөл үйлдэхийг уриалав.

Селжукууд загалмайтны эсрэг завгүй байх үед Египетийн Фатимидын халифат нь Иерусалимаас хойд зүгт 145 миль гаруй зайд орших далайн эргийн Тир хот руу цэрэг илгээв.Загалмайтнууд Антиохт амжилтанд хүрэхээс гурван сарын өмнө Фатимидууд 1098 оны 2-р сард Иерусалимыг хяналтандаа авчээ.Шиа шашинтай Фатимидууд загалмайтнуудад өөрсдийн хуучин дайсан болох суннит шашинтай Селжукуудын эсрэг холбоо тогтоохыг санал болгов.Тэд загалмайтнуудад Сирийн хяналтыг Иерусалимтай хамт тэднийх хэвээр үлдээхийг санал болгов.Санал нь бүтсэнгүй.Загалмайтнууд Иерусалимыг эзлэхэд саад болохгүй байсан.

Анхны загалмайтны аян дайнаар Иерусалимыг Фатимидуудаас булаан авсны дараа вазир аль-Афдал Шаханшах 1099-1107 онд шинээр байгуулагдсан Иерусалимын вант улсын эсрэг "бараг жил бүр" цуврал довтолгоог зохион байгуулжээ.Египетийн арми Рамла хотод 1101, 1102, 1105 онуудад гурван том тулалдаан хийсэн боловч эцсийн дүндээ амжилтгүй болсон.Үүний дараа вазир эрэг дээрх Аскалон цайзаас Франкийн нутаг дэвсгэрт байнга дайралт хийж байгаад сэтгэл хангалуун байв.Рамла (эсвэл Рамле) дахь анхны тулаан 1101 оны 9-р сарын 7-нд Иерусалимын загалмайтны хаант улс болон Египетийн Фатимидуудын хооронд болсон.Рамла хот нь Иерусалимаас Аскалон хүрэх зам дээр байрладаг бөгөөд сүүлчийнх нь Палестин дахь Фатимидын хамгийн том цайз байв.

Өнгөрсөн жилийн Рамлагийн анхны тулалдаанд загалмайтнуудын гайхалтай ялалт, аль-Афдал удалгүй загалмайтнууд руу дахин цохилт өгөхөд бэлэн болж, түүний хүү Шараф аль-Маалигийн удирдлаган дор 20,000 орчим цэргээ илгээв.Тагнуулын алдаатай байсан тул Иерусалимын I БолдуинЕгипетийн армийн тоог маш дутуу үнэлж, үүнийг зөвхөн жижиг экспедицийн хүч гэж үзэж, хоёр зуун морьт баатар, явган цэрэггүй хэдэн мянган хүнтэй армитай тулалдахаар мордов.Алдаагаа хэтэрхий оройтож ухаарч, зугтахаас аль хэдийн тасарсан Болдуин болон түүний армийг Египетийн цэргүүд дайруулж, олонх нь хурдан хөнөөгдсөн ч Болдуин болон бусад цөөн хэдэн хүмүүс Рамлагийн ганц цамхагт хаалт хийж чадсан юм.Болдуинд зугтахаас өөр сонголт үлдээгүй бөгөөд зөвхөн бичээч, Брулисын Хью хэмээх ганц баатартай хамт цамхагаас зугтаж, дараа нь ямар ч эх сурвалжид дурдагддаггүй.Болдуин 5-р сарын 19-нд Арсуфын боломжийн аюулгүй газарт ядарч, өлсөж, хатсан байдалтай ирэх хүртлээ Фатимидын эрэл хайгуулын бүлгээс зугтаж хоёр өдөр өнгөрөөжээ.

1105 оны 8-р сарын 27-нд Иерусалимын загалмайтны хаант улс болон Египетийн Фатимидуудын хооронд Рамла (эсвэл Рамле) дахь Гурав дахь тулаан болжээ.Рамла хот нь Иерусалимаас Аскалон хүрэх зам дээр байрладаг бөгөөд сүүлчийнх нь Палестин дахь Фатимидын хамгийн том цайз байв.Аскалоноос эхлэн Фатимидын вазир Аль-Афдал Шаханшах 1099-1107 онд шинээр байгуулагдсан Загалмайтны хаант улс руу бараг жил бүр довтолж байсан. 12-р зууны эхээр загалмайтнууд Рамла хотод тулалдсан гурван тулааны гурав дахь нь хамгийн цуст тулаан байв.Фрэнкүүд ялалтаа Болдуины үйл ажиллагаанд өртэй байсан бололтой.Тэрээр ар талд нь ноцтой аюул заналхийлж байсан туркуудыг ялан дийлж,Египетчүүдийг ялсан шийдвэрлэх дайралтыг удирдахын тулд үндсэн тулаандаа буцаж ирэв." Ялалтад хүрсэн ч египетчүүд Иерусалимын хаант улс руу жил бүр довтолгоон хийсээр байв. Иерусалимын хэрмийг буцааж түлхэхээс өмнө өөрөө.

