چارلز اول، پادشاه مجارستان ، در دیپلمی به تاریخ 26 ژوئیه 1324، از بساراب به عنوان "سرباز ما والاچیا" یاد می کند که نشان می دهد در آن زمان باصاراب تابع پادشاه مجارستان بود.^[62] با این حال، در مدت کوتاهی، بساراب از پذیرش فرمانروایی پادشاه امتناع کرد، زیرا نه قدرت فزاینده بساراب و نه سیاست خارجی فعالی که او به حساب خود در جنوب انجام می داد در مجارستان قابل قبول نبود.^[63] در یک دیپلم جدید به تاریخ 18 ژوئن 1325، شاه چارلز اول از او به عنوان "بصاراب والاچیا، بی وفا به تاج مقدس پادشاه" (Bazarab Transalpinum regie corone infidelem) یاد می کند.^[64]شاه چارلز اول به امید مجازات باصاراب، در سال 1330 لشکرکشی را علیه او آغاز کرد. پادشاه با میزبان خود به والاچیا پیشروی کرد، جایی که به نظر می رسید همه چیز ویران شده بود.پادشاه که نتوانست بساراب را تحت سلطه خود درآورد، دستور عقب نشینی از طریق کوه ها را صادر کرد.اما در دره ای طولانی و باریک، ارتش مجارستان مورد حمله رومانیایی ها قرار گرفت که در ارتفاعات موضع گرفته بودند.این نبرد که نبرد پوسادا نام داشت، چهار روز (9 تا 12 نوامبر 1330) به طول انجامید و برای مجارها که شکست ویرانگر بود، فاجعه ای بود.^[65] پادشاه تنها با تعویض نشان سلطنتی خود با یکی از نگهبانان خود توانست جان خود را از دست بدهد.^[66]نبرد پوسادا نقطه عطفی در روابط مجارستان و والاش بود: اگرچه در طول قرن چهاردهم، پادشاهان مجارستان هنوز بیش از یک بار تلاش کردند تا ولای والاچیا را تنظیم کنند، اما آنها فقط به طور موقت موفق شدند.بنابراین پیروزی باصاراب به طور جبران ناپذیری راه استقلال را برای شاهزاده والاشیا باز کرد.