جنگ داخلی ایتالیا یک جنگ داخلی در پادشاهی ایتالیا بود که در طول جنگ جهانی دوم از 8 سپتامبر 1943 (تاریخ آتش بس کاسبیله) تا 2 می 1945 (تاریخ تسلیم کازرتا) توسط فاشیست های ایتالیایی جمهوری اجتماعی ایتالیا، یک دولت دست نشانده همکاری‌گرا که تحت هدایت آلمان نازی در طول اشغال ایتالیا، علیه پارتیزان‌های ایتالیایی (عمدتاً در کمیته آزادی‌بخش ملی سازماندهی شده‌اند)، که از نظر مادی توسط متفقین حمایت می‌شوند، در چارچوب مبارزات ایتالیایی ایجاد شد.پارتیزان های ایتالیایی و ارتش متخاصم ایتالیایی پادشاهی ایتالیا به طور همزمان با نیروهای مسلح آلمان نازی اشغالگر جنگیدند.درگیری‌های مسلحانه بین ارتش جمهوری‌خواه ملی جمهوری سوسیال ایتالیا و ارتش متخاصم ایتالیایی پادشاهی ایتالیا نادر بود، در حالی که درگیری داخلی در جنبش پارتیزانی وجود داشت.در این زمینه، آلمانی‌ها با کمک فاشیست‌های ایتالیا، چندین جنایت علیه غیرنظامیان و سربازان ایتالیایی مرتکب شدند.رویدادی که بعداً منجر به جنگ داخلی ایتالیا شد، مستقر شدن و دستگیری بنیتو موسولینی در 25 ژوئیه 1943 توسط پادشاه ویکتور امانوئل سوم بود، پس از آن ایتالیا آتش بس کاسیبیله را در 8 سپتامبر 1943 امضا کرد و به جنگ خود با متفقین پایان داد.با این حال، نیروهای آلمانی بلافاصله قبل از آتش بس، از طریق عملیات Achse، اشغال ایتالیا را آغاز کردند و سپس پس از آتش بس، ایتالیا را در مقیاس وسیع تری اشغال کردند و کنترل شمال و مرکز ایتالیا را به دست گرفتند و جمهوری اجتماعی ایتالیا (RSI) را با موسولینی ایجاد کردند. پس از اینکه توسط چتربازان آلمانی در حمله گران ساسو نجات یافت، به عنوان رهبر منصوب شد.در نتیجه، ارتش متخاصم ایتالیایی برای مبارزه با آلمانی ها ایجاد شد، در حالی که سایر نیروهای ایتالیایی، وفادار به موسولینی، در کنار آلمانی ها در ارتش جمهوری خواه ملی به جنگ ادامه دادند.علاوه بر این، یک جنبش بزرگ مقاومت ایتالیایی جنگ چریکی را علیه نیروهای فاشیست آلمان و ایتالیا آغاز کرد.پیروزی ضد فاشیست ها منجر به اعدام موسولینی، آزادی کشور از دیکتاتوری و تولد جمهوری ایتالیا تحت کنترل دولت نظامی متفقین در سرزمین های اشغالی شد که تا زمان امضای پیمان صلح با ایتالیا در سال 1392 عملیاتی بود. 1947.