در ژوئیه 1216، پاپ تازه منتخب هونوریوس سوم بار دیگر از اندرو خواست تا به عهد پدرش برای رهبری یک جنگ صلیبی عمل کند.اندرو که جنگ صلیبی را حداقل سه بار به تعویق انداخته بود (در سالهای 1201، 1209 و 1213)، سرانجام موافقت کرد.استیون رانسیمن، تیبور آلماسی و دیگر مورخان مدرن می گویند که اندرو امیدوار بود که تصمیم او احتمال انتخاب شدن او به عنوان امپراتور لاتین قسطنطنیه را افزایش دهد، زیرا عموی همسرش، امپراتور هنری، در ماه ژوئن درگذشت.طبق نامه ای که پاپ هونوریوس در سال 1217 نوشت، فرستادگان امپراتوری لاتین در واقع به اندرو اطلاع داده بودند که قصد دارند او یا پدرشوهرش، پیتر کورتنی را به عنوان امپراتور انتخاب کنند.با این وجود، بارون های امپراتوری لاتین پیتر کورتنی را در تابستان 1216 انتخاب کردند.اندرو املاک سلطنتی را فروخت و به رهن گذاشت تا هزینه مبارزات انتخاباتی خود را تأمین کند، که بخشی از جنگ صلیبی پنجم شد.او از ادعای خود به زادار به نفع جمهوری ونیز صرف نظر کرد تا بتواند کشتی را برای ارتش خود تضمین کند.او مجارستان را به اسقف اعظم جان استرگوم سپرد و کرواسی و دالماسی را به پونتیوس دو کروس، معبد پیشین ورانا سپرد.در ژوئیه 1217، اندرو به همراه دوک لئوپولد ششم اتریش و اتو اول مرانیا از زاگرب رفت.ارتش او آنقدر بزرگ بود - حداقل 10000 سرباز سواره و پیاده نظام غیرقابل شمارش - که دو ماه بعد زمانی که اندرو و افرادش در اسپلیت سوار شدند، بیشتر آنها عقب ماندند.کشتی ها آنها را به عکا منتقل کردند و در ماه اکتبر در آنجا فرود آمدند.