Анхны загалмайтны аян дайнаар Иерусалимыг Фатимидуудаас булаан авсны дараа вазир аль-Афдал Шаханшах 1099-1107 онд шинээр байгуулагдсан Иерусалимын хаант улсын эсрэг "бараг жил бүр" хэд хэдэн довтолгоо хийжээ.1123 онд Ибнегийн (Йибна) тулалдаанд Юстас Грениерээр удирдуулсан загалмайтны цэрэг Визир Аль-Мамун илгээсэнЕгипетээс Фатимидын армийг Аскалон, Жаффа хоёрын хооронд бут ниргэжээ.

Аскалон бол ФатимидынЕгипетийн хамгийн том, хамгийн чухал хилийн цайз байв.Фатимидууд энэ цайзаас жил бүр хаант улс руу дайралт хийж чаддаг байсан бөгөөд загалмайтны хаант улсын өмнөд хил тогтворгүй хэвээр байв.Хэрэв энэ цайз унавал Египетийн гарц нээлттэй байх болно.Тиймээс Аскалон дахь Фатимидын гарнизон хүчирхэг, том хэвээр байв.1152 онд Болдуин эцэст нь хаант улсыг бүрэн хянахыг шаардсан;Богинохон тэмцлийн дараа тэр энэ зорилгоо биелүүлж чадсан.Тэр жилийн дараа Болдуин мөн Селжук Түрэгийг ялавхаант улсын довтолгоо.Эдгээр ялалтууддаа урам зориг авсан Болдуин 1153 онд Аскалон руу дайрахаар шийдэн Египетийн цайзыг Иерусалимын хаант улс эзлэн авчээ.

Египетэд хийсэн загалмайтны дайралт (1163-1169) нь Фатимид Египетийн сул талыг ашиглан Левант дахь байр сууриа бэхжүүлэхийн тулд Иерусалимын Вант улсаас явуулсан цуврал кампанит ажил юм.Дайн нь Зэнгид гүрэн болон Христийн загалмайтны улсуудын захирч байсан лалын шашинт Сирийн шахалт дор сүйрч эхэлсэн Фатимидын Халифатын залгамжлалын хямралын нэг хэсэг болж эхэлсэн.Нэг тал Сирийн эмир Нур ад-Дин Зангигаас тусламж гуйж байхад нөгөө тал нь загалмайтны тусламж үзүүлэхийг уриалав.Гэвч дайн өрнөх тусам байлдан дагуулалтын дайн болж хувирав.Сирийн Египетэд хийсэн хэд хэдэн кампанит ажил нь Иерусалимын Амалрик I-ийн түрэмгий кампанит ажлын улмаас бүрэн ялалтад хүрэхгүй зогссон.Гэсэн хэдий ч загалмайтнууд хэд хэдэн удаа халагдсан ч ерөнхийдөө бүх зүйл хүссэнээрээ байсангүй.1169 онд Византи-Загалмайтны хамтарсан Дамиетта бүслэлт бүтэлгүйтсэн бөгөөд тэр жил Саладин вазирээр Египетийн засгийн эрхийг авсан юм.1171 онд Саладин Египетийн султан болсон бөгөөд үүний дараа загалмайтнууд хаант улсаа хамгаалахад анхаарлаа хандуулав.

Амалрик I Иерусалимын хаан байсан бөгөөд 1163-1174 онд засгийн эрхийг барьж байсан. Амалрик нь Фатимидын засгийн газрын холбоотон, нэрлэсэн хамгаалагч байсан юм.1167 онд Амалрик Сириэс Нур ад-Дины илгээсэн Зэнгидийн армийг устгахыг хүсчээ.Амалрик бол Фатимидын засгийн газрын холбоотон, хамгаалагч байсан тул Аль-Бабейны тулалдаанд тулалдах нь түүний ашиг сонирхолд нийцсэн байв.Амалрик I довтлоход Ширкух Египетэд өөрийн газар нутгийг байгуулахад бараг бэлэн байсан.Аль-Бабейны тулалдаанд өөр нэг гол оролцогч бол Саладин байв.Эхэндээ Саладин өөрийн авга ах Ширкухтай хамтЕгипетийг эзлэхийг хүссэнгүй.Ширкух гэр бүл байсан тул Саладин үүнийг зөвшөөрөв.Тэрээр олон мянган цэрэг, бие хамгаалагчид, 200,000 алтаар Египет рүү авч явж, үндэстнийг эзлэн авав.Аль-Бабейны тулалдаан 1167 оны 3-р сарын 18-нд загалмайтнуудын Египетийг гурав дахь довтолгооны үеэр болсон.Иерусалимын хаан Амалрик I болон Ширкухын удирдлаган дор байсан Зэнгидийн арми хоёулаа Фатимидын Халифатын гараас Египетийг хяналтандаа авна гэж найдаж байв.Саладин тулалдаанд Ширкухын хамгийн өндөр тушаалын офицероор ажилласан.Үүний үр дүнд хүчний хооронд тактикийн сугалаа болсон боловч загалмайтнууд Египет рүү нэвтэрч чадаагүй юм.

