استعمار بریتانیا در مالایا اساساً توسط منافع اقتصادی هدایت می شد و معادن غنی قلع و طلای منطقه در ابتدا توجه استعمار را به خود جلب کرد.با این حال، معرفی کارخانه لاستیک از برزیل در سال 1877 تغییر قابل توجهی را در چشم انداز اقتصادی مالایا نشان داد.لاستیک به سرعت به صادرات اصلی مالایا تبدیل شد و تقاضای فزاینده صنایع اروپایی را برآورده کرد.صنعت رو به رشد لاستیک، همراه با سایر محصولات زراعی مانند تاپیوکا و قهوه، نیاز به نیروی کار زیادی داشت.برای برآورده کردن این نیاز نیروی کار، بریتانیایی ها افرادی را از مستعمره قدیمی خود در هند، که عمدتاً به زبان تامیل زبان از جنوب هند بودند، آوردند تا به عنوان کارگران اجاره ای در این مزارع کار کنند.همزمان، معدن و صنایع وابسته تعداد قابل توجهی از مهاجران چینی را به خود جذب کردند.در نتیجه، مناطق شهری مانند سنگاپور ، پنانگ، ایپوه و کوالالامپور به زودی اکثریت چینی را به خود اختصاص دادند.مهاجرت نیروی کار مجموعه ای از چالش ها را به همراه داشت.کارگران مهاجر چینی و هندی اغلب با برخورد سخت پیمانکاران مواجه می شدند و مستعد ابتلا به بیماری بودند.بسیاری از کارگران چینی به دلیل اعتیادهایی مانند تریاک و قمار خود را در بدهی فزاینده ای یافتند، در حالی که بدهی کارگران هندی به دلیل مصرف الکل افزایش یافت.این اعتیادها نه تنها کارگران را برای مدت طولانی تری به قراردادهای کارشان گره زد، بلکه به منابع درآمدی قابل توجهی برای دولت استعماری بریتانیا تبدیل شد.با این حال، همه مهاجران چینی کارگر نبودند.برخی، که به شبکه‌های انجمن‌های کمک متقابل متصل بودند، در سرزمین جدید رونق گرفتند.نکته قابل توجه، Yap Ah Loy، با عنوان کاپیتان چین کوالالامپور در دهه 1890، ثروت و نفوذ قابل توجهی جمع آوری کرد، دارای طیف وسیعی از مشاغل بود و در شکل دادن به اقتصاد مالایا نقش اساسی داشت.کسب‌وکارهای چینی، غالباً با همکاری شرکت‌های لندنی، بر اقتصاد مالایا تسلط داشتند و حتی از سلاطین مالایی حمایت مالی کردند و اهرم‌های اقتصادی و سیاسی را به دست آوردند.مهاجرت های گسترده کارگری و تغییرات اقتصادی تحت حاکمیت بریتانیا پیامدهای اجتماعی و سیاسی عمیقی برای مالایا داشت.جامعه سنتی مالایی با از دست دادن خودمختاری سیاسی دست و پنجه نرم می کرد و در حالی که سلاطین برخی از اعتبار سنتی خود را از دست دادند، همچنان مورد احترام توده های مالایی بودند.مهاجران چینی جوامع دائمی ایجاد کردند، مدارس و معابد ساختند، در حالی که در ابتدا با زنان محلی مالایی ازدواج کردند، که منجر به یک جامعه چینی-مالایی یا "بابا" شد.با گذشت زمان، آنها شروع به واردات عروس از چین کردند و حضور خود را بیشتر تقویت کردند.دولت بریتانیا با هدف کنترل آموزش مالایی و القای ایدئولوژی های نژادی و طبقاتی استعماری، مؤسساتی را به طور خاص برای مالایی ها تأسیس کرد.علیرغم این موضع رسمی مبنی بر اینکه مالایا به مالایی ها تعلق دارد، واقعیت یک مالایا چند نژادی و به هم پیوسته اقتصادی شکل گرفت که منجر به مقاومت در برابر حکومت بریتانیا شد.