جنگ هند و پاکستان در سال 1971، سومین جنگ از چهار جنگ بین هند و پاکستان ، در دسامبر 1971 رخ داد و منجر به ایجاد بنگلادش شد.این درگیری در درجه اول بر سر مسئله استقلال بنگلادش بود.بحران زمانی آغاز شد که ارتش پاکستان، تحت سلطه پنجابی ها، از انتقال قدرت به اتحادیه عوامی که عمدتاً بنگالی بودند، به رهبری شیخ مجیب الرحمن خودداری کرد.اعلام استقلال بنگلادش توسط رحمان در مارس 1971 با سرکوب شدید ارتش پاکستان و شبه نظامیان اسلامگرای طرفدار پاکستان مواجه شد که منجر به جنایات گسترده شد.از مارس 1971، تخمین زده می شود که بین 300000 تا 3000000 غیرنظامی در بنگلادش کشته شده اند.^[42] علاوه بر این، بین 200000 تا 400000 زن و دختر بنگلادشی به طور سیستماتیک در یک کمپین تجاوز جنسی نسل کشی مورد تجاوز قرار گرفتند.^[43] این وقایع باعث ایجاد یک بحران عظیم پناهندگی شد و تخمین زده می‌شود که هشت تا ده میلیون نفر برای پناهندگی به هند گریختند.جنگ رسمی با عملیات چنگیز خان پاکستان آغاز شد که شامل حملات هوایی پیشگیرانه به 11 ایستگاه هوایی هند بود.این حملات منجر به خسارات جزئی شد و به طور موقت عملیات هوایی هند را مختل کرد.در پاسخ، هند به پاکستان اعلام جنگ کرد و در کنار نیروهای ناسیونالیست بنگالی قرار گرفت.درگیری به دو جبهه شرقی و غربی که نیروهای هندی و پاکستانی در آن شرکت داشتند گسترش یافت.پس از 13 روز نبرد شدید، هند در جبهه شرقی به تسلط و برتری کافی در جبهه غربی دست یافت.درگیری در 16 دسامبر 1971 با امضای سند تسلیم توسط دفاع شرقی پاکستان در داکا پایان یافت.این اقدام رسماً پایان درگیری را نشان داد و به تشکیل بنگلادش منجر شد.تقریباً 93000 سرباز پاکستانی، از جمله پرسنل نظامی و غیرنظامی، توسط ارتش هند به اسارت گرفته شدند.