جنگ استقلال ترکیه

در حالی که جنگ جهانی اول برای امپراتوری عثمانی با آتش بس مودروس به پایان رسید، قدرت های متفقین به اشغال و تصرف زمین ها برای طرح های امپریالیستی ادامه دادند.بنابراین فرماندهان نظامی عثمانی از دستورات متفقین و دولت عثمانی برای تسلیم و انحلال نیروهای خود سرباز زدند.این بحران زمانی به اوج خود رسید که سلطان محمد ششم مصطفی کمال پاشا (آتاتورک)، یک ژنرال معتبر و عالی رتبه را برای برقراری نظم به آناتولی اعزام کرد.با این حال، مصطفی کمال یک توانمند و در نهایت رهبر مقاومت ملی گرای ترکیه علیه دولت عثمانی، قدرت های متفقین و اقلیت های مسیحی شد.در تلاش برای ایجاد کنترل بر خلاء قدرت در آناتولی، متفقین، نخست وزیر یونان، الفتریوس ونیزلوس را متقاعد کردند که یک نیروی اعزامی به آناتولی راه اندازی کند و Smyrna (ازمیر) را اشغال کند و جنگ استقلال ترکیه را آغاز کند.هنگامی که مشخص شد دولت عثمانی از قدرت های متفقین حمایت می کند، یک دولت ضد ملی به رهبری مصطفی کمال در آنکارا تأسیس شد.متفقین به زودی دولت عثمانی در قسطنطنیه را تحت فشار قرار دادند تا قانون اساسی را به حالت تعلیق درآورد، پارلمان را ببندد و معاهده سور را امضا کند، معاهده ای که برای منافع ترکیه نامطلوب بود و «دولت آنکارا» آن را غیرقانونی اعلام کرد.در جنگ متعاقب آن، شبه نظامیان نامنظم نیروهای فرانسوی را در جنوب شکست دادند و واحدهای غیر بسیج شده ارمنستان را با نیروهای بلشویکی تقسیم کردند و در نتیجه قرارداد قارص (اکتبر 1921) منعقد شد.جبهه غربی جنگ استقلال به جنگ یونان و ترکیه معروف بود که در آن نیروهای یونانی ابتدا با مقاومت سازماندهی نشده مواجه شدند.با این حال، سازماندهی شبه نظامیان عصمت پاشا در یک ارتش منظم زمانی نتیجه داد که نیروهای آنکارا در نبردهای اول و دوم اینونو با یونانیان جنگیدند.ارتش یونان در نبرد Kütahya-Eskişehir پیروز شد و تصمیم گرفت تا در پایتخت ناسیونالیست آنکارا رانندگی کند و خطوط تدارکات خود را گسترش دهد.ترکها پیشروی خود را در نبرد ساکاریا بررسی کردند و در حمله بزرگ ضدحمله کردند که نیروهای یونانی را در مدت سه هفته از آناتولی بیرون راند.جنگ عملاً با بازپس گیری ازمیر و بحران چاناک پایان یافت و باعث امضای آتش بس دیگری در مودانیا شد.مجلس ملی بزرگ در آنکارا به عنوان دولت قانونی ترکیه به رسمیت شناخته شد که معاهده لوزان (ژوئیه 1923) را امضا کرد، معاهده ای که برای ترکیه مطلوب تر از معاهده سور بود.متفقین آناتولی و تراکیه شرقی را تخلیه کردند، دولت عثمانی سرنگون شد و سلطنت ملغی شد، و مجلس ملی بزرگ ترکیه (که امروز نهاد اصلی قانونگذاری ترکیه باقی مانده است) در 29 اکتبر 1923 جمهوری ترکیه را اعلام کرد. با جنگ، جمعیتی وجود داشت. تبادل بین یونان و ترکیه، تجزیه امپراتوری عثمانی و الغای سلطنت، دوران عثمانی به پایان رسید و با اصلاحات آتاتورک، ترک ها دولت-ملت مدرن و سکولار ترکیه را ایجاد کردند.در 3 مارس 1924، خلافت عثمانی نیز لغو شد.