تأسیس و گسترش دولت لهستان در قرن دهم را می‌توان به لهستانی‌ها، یک قبیله اسلاوی غربی که در منطقه لهستان بزرگ ساکن شدند و از مکان‌های استراتژیک Giecz، Poznań، Gniezno و Ostrów Lednicki استفاده کردند، ردیابی کرد.در اوایل قرن 10، استحکامات و گسترش سرزمینی قابل توجهی، به ویژه در حدود 920-950 آغاز شد.این دوره زمینه را برای تکامل این سرزمین های قبیله ای به یک دولت متمرکز تر تحت رهبری سلسله پیاست، به ویژه میشکو یکم، فراهم کرد.Mieszko I که برای اولین بار در منابع معاصر توسط Widukind از Corvey در اواسط دهه 960 ذکر شد، به طور قابل توجهی دولت اولیه لهستان را شکل داد.حکومت او هم شاهد رویارویی های نظامی و هم اتحادهای استراتژیک بود، مانند ازدواج او در سال 965 با دوبراوکا، شاهزاده خانم بوهمیایی مسیحی، که منجر به گرویدن او به مسیحیت در 14 آوریل 966 شد. دولت لهستانسلطنت میشکو همچنین آغاز گسترش لهستان به سرزمین‌هایی مانند لهستان کوچک، سرزمین‌های ویستولان و سیلسیا بود که در تشکیل سرزمینی تقریباً به لهستان امروزی جدایی‌ناپذیر بودند.لهستانی ها، تحت حکومت میشکو، به عنوان یک فدراسیون قبیله ای شروع شدند و به یک دولت متمرکز تبدیل شدند که با سایر قبایل اسلاو ادغام شدند.در اواخر قرن دهم، قلمرو میشکو مساحتی حدود 250000 کیلومتر مربع را پوشش می داد و کمتر از یک میلیون نفر را در خود جای می داد.چشم انداز سیاسی لهستان میشکو پیچیده بود که با اتحاد و رقابت در داخل منطقه مشخص می شد.روابط دیپلماتیک او با امپراتوری مقدس روم، از طریق اتحاد و خراج، اهمیت ویژه ای داشت.درگیری‌های نظامی میشکو با قبایل و ایالت‌های همسایه، مانند ولونزانی‌ها، اسلاوهای پولابیایی، و چک‌ها، در تامین امنیت و گسترش سرزمین‌های لهستان بسیار مهم بود.نبرد سدینیا در سال 972 علیه مارگرو اودو اول از مارش شرقی ساکسون، پیروزی قابل توجهی بود که به تثبیت کنترل میشکو بر سرزمین‌های پومرانیا تا رودخانه اودر کمک کرد.در پایان سلطنت خود در حدود سال 990، میشکو لهستان را به عنوان یک قدرت بزرگ در اروپای مرکزی شرقی تثبیت کرد، که در نهایت با تسلیم این کشور به مرجعیت مقر مقدس از طریق سند داگومه iudex انجامید.این اقدام نه تنها شخصیت مسیحی دولت را مستحکم کرد، بلکه لهستان را محکم در چشم انداز سیاسی و مذهبی گسترده اروپا قرار داد.