برنامه هسته ای هند پس از اولین آزمایش هسته ای این کشور با نام رمز بودای خندان در سال 1974 با چالش های مهمی مواجه شد. گروه تامین کنندگان هسته ای (NSG) که در پاسخ به این آزمایش تشکیل شد، تحریم های تکنولوژیکی را بر روی هند (و پاکستان که به دنبال خود بود) اعمال کرد. برنامه هسته ای).این تحریم به دلیل کمبود منابع بومی و وابستگی به فناوری و کمک های وارداتی، توسعه هسته ای هند را به شدت با مشکل مواجه کرد.ایندیرا گاندی، نخست وزیر هند، در تلاش برای کاهش تنش های بین المللی، به آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) اعلام کرد که برنامه هسته ای هند علیرغم مجوز کار مقدماتی بر روی بمب هیدروژنی، برای مقاصد صلح آمیز در نظر گرفته شده است.با این حال، وضعیت اضطراری در سال 1975 و بی‌ثباتی سیاسی متعاقب آن، برنامه هسته‌ای را بدون رهبری و هدایت روشن رها کرد.با وجود این مشکلات، کار بر روی بمب هیدروژنی، البته به کندی، زیر نظر مهندس مکانیک M. Srinivasan ادامه یافت.نخست وزیر مورارجی دسایی که به طرفداری از صلح شهرت داشت، در ابتدا توجه چندانی به برنامه هسته ای نداشت.با این حال، در سال 1978، دولت دسای، فیزیکدان راجا رامانا را به وزارت دفاع هند منتقل کرد و برنامه هسته‌ای را دوباره تسریع کرد.کشف برنامه مخفیانه بمب اتمی پاکستان، که ساختار نظامی بیشتری در مقایسه با برنامه هند داشت، بر تلاش های هسته ای هند فوریت افزود.بدیهی بود که پاکستان به موفقیت در جاه طلبی های هسته ای خود نزدیک بود.در سال 1980، ایندیرا گاندی به قدرت بازگشت و تحت رهبری او، برنامه هسته ای دوباره شتاب گرفت.علیرغم تنش های مداوم با پاکستان، به ویژه بر سر موضوع کشمیر، و بررسی های بین المللی، هند به پیشرفت توانایی های هسته ای خود ادامه داد.این برنامه تحت رهبری دکتر APJ عبدالکلام، مهندس هوافضا، به ویژه در توسعه بمب های هیدروژنی و فناوری موشک، پیشرفت های چشمگیری داشت.در سال 1989 با روی کار آمدن حزب جاناتا دال به رهبری وی پی سینگ، چشم انداز سیاسی دوباره تغییر کرد.تنش های دیپلماتیک با پاکستان، به ویژه بر سر شورش کشمیر، تشدید شد و برنامه موشکی هند با توسعه موشک های پریتوی به موفقیت دست یافت.دولت های متوالی هند در مورد انجام آزمایش های هسته ای بیشتر به دلیل ترس از واکنش بین المللی محتاط بودند.با این حال، حمایت عمومی از برنامه هسته‌ای قوی بود، و ناراسیمها رائو، نخست‌وزیر، آزمایش‌های بیشتری را در سال 1995 در نظر گرفت. این طرح‌ها زمانی که اطلاعات آمریکا آماده‌سازی آزمایش را در محدوده آزمایشی پوخران در راجستان شناسایی کرد، متوقف شد.بیل کلینتون، رئیس جمهور ایالات متحده، رائو را برای توقف آزمایش ها تحت فشار قرار داد و بی نظیر بوتو، نخست وزیر پاکستان، به شدت از اقدامات هند انتقاد کرد.در سال 1998، در زمان نخست وزیری آتال بیهاری واجپایی، هند یک سری آزمایشات هسته ای به نام Pokhran-II انجام داد و ششمین کشوری بود که به باشگاه هسته ای پیوست.این آزمایش‌ها برای جلوگیری از شناسایی، با برنامه‌ریزی دقیق توسط دانشمندان، افسران نظامی و سیاستمداران با نهایت محرمانه انجام شد.تکمیل موفقیت‌آمیز این آزمایش‌ها نقطه عطف مهمی در سفر هسته‌ای هند بود و موقعیت خود را به عنوان یک قدرت هسته‌ای علی‌رغم انتقادهای بین‌المللی و تنش‌های منطقه‌ای تثبیت کرد.