یک گروه برجسته از مردم باستان در شمال ویتنام (جیائوژی، تونکین، منطقه دلتای رود سرخ) در زمان حکومت سلسله هان بر ویتنام، در سالنامه های چینی Lac Viet یا Luòyuè نامیده می شد.^[50] Luoyue بومی منطقه بود.آنها روش های قبیله ای غیر چینی را انجام می دادند و کشاورزی را بریده و سوزان می کردند.^[51] به گفته ژرژ ماسپرو سنت شناس فرانسوی، برخی از مهاجران چینی در طول غصب وانگ مانگ (9-25) و اوایل هان شرقی، برخی از مهاجران چینی وارد رودخانه سرخ شدند و ساکن شدند، در حالی که دو فرماندار هان از جیائوزی شی گوانگ (30-30 م. ) و رن یان، با حمایت دانشمندان-مهاجر چینی، با معرفی ازدواج به سبک چینی، افتتاح اولین مدارس چینی، و معرفی فلسفه های چینی، اولین "سینیک سازی" را در قبایل محلی انجام دادند، بنابراین تضاد فرهنگی را برانگیختند.^[52] استفان اوهارو فیلولوژیست آمریکایی نشان می دهد که معرفی آداب و رسوم ازدواج به سبک چینی ممکن است به نفع انتقال حقوق زمین به مهاجران چینی در این منطقه باشد و جایگزین سنت مادرزادی منطقه شود.^[53]خواهران ترنگ دختران یک خانواده اشرافی ثروتمند از قومیت لاک بودند.^[54] پدر آنها یک لرد لاک در ناحیه Mê Linh (منطقه امروزی Mê Linh، هانوی) بود.شوهر Trưng Trắc (ژنگ Ce) Thi Sach (Shi Suo) بود، همچنین ارباب لاک چو دیئن (منطقه Khoai Châu امروزی، استان Hưng Yên) بود.^[55] سو دینگ (فرماندار Jiaozhi 37-40)، فرماندار چینی استان Jiaozhi در آن زمان، با ظلم و ظلم خود به یاد می‌آید.^[56] به گفته هو هانشو، تی ساچ "خیلی خشن" بود.ترنگ تروچ، که به همین ترتیب به عنوان "دارای ذات و شجاعت" توصیف می شد، بدون ترس شوهرش را به اقدام وادار کرد.در نتیجه، سو دینگ تلاش کرد تا تی ساچ را با قوانین مهار کند و بدون محاکمه او را به معنای واقعی کلمه سر برید.^[57] Trưng Trắc به شخصیت اصلی بسیج لردهای لاک علیه چینی ها تبدیل شد.^[58]در مارس سال 40 پس از میلاد، Trưng Trắc و خواهر کوچکترش Trưng Nhị، مردم لاک ویت را رهبری کردند تا علیه هان ها قیام کنند.^[59] Hou Han Shu ثبت کرد که Trưng Trắc برای انتقام از قتل شوهر مخالف خود شورش را آغاز کرد.^[55] منابع دیگر نشان می دهد که حرکت ترنگ تراک به سمت شورش تحت تأثیر از دست دادن زمین در نظر گرفته شده برای ارث او به دلیل جایگزینی آداب و رسوم سنتی مادری بود.^[53] از دلتای رود سرخ آغاز شد، اما به زودی به سایر قبایل لاک و مردم غیر هان از منطقه ای از هپو تا رینان گسترش یافت.^[54] شهرک‌های چینی تسخیر شدند و سو تینگ گریخت.^[58] این قیام حمایت حدود شصت و پنج شهر و آبادی را به دست آورد.^[60] Trưng Trắc به عنوان ملکه اعلام شد.^[59] حتی با اینکه کنترل حومه شهر را به دست آورد، نتوانست شهرهای مستحکم را تصرف کند.دولت هان (واقع در لویانگ) نسبتاً آهسته به وضعیت در حال ظهور واکنش نشان داد.در ماه مه یا ژوئن سال 42 پس از میلاد، امپراتور گوانگو دستور داد که یک لشکرکشی را آغاز کنند.اهمیت استراتژیک Jiaozhi با این واقعیت مشخص می شود که هان ها مورد اعتمادترین ژنرال های خود، Ma Yuan و Duan Zhi را برای سرکوب شورش فرستادند.ما یوان و کارکنانش شروع به بسیج ارتش هان در جنوب چین کردند.این شامل 20000 نفر عادی و 12000 نیروی کمکی منطقه ای بود.از گوانگدونگ، ما یوان ناوگانی از کشتی های تدارکاتی را در امتداد ساحل اعزام کرد.^[59]در بهار سال 42، ارتش امپراتوری به منطقه مرتفعی در لانگ باک، در کوه‌های تیئن دو (Tiên Du) که اکنون باک نین نامیده می‌شود، رسید.نیروهای یوان با خواهران ترنگ جنگیدند، چند هزار نفر از پارتیزان های ترنگ ترنج را سر بریدند، در حالی که بیش از ده هزار نفر تسلیم او شدند.^[61] ژنرال چینی به پیروزی ادامه داد.یوان ترنگ تراچ و نگهبانانش را به جینشی تان وین، جایی که املاک اجدادی او در آن قرار داشت، تعقیب کرد.و چندین بار آنها را شکست داد.این دو زن که به طور فزاینده ای منزوی شده بودند و از منابع محروم بودند، نتوانستند آخرین جایگاه خود را حفظ کنند و چینی ها هر دو خواهر را در اوایل سال 43 اسیر کردند. ^[62] شورش در آوریل یا مه تحت کنترل قرار گرفت.ما یوان سر ترنگ تروچ و ترنگ نهو را از تن جدا کرد، ^[59] و سرهای آنها را به دربار هان در لویانگ فرستاد.^[61] در پایان سال 43 پس از میلاد، ارتش هان کنترل کامل منطقه را با شکست دادن آخرین جیب های مقاومت به دست گرفت.^[59]