در سال 1226، کنراد اول، دوک مازوویا در شمال شرقی لهستان ، از شوالیه‌ها درخواست کرد تا از مرزهای او دفاع کنند و پروسی‌های قدیم بت پرست بالتیک را تحت سلطه خود درآورند و به شوالیه‌های توتونی اجازه داد از سرزمین چلمنو به عنوان پایگاهی برای لشکرکشی خود استفاده کنند.هرمان فون سالزا که در آن زمان شور و شوق گسترده جنگ های صلیبی در سراسر اروپای غربی بود، پروس را محل تمرین خوبی برای شوالیه های خود برای جنگ علیه مسلمانان در اوترمر می دانست.با گاو نر طلایی ریمینی، امپراتور فردریک دوم امتیاز امپراتوری ویژه ای را برای فتح و تصرف پروس، از جمله سرزمین چلمنو، با حاکمیت اسمی پاپ به این فرمان اعطا کرد.در سال 1235، شوالیه‌های توتونی گروه کوچکتر دوبرزین را که قبلاً توسط کریستین، اولین اسقف پروس تأسیس شده بود، جذب کردند.