بلغارستان پس از نبرد کلوکوتنیتسا به قدرت غالب اروپای جنوب شرقی تبدیل شد.سربازان ایوان به سرزمین های تئودور رفتند و ده ها شهر اپیرو را فتح کردند.آنها اهرید، پریلپ و سرس در مقدونیه، آدریانوپل، دموتیکا و پلوودیو در تراکیه را تصرف کردند و همچنین ولاخیای بزرگ در تسالی را اشغال کردند.قلمرو الکسیوس اسلاو در کوه های رودوپ نیز ضمیمه شد.ایوان آسن پادگان های بلغاری را در قلعه های مهم قرار داد و افراد خود را برای فرماندهی آنها و جمع آوری مالیات گماشت، اما مقامات محلی به اداره مکان های دیگر در سرزمین های فتح شده ادامه دادند.او اسقف های یونانی را با روحانیون بلغاری در مقدونیه جایگزین کرد.او کمک های سخاوتمندانه ای به صومعه های کوه آتوس در طول بازدید خود از آنجا در سال 1230 اعطا کرد، اما نتوانست راهبان را متقاعد کند که صلاحیت رئیس کلیسای بلغارستان را به رسمیت بشناسند.داماد او، مانوئل دوکاس، کنترل امپراتوری تسالونیکی را به دست گرفت.سربازان بلغارستان نیز یورش غارتگرانه ای علیه صربستان انجام دادند، زیرا استفان رادوسلاو، پادشاه صربستان، از پدرشوهرش، تئودور، علیه بلغارستان حمایت کرده بود.فتوحات ایوان آسن کنترل بلغارستان را بر Via Egnatia (مسیر تجاری مهم بین تسالونیکی و دورازو) تضمین کرد.او یک ضرابخانه در اوهرید تأسیس کرد که شروع به ضرب سکه های طلا کرد.درآمد رو به رشد او او را قادر ساخت تا یک برنامه ساختمانی بلندپروازانه را در تارنوو به انجام برساند.کلیسای مقدس چهل شهید، با نمای تزئین شده با کاشی های سرامیکی و نقاشی های دیواری، به یاد پیروزی او در کلوکوتنیتسا بود.کاخ امپراتوری در تپه Tsaravets بزرگ شد.کتیبه یادبودی بر روی یکی از ستون های کلیسای مقدس چهل شهیدان، فتوحات ایوان آسن را ثبت کرده است.از او به عنوان "تزار بلغارها، یونانی ها و سایر کشورها" یاد می شود و به این معنی است که او قصد دارد امپراتوری بیزانس را تحت حکومت خود احیا کند.او همچنین در نامه اعطای خود به صومعه واتوپدی در کوه آتوس و در دیپلم خود در مورد امتیازات بازرگانان راگوزایی خود را امپراتور نامید.او با تقلید از امپراتوران بیزانس، منشور خود را با گاوهای نر طلا مهر و موم کرد.یکی از مهرهای او او را با نشان امپراتوری به تصویر می‌کشید که جاه‌طلبی‌های امپراتوری او را نیز آشکار می‌کرد.