جنگ برمه-سیام در سال های 1593-1600 در پی درگیری بین دو کشور در سال های 1584-1593 بود.این فصل جدید توسط نارسوان، پادشاه آیوتایا (سیام) شعله ور شد، زمانی که او تصمیم گرفت از مسائل داخلی برمه، به ویژه مرگ ولیعهد مینگی سوا استفاده کند.نارسوان با تلاش برای رسیدن به پایتخت برمه، پگو، به لان نا (شمال تایلند امروز) که تحت کنترل برمه بود و حتی خود برمه حمله کرد.با این حال، این مبارزات جاه طلبانه تا حد زیادی ناموفق بود و منجر به تلفات سنگین از هر دو طرف شد.در حالی که نارسوان نتوانست به اهداف اولیه خود دست یابد، موفق شد استقلال پادشاهی خود را تضمین کند و برخی از قلمروها را بازپس گیرد.او چندین محاصره انجام داد و در نبردهای مختلفی از جمله محاصره پگو در سال 1599 شرکت کرد.Pegu دستگیر نشد و ارتش سیامی به دلیل مسائل لجستیکی و بیماری همه گیر که در میان سربازان شیوع پیدا کرد مجبور به عقب نشینی شد.جنگ بدون هیچ پیروز قاطعی به پایان رسید، اما به تضعیف هر دو پادشاهی و تخلیه منابع و نیروی انسانی آنها کمک کرد.درگیری 1593-1600 بین برمه و سیام پیامدهای ماندگاری داشت.در حالی که هیچ یک از طرفین نتوانستند ادعای پیروزی واقعی را داشته باشند، جنگ به تحکیم استقلال آیوتایا از حاکمیت برمه کمک کرد و امپراتوری برمه را تا حد قابل توجهی تضعیف کرد.این رویدادها زمینه را برای درگیری های آینده فراهم کرد و چشم انداز ژئوپلیتیک آسیای جنوب شرقی را شکل داد.جنگ به عنوان ادامه رقابت چند قرنی بین دو ملت تلقی می شود که با تغییر اتحادها، جاه طلبی های سرزمینی و مبارزه برای تسلط منطقه ای مشخص می شود.