1160-аад онд Фатимидын улс төрийн тогтолцоо задран унасны дараа Зэнгидийн захирагч Нур ад-Дин өөрийн жанжин Ширкухыг 1169 онд вазир ШавараасЕгипетийг булаан авчээ. Ширкух засгийн эрхийг авснаас хойш хоёр сарын дараа нас барж, захиргаа түүний ач хүү Саладинд шилжсэн. .Энэ нь Египет, Сирийн Айюбидын Султант улсыг эхлүүлсэн.

Хар арьстнуудын тулаан буюу боолуудын тулаан нь 1169 оны 8-р сарын 21-23-нд Каир хотод болсон Фатимидын армийн Африкийн хар арьст ангиуд болон Фатимидыг дэмжигч бусад элементүүд болон Фатимидын вазир Саладинд үнэнч суннит Сирийн цэргүүдийн хооронд болсон мөргөлдөөн юм. .Саладин вазир цолонд хүрч, Фатимидын халиф Аль-Адидаас татгалзсан нь уламжлалт Фатимидын элитүүдийг, тэр дундаа армийн дэглэмийг эсэргүүцэж байсан тул Саладин Сириэс түүнтэй хамт ирсэн Курд, Туркийн морин цэргүүдэд голлон найдаж байв.Саладин руу хэт нэг талыг барьсан дундад зууны үеийн эх сурвалжуудын үзэж байгаагаар энэхүү мөргөлдөөн нь ордны майордомо Му'тамин аль-Хилафаг Загалмайтнуудтай гэрээ байгуулж, Саладиныг устгахын тулд түүний цэргүүдийг хамтран довтлохыг оролдсон гэж үздэг. .Саладин энэ хуйвалдааны талаар мэдээд 8-р сарын 20-нд Му'таминыг цаазлав.Орчин үеийн түүхчид энэ тайлангийн үнэн эсэхэд эргэлзэж, Саладиныг Фатимидын цэргүүдийн эсрэг хийсэн дараагийн алхамыг зөвтгөх зорилгоор зохион бүтээсэн байж магадгүй гэж сэжиглэж байна.Энэ үйл явдал 50,000 орчим эрчүүдтэй Фатимидын армийн хар Африкийн цэргүүдийн бослогыг өдөөж, маргааш нь Армений цэргүүд болон Каир хотын ард түмэн нэгджээ.Фатимидын цэргүүд эхлээд Визирийн ордон руу довтолсон боловч Фатимидын их ордны хоорондох том талбай руу буцаж хөөгдөж, мөргөлдөөн хоёр өдөр үргэлжилсэн.Тэнд Африкийн хар арьст цэргүүд болон тэдний холбоотнууд давамгайлж байгаа бололтой, аль-Адид тэдний эсрэг олны өмнө гарч иртэл Саладин Каираас өмнө зүгт, хотын хананы гадна байрлах тэдний суурин газруудыг шатаахыг тушаажээ. хоцорч байсан.Дараа нь хар африкчууд эвдэрч, өмнө зүгт эмх замбараагүй ухарч, Баб Зувайла хаалганы ойролцоо бүслэгдэх хүртлээ бууж өгч, Нил мөрнийг гатлан ​​Гиза руу нэвтрэхийг зөвшөөрөв.Аюулгүй байдлын амлалт өгсөн ч Саладины ах Туран-Шах тэднийг дайрч, бараг устгасан.

Фатимидуудын үедЕгипет нь хамгийн алслагдсан нутаг дэвсгэрт орших Хойд Африк, Сицили, Левант (Трансиорданыг оруулаад), Африкийн Улаан тэнгисийн эрэг, Тихама, Хижаз, Йемен зэрэг оргил цэгүүдийг багтаасан эзэнт гүрний төв болжээ. Мултан (орчин үеийн Пакистанд ).Египет цэцэглэн хөгжиж, Фатимидууд Газар дундын тэнгис болон Энэтхэгийн далайд худалдааны өргөн сүлжээг хөгжүүлсэн.Сүн гүрний үед (960-1279 он) Хятад хүртэл үргэлжилсэн тэдний худалдаа, дипломат харилцаа нь эцэстээ Дундад зууны Египетийн эдийн засгийн чиг хандлагыг тодорхойлсон.Фатимидууд хөдөө аж ахуйд анхаарлаа хандуулж, тэдний баялгийг улам бүр нэмэгдүүлж, Фатимидын засаглалын дор хаант улс болон Египетчүүдийг цэцэглэн хөгжүүлэх боломжийг олгосон.Бэлэн ургац ашиглах, маалингын худалдааг дэлгэрүүлэх нь Фатимидуудад дэлхийн өнцөг булан бүрээс бусад зүйлсийг импортлох боломжийг олгосон.