اصلاح طلبان لهستانی که به دلیل رویدادهای اخیر رادیکال شده بودند، به زودی بر روی آماده سازی برای یک شورش ملی کار می کردند.Tadeusz Kościuszko، ژنرال محبوب و کهنه سرباز انقلاب آمریکا ، به عنوان رهبر آن انتخاب شد.او از خارج بازگشت و در 24 مارس 1794 اعلامیه Kościuszko را در کراکوف صادر کرد. این اعلامیه خواستار یک قیام ملی تحت فرماندهی عالی او بود.کوشیوشکو بسیاری از دهقانان را آزاد کرد تا آنها را به عنوان کوسینیرزی در ارتش خود ثبت نام کند، اما قیام سخت، علیرغم حمایت گسترده ملی، نشان داد که قادر به ایجاد کمک های خارجی لازم برای موفقیت خود نیست.در پایان، توسط نیروهای ترکیبی روسیه و پروس سرکوب شد و ورشو در نوامبر 1794 پس از نبرد پراگا تصرف شد.در سال 1795، تقسیم سوم لهستان توسط روسیه، پروس و اتریش به عنوان تقسیم نهایی قلمرو انجام شد که منجر به انحلال مؤثر مشترک المنافع لهستان-لیتوانی شد.پادشاه استانیسلاو آگوست پونیاتوفسکی به گرودنو اسکورت شد، مجبور به کناره گیری شد و به سن پترزبورگ بازنشسته شد.Tadeusz Kościuszko که در ابتدا زندانی بود، در سال 1796 اجازه مهاجرت به ایالات متحده را یافت.پاسخ رهبری لهستان به آخرین تقسیم یک موضوع بحث تاریخی است.محققان ادبی دریافتند که احساس غالب دهه اول ناامیدی بود که بیابانی اخلاقی را ایجاد کرد که توسط خشونت و خیانت بر آن حاکم بود.از سوی دیگر، مورخان به دنبال نشانه های مقاومت در برابر حکومت بیگانگان بوده اند.به غیر از کسانی که به تبعید رفتند، اشراف به حاکمان جدید خود سوگند وفاداری گرفتند و به عنوان افسر در ارتش آنها خدمت کردند.