Монголчууд Куманчуудыг өөрсдийн эрх мэдэлд захирагдаж байсан гэж үзсэн боловч Куманууд баруун тийш зугтан Унгарын хаант улсаас орогнол хүсэв.Унгарын хаан IV Бела Куманчуудыг бууж өгөх Бат хааны зарлигийг няцаасны дараа Субутай Монголчууд Европ руу довтлох үйл ажиллагааг төлөвлөж эхэлжээ.Бат, Субутай хоёр хоёр арми удирдан Унгар руу довтлох ёстой байсан бол Байдар, Орда хаан, Кадан нарын гурав дахь цэрэг нь Унгарт тусалж болзошгүй хойд Европын цэргийг эзлэхийн тулд Польш руу довтлох байв.Ордын цэргүүд Польшийн хойд хэсэг, Литвийн баруун өмнөд хилийг сүйрүүлэв.Байдар, Кадан хоёр Польшийн өмнөд хэсгийг сүйтгэж: Хойд Европын армийг Унгараас холдуулахын тулд эхлээд Сандомиерзийг цөлмөсөн;дараа нь 3-р сарын 3-нд тэд Турскогийн тулалдаанд Польшийн армийг ялав;дараа нь 3-р сарын 18-нд тэд Хмиелникт Польшийн өөр армийг ялав;Гуравдугаар сарын 24-нд тэд Краковыг эзлэн шатаасан бөгөөд хэд хоногийн дараа Силезийн нийслэл Вроцлавыг эзлэх гэж оролдсон ч бүтэлгүйтэв.Легницагийн тулалдаан нь Силезийн Гүнт улсын Легницки Поле (Валстатт) тосгонд болсон Монголын эзэнт гүрэн ба Европын нэгдсэн хүчний хооронд болсон тулаан юм.Пап лам IX Грегоригийн илгээсэн цэргийн тушаалын дагуу феодалын язгууртнууд болон цөөн хэдэн баатар баатруудын дэмжлэгтэйгээр Силезийн гүн II Генрихийн удирдлаган дор Польш, Моравчуудын нэгдсэн хүч Монголчууд Польш руу довтлохыг зогсоохыг оролдов.Энэхүү тулаан нь Монголчууд Унгарчуудыг ялахаас хоёр хоногийн өмнө Мохигийн томоохон тулалдаанд болсон юм.