مهاجرت اسلاوها به بالکان در اواسط قرن ششم و دهه های اول قرن هفتم در اوایل قرون وسطی آغاز شد.گسترش سریع جمعیتی اسلاوها با تبادل جمعیت، اختلاط و جابجایی زبان به اسلاو و از اسلاو دنبال شد.این استقرار با کاهش قابل توجه جمعیت بالکان در طول طاعون ژوستینیان تسهیل شد.دلیل دیگر عصر یخبندان کوچک باستانی متاخر از 536 تا حدود 660 پس از میلاد و سلسله جنگ‌های بین امپراتوری ساسانی و خاقانات آوار علیه امپراتوری روم شرقی بود.ستون فقرات خاقانات آوار متشکل از قبایل اسلاو بود.پس از محاصره ناموفق قسطنطنیه در تابستان 626، آنها پس از استقرار استان های بیزانسی در جنوب رودهای ساوا و دانوب، از آدریاتیک به سمت دریای اژه تا دریای سیاه، در منطقه وسیع بالکان باقی ماندند.بیزانس که تحت تأثیر عوامل متعددی خسته و به بخش‌های ساحلی بالکان تقلیل یافته بود، قادر به جنگ در دو جبهه و بازپس‌گیری سرزمین‌های از دست رفته خود نبود، بنابراین با استقرار نفوذ اسکلاینیا آشتی کرد و با آنها علیه آوارها و بلغارها اتحاد ایجاد کرد. خاقانات ها.