مدت کوتاهی پس از تاجگذاری، کولومان مجبور شد با مشکلاتی روبرو شود که ارتش های اولین جنگ صلیبی هنگام عبور از مجارستان ایجاد کردند.برای چندین دهه، مجارستان توانسته بود تعداد قابل توجهی از زائران اروپای غربی را در طول سفر خود به سرزمین مقدس با مواد غذایی تامین کند، اما حرکت ده ها هزار جنگجوی صلیبی در سراسر کشور امرار معاش بومیان را به خطر انداخت.اولین گروه از جنگجویان صلیبی به رهبری Walter Sans Avoir در اوایل ماه مه 1096 به مرز رسیدند.او همچنین به آنها اجازه داد تا از بازارها غذا بخرند، اگرچه برداشت هنوز شروع نشده بود.آنها بدون هیچ درگیری عمده ای از مجارستان عبور کردند.ورودی های بعدی به سرپرستی پیتر زاهد در اواخر ماه مه یا اوایل ژوئن وارد شدند.کولومان تنها پس از آن که پیتر متعهد شد که از غارت حومه آنها جلوگیری خواهد کرد، به آنها اجازه ورود به مجارستان را داد.بر اساس سوابق گیبرت نوجنت، پیتر نتوانست به وعده خود عمل کند: صلیبی ها "غله های عمومی را سوزاندند ...، به باکره ها تجاوز کردند، بسیاری از تخت های ازدواج را با بردن بسیاری از زنان بی حرمتی کردند"، اگرچه "مجارها، به عنوان مسیحی و مسیحی، این کار را انجام داده بودند. سخاوتمندانه همه چیز را برای فروش به آنها ارائه داد.دسته سوم صلیبیون به نیترا (نیترا، اسلواکی) رسیدند و شروع به غارت منطقه کردند.اینها خیلی زود توسط اهالی محل رد شدند.لشکر چهارم در اواسط ژوئن به موسون آمد.کولومان به آنها اجازه نداد که منطقه را ترک کنند، یا به این دلیل که از رفتار دردسرساز آنها در طول سفر مطلع شده بود، یا متوجه شده بود که حرکت آنها در سراسر مجارستان می تواند ثبات اقتصاد محلی را به خطر بیندازد.صلیبی ها برای به دست آوردن غذا و شراب، حملات مکرری را علیه شهرک های مجاور انجام دادند.کولومان تصمیم گرفت به آنها حمله کند، اما فرماندهان ارتش او را متقاعد کردند که صلیبیون را متقاعد کند که اسلحه و پول خود را تسلیم کنند و به آنها قول دادند که در طول سفر آذوقه به آنها داده شود.پس از خلع سلاح صلیبیون، نیروهای کلمن در اوایل ژوئیه به آنها حمله کردند و آنها را در نزدیکی پانونهالما قتل عام کردند.