الحاق گوا در سال 1961 یک رویداد مهم در تاریخ هند بود که در آن جمهوری هند سرزمین‌های پرتغالی گوا، دامان و دیو را ضمیمه خاک هند کرد.این اقدام که در هند به «آزادسازی گوا» و در پرتغال به «تهاجم به گوا» معروف است، اوج تلاش جواهر لعل نهرو نخست وزیر هند برای پایان دادن به حکومت پرتغالی ها در این مناطق بود.نهرو در ابتدا امیدوار بود که یک جنبش مردمی در گوا و افکار عمومی بین المللی منجر به استقلال از قدرت پرتغالی شود.اما وقتی این تلاش ها بی نتیجه ماند، تصمیم گرفت به نیروی نظامی متوسل شود.^[36]این عملیات نظامی با نام عملیات ویجی (به معنی پیروزی در زبان سانسکریت) توسط نیروهای مسلح هند انجام شد.این شامل حملات هوایی، دریایی و زمینی هماهنگ در یک دوره بیش از 36 ساعت بود.این عملیات یک پیروزی قاطع برای هند بود و به 451 سال حکومت پرتغالی ها بر مناطق تحت کنترل خود در هند پایان داد.درگیری دو روز به طول انجامید که منجر به کشته شدن بیست و دو هندی و سی پرتغالی شد.^[37] الحاق واکنش‌های متفاوتی را در سطح جهانی دریافت کرد: به عنوان آزادی قلمرو تاریخی هند در هند تلقی می‌شد، در حالی که پرتغال آن را یک تجاوز غیرقابل توجیه علیه خاک ملی و شهروندان خود می‌دانست.پس از پایان حکومت پرتغالی ها، گوا در ابتدا تحت مدیریت نظامی به رهبری Kunhiraman Palat Candeth به عنوان معاون فرماندار قرار گرفت.در 8 ژوئن 1962، حکومت نظامی با یک دولت غیرنظامی جایگزین شد.معاون فرماندار یک شورای مشورتی غیررسمی متشکل از 29 عضو معرفی شده برای کمک به اداره قلمرو ایجاد کرد.