تیلوکارات که از 1441 تا 1487 حکومت کرد، یکی از تأثیرگذارترین رهبران پادشاهی لان نا بود.او در سال 1441 پس از سرنگونی پدرش سام فانگ کین بر تخت سلطنت نشست.این انتقال قدرت هموار نبود.برادر تیلوکارات، تاو چوی، علیه او شورش کرد و از پادشاهی آیوتایا کمک گرفت.با این حال، مداخله آیوتایا در سال 1442 ناموفق بود و شورش تاو چوی سرکوب شد.تیلوکارات با گسترش قلمرو خود، پادشاهی همسایه پایائو را در سال 1456 ضمیمه کرد.روابط بین لان نا و پادشاهی در حال رشد آیوتایا، به ویژه پس از حمایت آیوتایا از قیام تاو چوی، متشنج بود.تنش در سال 1451 تشدید شد، زمانی که یوتیثیرا، یک خانواده سلطنتی ناراضی از سوکوتای، با تیلوکارات متحد شد و او را متقاعد کرد تا ترایلوکانات آیوتایا را به چالش بکشد.این منجر به جنگ Ayutthaya-Lan Na شد که عمدتاً بر دره چائو فرایا بالا متمرکز بود که قبلاً پادشاهی سوکوتای بود.در طول سال‌ها، جنگ شاهد تغییرات ارضی مختلف بود، از جمله تسلیم فرماندار چالیانگ به تیلوکارات.با این حال، تا سال 1475، پس از مواجهه با چندین چالش، تیلوکارات به دنبال آتش بس بود.تیلوکارات جدای از تلاش های نظامی خود، از حامیان متعهد بودیسم تراوادا بود.در سال 1477، او از یک شورای بودایی مهم در نزدیکی چیانگ مای حمایت کرد تا تریپیتاکا، یک متن مذهبی مرکزی را بررسی و گردآوری کند.او همچنین مسئول ساخت و بازسازی معابد برجسته متعددی بود.با گسترش بیشتر قلمروهای لان نا، تیلوکارات نفوذ خود را به سمت غرب گسترش داد و مناطقی مانند لایهکا، هسیپاو، مونگ نای و یاونگهوه را در بر گرفت.