پادشاهی لان نا بر سر ایالت های شان با پادشاه توسعه طلب برمه بایناونگ درگیر شد.نیروهای Bayinnaung از شمال به Lan Na حمله کردند و Mekuti در ^[2] آوریل 1558 تسلیم شد.اما پادشاه در نوامبر 1564 توسط نیروهای برمه دستگیر شد و به پایتخت آن زمان برمه، پگو فرستاده شد.سپس بایناونگ ویسوتیتیوی را که از لان نا سلطنتی بود، ملکه لان نا کرد.پس از مرگ او، بایناونگ یکی از پسرانش نوراتا مینساو (نوراترا مینسوزی) را به سمت نایب السلطنه لان نا در ژانویه ^[1579] منصوب کرد.در دهه 1720، سلسله تونگو در آخرین مرحله خود بود.در سال 1727، چیانگ مای به دلیل مالیات زیاد شورش کرد.نیروهای مقاومت ارتش برمه را در 1727-1728 و 1731-1732 عقب راندند، پس از آن چیانگ مای و دره پینگ مستقل شدند.^[52] چیانگ مای دوباره در سال 1757 خراجگزار سلسله جدید برمه شد.در سال 1761 با تشویق سیامی ها دوباره شورش کرد، اما شورش تا ژانویه 1763 سرکوب شد. در سال 1765، برمه ای ها از لان نا به عنوان سکوی پرتاب برای حمله به ایالت های لائوس و خود سیام استفاده کردند.