فلوریدا اسپانیایی در سال 1513 تاسیس شد، زمانی که خوان پونس د لئون در اولین سفر رسمی اروپایی به آمریکای شمالی ادعای شبه جزیره فلوریدا را برایاسپانیا کرد.این ادعا زمانی بزرگتر شد که چندین کاوشگر (به ویژه پانفیلو نارواز و هرناندو د سوتو) در اواسط دهه 1500 در نزدیکی خلیج تامپا فرود آمدند و تا شمال کوه‌های آپالاچی و تا غرب تا تگزاس در جستجوی عمدتا ناموفق برای طلا سرگردان شدند.^[14] ریاست سنت آگوستین در سواحل اقیانوس اطلس فلوریدا در سال 1565 تأسیس شد.مجموعه ای از مأموریت ها در سراسر فلوریدا، جورجیا و کارولینای جنوبی در طول دهه 1600 ایجاد شد.و پنساکولا در سال 1698 در فلوریدا غربی تأسیس شد و ادعاهای اسپانیایی ها را بر آن بخش از قلمرو تقویت کرد.کنترل اسپانیایی ها بر شبه جزیره فلوریدا با فروپاشی فرهنگ های بومی در قرن هفدهم تسهیل شد.چندین گروه بومی آمریکا (از جمله Timucua، Calusa، Tequesta، Apalachee، Tocobaga، و مردم Ais) ساکنان قدیمی فلوریدا بودند و اکثر آنها در برابر تهاجم اسپانیایی ها به سرزمین خود مقاومت کردند.با این حال، درگیری با اکسپدیشن‌های اسپانیایی، یورش‌های مستعمره‌نشینان کارولینایی و متحدان بومی آن‌ها، و (به‌ویژه) بیماری‌هایی که از اروپا آورده شده بودند، منجر به کاهش شدید جمعیت تمام مردمان بومی فلوریدا شد و بخش‌های وسیعی از شبه جزیره عمدتاً خالی از سکنه بود. در اوایل دهه 1700در اواسط دهه 1700، گروه‌های کوچکی از کریک و دیگر پناهندگان بومی آمریکایی پس از اینکه به دلیل شهرک‌سازی‌ها و یورش‌های کارولینای جنوبی مجبور به ترک زمین‌های خود شدند، شروع به حرکت به سمت جنوب به سمت فلوریدا اسپانیا کردند.بعدها آفریقایی-آمریکایی هایی که از برده داری در مستعمرات مجاور فرار می کردند به آنها پیوستند.این تازه واردان - به علاوه شاید چند بازمانده از نوادگان مردم بومی فلوریدا - در نهایت در فرهنگ سمینول جدید ادغام شدند.