در آغاز قرن هشتم، هنگامی که پادشاهی ویزیگوتی توسط نیروهای مسلمان خلافت اموی فتح شد، بارسلون توسط ولی مسلمان اندلس، الحر بن عبدالرحمن الثقفی تصرف شد.پس از شکست تهاجم مسلمانان به گول در نبردهای تولوز در سال 721 و تور در سال 732، این شهر در مارش علیا آل اندلس ادغام شد.از سال 759 به بعد، پادشاهی فرانک به فتح مناطق تحت سلطه مسلمانان پرداخت.تصرف شهر ناربون توسط نیروهای پادشاه فرانک، پپین کوتاه، مرز را به پیرنه رساند.پیشروی فرانک ها در مقابل ساراگوسا با شکست مواجه شد، زمانی که شارلمانی مجبور به عقب نشینی شد و در Roncvaux در دست نیروهای باسک متحد با مسلمانان دچار شکست شد.اما در سال 785 شورش ساکنان ژیرونا که دروازه‌های خود را به روی ارتش فرانک باز کردند، مرز را عقب راند و راه را برای حمله مستقیم به بارسلونا باز کرد.در 3 آوریل 801، هارون، فرمانده بارسلونا شرایط را برای تسلیم شهر، فرسوده از گرسنگی، محرومیت و حملات مداوم پذیرفت.سپس ساکنان بارسلون دروازه های شهر را به روی ارتش کارولینژ گشودند.لویی وارد شهر شد و پیش از آن کشیشان و روحانیون مزمور می خواندند و به کلیسا رفتند تا خدا را شکر کنند.کارولینگی ها بارسلونا را پایتخت شهرستان بارسلونا کردند و آن را در راهپیمایی های اسپانیایی ادغام کردند.قرار بود اقتدار در شهر توسط کنت و اسقف اعمال شود.برا، پسر کنت تولوز، ویلیام جلونه، اولین کنت بارسلونا شد.